Chapter 41
မုထျန်းဟန်မှာ မော့တိအဘယ်ကြောင့် ရုတ်တရက်ကြီး စကားလမ်းကြောင်းပြောင်းသည်ကို နားမလည်သော်လည်း အားပေးနေဆဲပင်။
"မင်းလုပ်ချင်တာ လုပ်လို့ရပါတယ်၊ ကိုယ်မင်းရဲ့လုပ်နိုင်စွမ်းကို ယုံတယ်၊ ကလေးလေး မင်းစိတ်ထဲမှာရှိနေတာက ဘဘ်လို ဂိမ်းကုမ္ပဏီမျိုးလဲ"
“အွန်လိုင်းဂိမ်း၊ ကျွန်တော်လုပ်ချင်တာက 4Dအွန်လိုင်းဂိမ်းဆိုပေမယ့် လက်ရှိအခြေအနေအရ မသင့်တော်ဘူး၊ ဒါကြောင့် ခုချိန်မှာတော့ စျေးကွက်မှာဖြန့်ဝေဖို့ 3Dအွန်လိုင်းဂိမ်းတစ်ခုကို လုပ်ချင်တယ်"
မော့တိက မုထျန်းဟန်အား စိတ်အားထက်သန်သည့် မျက်လုံးများဖြင့် ကြည့်လိုက်သည် ။
“ကိုကို၊ ကျွနိတော် နောက်ဆုံးမှာ ကုမ္ပဏီထောင်ရင် ရှယ်ယာဝင်မှာလား၊ အမြတ်ရမယ်ဆိုတာ ကျွန်တော်အာမခံပါတယ်၊ ကျွန်တော် ကိုကို့ကို အရှုံးပေါ်အောင်မလုပ်ပါဘူး၊ တကယ်ပါ !”
သူ့ကို ပိုက်ဆံရှာကူပေးမည့် မော့တိငယ်လေး၏ တွနိးအားပေးမှုအောက်တွင် မုထျန်းဟန် ရင်ထဲထိသွားပြီး အနည်းငယ်လည်း ရယ်မောသွားမိရသည်။ သူက မော့တိ၏ခေါင်းလေးကို ညင်သာစွာ ပွတ်သပ်လိုက်ကာ "ကောင်းပြီ၊ မင်း ကုမ္ပဏီထောင်ဖို့ အဆင်သင့်ဖြစ်ရင် ကိုယ်က မင်းရဲ့ပထမဆုံး ရင်းနှီးမြှုပ်နှံသူဖြစ်လာလိမ့်မယ်"
“ကတိနော်!” မော့တိက မုထျန်းဟန်ကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။
“အမ်း... ၊ ကတိ၊ ပင်ကီကျိန်စာလုပ်ချင်လား ”
မုထျန်းဟန်က မော့တိအား တမင်ပင် စနောက်လိုက်၏။
“…”
မော့တိ ရှက်ရွံ့မှုကြောင့် နီရဲသွားသည်။ သူကCDထံ အကြည့်ပြန်လွှဲလိုက်ပြီး စကားလမ်းကြောင်းမလွှဲပဲ မနေနိုင်ချေ။
“ကိုကို၊ ဗယ်လက်စ်က ကြည့်ကောင်းပြီး အသံလည်းကောင်းတယ်လေ၊ သူဘာလို့ အနားယူသွားတာလဲ၊ အဲဒါက သနားစရာမကောင်းဘူးလား ”
မုထျန်းဟန် : “…”
ဟေး ဒီကောင်ငယ်လေးက အကြောင်းအရာတွေကိုလမ်းကြောင်းလွှဲတာ အတော်လေး ကျွမ်းကျင်တာ သူအခုမှ သတိပြုမိတယ်။ သူ့ကိုစနောက်ရတာ ပျော်ဖို့ကောင်းတုန်းရှိသေးတာကို။
