Chapter 12
သူ့အနေဖြင့် ကျင်းသာ့တက္ကသိုလ်သို့ ဝင်ခွင့် ရရှိနိုင်ပါတော့မလား...။
သူ့နားစည်နှစ်ဖက်တွင် သွေးများ ပြည့်လျှံလာသကဲ့သို့ ကျူးဝမ်ဇီမှာ ပြင်ပရှိ အသံဗလံများကို လုံးဝ မကြားရတော့ပေ။ သူ့အပေါ် ဖြာကျနေသော နေရောင်ခြည်မှာ အေးစက်နေ၏။ တက္ကသိုလ် ၄ နှစ်တာ ကာလအတွင်း သူ၏ လျှိုကွေ့နှင့် အတူတူ ရှိခွင့် ရစေရန် သူက ပြည်ပမှ တက္ကသိုလ်များကို လျှောက်ထားခြင်း မရှိပေ။ သို့တိုင် ဆိုးရွားသော ပြစ်မှုမှတ်တမ်းကြောင့် သူ့လမ်းကြောင်းမှာ ဖြတ်တောက်ခံလိုက်ရမည်ဟုလည်း မမျှော်လင့်ထားပေ။
အနာဂတ်တွင် သူ့အနေဖြင့် ပထမအဆင့် တက္ကသိုလ်တစ်ခုခုဆီသို့ မည်သို့မည်ပုံ လျှောက်ထားနိုင်ပါတော့မည်နည်း။ ဤသည်မှာ မည်သို့ ဖြစ်နိုင်ပါတော့မည်နည်း။
ဤဘဝတွင် သူက တတိယအဆင့် တက္ကသိုလ် တစ်ခုခုဆီသို့သာ တက်ရောက်ခွင့် ရရှိပြီး သူ့ပြိုင်ဖက်များ၏ နင်းခြေမှုကိုသာ ခံရပေတော့မည်။
တစ်စုံတစ်ယောက်ကြောင့် ကျူးဝမ်ဇီ အသိစိတ် ပြန်ဝင်လာသောအခါ သူ့မျက်နှာမှာ ဒေါသနှင့် ကြောက်ရွံ့ခြင်း အရိပ်အယောင်များ ဖုံးလွှမ်းနေပြီး သူ့ခြေထောက်များမှာ ခဲဆွဲထားသလို ရွေ့လျားခြင်း မရှိပေ။ ထို့နောက် မျက်နှာချင်းဆိုင်အခန်းမှ ကျောင်းသားများ၏ အယုတ္တအနတ္တစကားများ ကျယ်ကျယ်လောင်လောင် ပြောဆိုနေသံကို ကြားလိုက်ရသည်။
“သေစမ်း…”
သူက တစ်ချက် လှမ်းကြည့်လိုက်ရာ ထိုဆူညံသံများမှာ ဂျူနီယာများအကြားတွင် အတော်လေး နာမည်ကြီးသည့် ကျုံးသောင်ခန်းဟူသော ကောင်လေးတစ်ယောက်ထံမှ ဖြစ်ကြောင်း တွေ့လိုက်ရသည်။ သို့သော် သူက အခြားသူများအတွက် စိုးရိမ်ပူပန်နေရမည့် အချိန် မဟုတ်ပေ။ သူ့ကိုယ်သူ စိတ်တည်ငြိမ်အောင် လုပ်ပြီးနောက် ဖုန်းကို ထုတ်ယူလိုက်ပြီး ယောက်ျားလေးအိမ်သာဆီသို့ ပြေးသွားလေသည်။
သူက ဤကိစ္စကို သူ့အဖေအား အမြန်ဆုံး ပြောပြရပေလိမ့်မည်။
တစ်ချိန်တည်းမှာပင် သတိပေးစာကို လက်ခံရရှိသော ကျုံးသောင်ခန်းမှာ တစ်ဝက်က ဒေါသထွက်ပြီး တစ်ဝက်ကစိတ်သက်သာရာ ရသွားလေ၏။ မည်သို့ပင်ဖြစ်စေ သူက တကမ္ဘာလုံးဆိုင်ရာ ထိပ်သီးတက္ကသိုလ် ၁၀၀ စာရင်းတွင် ပါဝင်သည့် အမေရိကန်တက္ကသိုလ်တစ်ခုထံမှ ဝင်ခွင့် ရရှိထားပြီး ဖြစ်ပေသည်။ မမျှော်လင့်ထားဘဲ သူက ကျောက်ကောချန်ဆီသို့ နှစ်သိမ့်ကြွားဝါရန် သွားတော့မည်ဆဲဆဲ ထိုတက္ကသိုလ်ထံမှ အီးမေးလ်တစ်စောင် လက်ခံရရှိခဲ့လေသည်။
