ဂျွန်ဂျောင်းဂုမှာ မင်အိမ်တော်မှ အစောင့်တပ်သားတွေကို ဝေ့ကြည့်ရင်း မကျေမနပ် ဖြစ်သလိုဆိုလာသည် ။
" များလွန်းတယ် မထင်ဘူးလား ။ ကျွန်တော် တစ်ယောက်လုံး ပါလာတာကို "
မင်းပါလာလို့ကို အများကြီး ခေါ်လာတာ ။ ရှင်းပြီလား ။
မင်ယွန်းဂီက ပြန်မဖြေပါဘဲ လမ်းကိုသာ ဆက်လျှောက်နေလိုက်သည် ။
" ကျွန်တော် သိတဲ့စားသောက်ဆိုင်တစ်ဆိုင်ကို ခေါ်သွားပေးမယ် ။ အဲ့က အရသာကို တတိယသခင်လေး ကြိုက်လောက်မှာပါ "
" အင်း ။ မျှော်လင့်မိပါရဲ့ "
သို့ဖြင့် သူတို့မှာ တိတ်ဆိတ်စွာဖြင့် လျှောက်နေခဲ့သည်မှာ စားသောက်ဆိုင်သို့ ရောက်သည့်အထိပင် ။
" ဒီဆိုင်ပဲ "
ကြီးမားသည့်နှစ်ထပ်မြင့်စားသောက်ဆိုင်၏အပြင်ပုံပန်းကို ကြည့်ရုံဖြင့်ပင် အဆင့်အတန်းမြင့်မားပြီး ထည်ဝါနေပုံရသည် ။ ဂျွန်ဂျောင်းဂုက ရှေ့ကနေ ဦးဆောင် ဝင်သွားလေပြီး အပေါ်ထပ်သို့ တန်းတက်သွားလေသည် ။
မင်ယွန်းဂီမှာ ပြတင်းပေါက်နားရှိ ထိုင်ခုံ၌ ထိုင်လိုက်ပြီး ဆိုင်တွင်းအခြေအနေကို အကဲခတ်လိုက်သည် ။ အပေါ်ထပ်ဆိုသော်လည်း ဧည့်သည်များပြားနေလေပြီး အလုပ်သမားလေးတွေမှာလည်း ပျားပန်းခတ်နေကြသည် ။ ကြည့်ရသည်မှာ လက်ရာကောင်းသည့် နာမည်ကြီး စားသောက်ဆိုင် ဖြစ်သည့်ပုံပင် ။
ဂျွန်ဂျောင်းဂုက ကျွမ်းကျင်စွာဖြင့် ဟင်းအမယ်များကို မှာကြားနေသည် ။
မင်ယွန်းဂီမှာ ရေနွေးကြမ်းတစ်ခွက် ငှဲ့ထည့်လိုက်ပြီး ဇိမ်ခံသောက်လျက် နံဘေးပြတင်းပေါက်မှ မြင်ကွင်းကို ငေးကြည့်နေလိုက်သည် ။
ကောင်းကင်ပြာပြာရယ် ။ တိမ်ဖြူဖြူရယ် ။
လူသွားလမ်း၌ စည်ကားနေသည့်လူတွေရယ် ။ အရာအားလုံးဟာ ထပ်တူညီနေခဲ့ပါသော်
လည်း ရာစုနှစ်မှာတော့ ပြောင်းလဲနေပေသည် ။
မင်ယွန်းဂီမှာ မသိမသာလေး သက်ပြင်းချလိုက်မိသည် ။
" တတိယသခင်လေး...စိတ်ညစ်စရာများ ရှိနေလို့လား "
YOU ARE READING
IN THE DARKNESS
Fanfictionဘဝကြီးကို အေးဆေးတည်ငြိမ်စွာ ဖြတ်သန်းနေခဲ့သည့်သူ...ကံဆိုးမိုးမှောင်ကျပြီး အသက်အန္တာရာယ်နှင့်ဆိုင်သည့်မတော်တဆမှုတစ်ခုနှင့် ကြုံတွေ့လိုက်ရပြီးနောက်... မတူညီကွဲပြားသည့်ကမ္ဘာသစ်တစ်ခုဆီမှာ ပြန်လည်ဝင်စားသွားခဲ့တယ် ။ နောက်ပြီးတော့ရော... " အရာအာ...
