ÖNCEKİ BÖLÜM;
Alnını alnımdan geri çekti ve beni kendine çekerek bedenlerimizi iki yapboz misali birleştirdi.Sarılıyordu.Sarıyordu.Bana sarılıyordu ve yaramı sarıyordu.
Beni kollarının arasındayken özgürlüğün içine almıştı sanki.Özgürlüğün olunabilecek bir yer olduğuna inanmazdım.Onun kollarının arasına olana dek.Bu hep böyleydi ve hep de böyle olacaktı.
Şimdi onun kollarındaydım arasındaydım ve özgürlük buradaydı,güven buradaydı.
Ulaşmam gereken kıyı buradaydı.
Boğulmam gereken okyanus buradaydı
&
Model-Mey
Kamaşıyor gözlerim bebeğim,
Öyle gülmek olur mu,gözünü seveyim
Cennet dudaklarınmış
Öpte öleyim...
&
Babam bana her zaman beni kaybetmekten korkuyor gibi değil de beni kaybetmek onun için hiçbir şey ifade etmeyecekmiş gibi bakardı.
İçten içe bunun böyle olmamasını diliyor olsam da esas gerçeği hep bilmiştim.
Ben,kaybetmekten korkmamasından da öte,istemediği kişiydim.
"Seni eve bırakayım mı?"diye sordu saatlerce tek kelime bile etmeden birlikte bankta oturduğumuz Çağrı.
"Gerek yok,sende git artık.Ben biraz daha oturup gidip yüzleşeceğim o adamla."dedim yeniden gözlerim dolarken.Gözlerim istemsizce doluyordu.
"Eğer yüzleşmek için kendini hazır hissetmiyorsan kendini hazır hissedene kadar seninle beklerim."dedi şefkat dolu sesle.Bana şefkat mı gösteriyordu yoksa acıyor muydu hala anlam veremiyordum.
Oturduğumuz banktan ayağa kalktığımda Çağrı'da benden hemen sonra kalktı.
"Gidip yüzleşeceğim o adamla."dedim ona doğru dönerek.Çağrı aramızdaki iki adımlık mesafeyi de kapatarak yüzümü avuçlarının içine aldı.Kalbim anın heyecanlıyla teklerken parmaklarıyla bir türlü durduramadığım o gözyaşlarını hafif ve yumuşak bir şekilde sildi.
"Ne zaman istersen gelip benimle dertleşebilirsin."dedi ve yüzümü serbest bıraktı.Tam arkasını dönüp gidecekken arkasından seslendim.
"Çağrı!"diye seslendiğimde arkasını dönerek ne söyleyeceğimin merakıyla yüzüme bakmaya başladı."Teşekkür ederim.Gerçekten çok teşekkür ederim."
Çağrı rica ederim anlamında gözlerini kapatıp açtı ve "Ne zaman istersen" deyip arkasını dönüp gitti.
Bu çocuk diğerlerinden çok farklıydı fakat hala çözemediğim şeyler vardı kafamda.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KARANLIKLA DANS EDEN IŞIK||ZEYÇAĞ
Mystery / ThrillerOnu görene dek, ne birinin yara izim olmasını istemiştim ne de birinin yara izi olmak istemiştim. Onu gördükten sonra ilerleyecek olan zamanın beni bir yaraya dönüştüreceğini bilmiyordum; o zamanın içimde onu bir yara gibi taşımama neden olacağını b...
