Chapter 84
မော့တိ လာမည့်ရက်အနည်းငယ်အတွင်း ညအိပ်ဝတ်စုံအသစ်ထပ်ဝယ်ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီးနောက် တံခါးကိုဖွင့်လိုက်သည်။
တံခါးပွင့်လာပြီးနောက် မော့တိမှာ သူ၏အဝါရောင် ညအိပ်ဝတ်စုံလေးဖြင့် ရပ်နေသောကြောင့် မုထျန်းဟန် ရပ်ကာ စိုက်ကြည့်လိုက်မိသည်။
ဒါက ဆိုးတာပဲ…
ကလေးငယ်မှာ ဆယ့်ခြောက်နှစ်သားကဲ့သို့ လတ်ဆတ်နေပေရာ မုထျန်းဟန် သူကြည့်မိလေလေ သားရဲတစ်ကောင်ကဲ့သို့ဖြစ်နေသည့် သူ့ကိုယ်သူ ကျိန်ဆဲမိလေလေ ဖြစ်နေလေသည်။
" ကိုကို…"
မုထျန်းဟန် သူ့ကိုသာ စိုက်ကြည့်နေပြီး မည်သည့်စကားမျှ ဆိုမလာသည့်အတွက် မော့တိ မေးလိုက်မိသည် ။
" ကိုကို ဘာလို့ ဘာမှမပြောတာလဲ…"
အဟွတ်…
မုထျန်းဟန် ချောင်းဟန့်လိုက်ကာ ရုပ်တည်ကြီးဖြင့်
" အခု ကိုယ်တို့ လိုသမျှသက်သေတွေအားလုံးစုပြီးသွားပြီဆိုတော့ မင်း ရဲလက်ထဲအပ်လိုက်ဖို့ စဉ်းစားမိလား …"
" ဟင့်အင်း .."
မော့တိ အခိုင်အမာ ပြန်ဖြေလိုက်သည်။
" ကျွန်တော်တို့ အခုသူ့ကိုတားလိုက်ရင် သူကအပြစ်အနည်းငယ်လေးပဲခံယူရပြီးတော့ လွတ်သွားမှာ…အကြီးလေးဆုံးပြစ်ဒဏ်ကို ခံရမှာမဟုတ်ဘူး…ကျွန်တော်တို့ သူ့ရဲ့မျက်နှာအစစ်နဲ့ ဘယ်လောက်အဆိပ်ပြင်းတယ်ဆိုတာကို လူထုကိုချပြမယ်… အသက်မပြည့်သေးတဲ့သူတွေကို ဖြားယောင်းသွေးဆောင်တယ်ဆိုတာ ပြစ်မှုကြီးပဲ… ဒါကပဲ သူ့ကိုမိနိုင်မှာ..ပြီးတော့ ကျွန်တော်တို့ ဒီအရာကနေ သတိပြုမိပြီးတော့ တခြားဘယ်သူမှထပ်မခံရအောင်လည်း တားဆီးပေးနိုင်လိမ့်မယ်…"
" အဲ့ဒါဆိုရင်… မင်းကိုယ်မင်းစွန့်စားဖို့ ဆုံးဖြတ်ပြီးပြီပေါ့…"
" ကိုကို ကျေးဇူးပြုပြီး ကျွန်တော့်ကိုယုံပေးပါ…"
မော့တိ မုထျန်းဟန်ကို စိတ်ပိုင်းဖြတ်ထားပြီးသော အကြည့်တစ်ချက်ပေးလာကာ ပြောလိုက်သည်။
