Chapter 15
သူက မော့ယီချန်ကို အမျိုးအမည် မသိနိုင်သော အကြည့်မျိုးဖြင့် လှမ်းကြည့်လိုက်ပြီးနောက် မော့တိကို ပြောလိုက်သည်။
“ကောင်လေး… မင်း အဆင်ပြေရဲ့လား…”
“ကျွန်တော် အဆင်ပြေပါတယ်…”
မော့တိက သူ့လွယ်အိတ်ကြီးကို လွယ်ထား၏။ သူက မုထျန်းဟန်၏ အင်္ကျီစကို ဆွဲကာ ပြောသည်။
“ကိုကို သွားရအောင်…”
“သွားကြမယ်… သွားကြမယ်… မင်းရဲ့ အိတ်ကို ငါ သယ်ပေးပါ့မယ်…”
အမှီလိုက်လာသည့် လိုင်သယ်စစ်က မော့တိ၏ ကျောပိုးအိတ်ကို ဆွဲယူလိုက်သည်။
“ငါ သယ်လိုက်မယ်…”
မုထျန်းဟန်က မော့တိ၏ အိတ်ကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ကိုင်ပြီး ရှေ့မှ လျှောက်သွားလေသည်။
“လာ…”
“မင်းကို ဘယ်သူက သွားခိုင်းလို့လဲ… အဲ့ဒီမှာ ရပ်နေ…”
“ပဉ္စမညီလေး”
မော့ယီချန်က မော့ဝုဟန်ကို နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်တားလိုက်ပြန်သည်။ သူက မုထျန်းဟန်နှင့် လိုင်သယ်စစ်တို့ကို စေ့စေ့စပ်စပ် ကြည့်ရင်း သူ့အမူအရာမှာ လေးနက်သွား၏။
“အစ်ကိုကြီး… ဘာဖြစ်တာလဲ… ဘာလို့ မော့တိကို ဒီတိုင်း သွားခွင့်ပေးလိုက်ရတာလဲ…”
မော့ဝုဟန်မှာ ဒေါသအိုး ပေါက်ကွဲနေသည့်အပြင် စိတ်ရှုပ်ထွေးနေသည်။
“အဲ့ဒီလူက မုထျန်းဟန် ဖြစ်နိုင်တယ်…” မော့ယီချန်က အေးစက်စွာ ပြောလိုက်သည်။
“မုထျန်းဟန်… မုထျန်းဟန်က ဘယ်သူလဲ…” မော့ဝုဟန်မှာ ပို၍ပင် စိတ်ရှုပ်သွားလေသည်။
“မင်းက အချိန်ပြည့် မော်ဒယ်နဲ့ ဖျော်ဖြေရေးနယ်ပယ်အကြောင်းကိုပဲ စဉ်းစားနေတာကိုး… မင်းဦးနှောက် တစ်ခုလုံးက ဗလာပဲ…”
မော့ယီချန်က မော့ဝုဟန်ကို စိတ်တိုင်းမကျသည့် အကြည့်မျိုးဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။
“မုထျန်းဟန်က အသက် ၂၂ နှစ်မှာ “ထင်မြင်ချက်” ဆိုရှယ်ကွန်ရက် တစ်ခုကို စတင်ခဲ့တယ်… ၄ နှစ်အတွင်းမှာတင် သူက ထင်မြင်ချက်ရဲ့ လျင်မြန်တဲ့ တိုးတက်မှုကို ဦးဆောင်နိုင်ခဲ့ပြီး ဥရောပနဲ့ အမေရိကဈေးကွက် တစ်ခုလုံးနဲ့ ကမ္ဘာပေါ်က တခြားအစိတ်အပိုင်းက ဈေးကွက်တွေကိုပါ သိမ်းပိုက်နိုင်ခဲ့တယ်… အသက် ၂၆ နှစ်မှာ သူ့ရဲ့ ကြွယ်ဝချမ်းသာမှုက တစ်ကမ္ဘာလုံး ထိပ်သီးအယောက် ၁၀၀ ထဲ ပါလုနီးပါး ဖြစ်နေပြီ… လွန်ခဲ့တဲ့ ၂ နှစ်အတွင်း ထင်မြင်ချက်ကွန်ရက်က တဟုန်ထိုး အဆမတန် ဆင့်ပွားလာခဲ့တယ်… ပြီးတော့ မုထျန်းဟန်က တခြားလုပ်ငန်းတွေမှာပါ ရင်းနှီးမြှုပ်နှံမှုတွေ လုပ်ထားတဲ့အပြင် တစ်ကမ္ဘာလုံးကိုပါ လွှမ်းမိုးနိုင်စွမ်း ရှိတယ်… အခုဆိုရင် သူက ကမ္ဘာ့အချမ်းသာဆုံးစာရင်းထဲမှာ အဆင့် ၇၊ ဟွာရှားရဲ့ အချမ်းသာဆုံးလူ ချင်းကျယ်ကွမ်းထက်တောင် ၃ နေရာ ပိုမြင့်သေးတယ်… ကဲ မင်းပြောစမ်း… သူက ဘယ်လိုလူမျိုးလဲဆိုတာ…”
