Bölüme başlamadan önce bol bol yorum yapmayı unutmayınızzz!
Not-Bölümü medyada ki şarkıyla birlikte okumanızı öneririm.Eğer şarkı biterse şarkıyı başa sararak bölümü okumaya devam ederseniz sevinirim.
Keyifli okumalar!
ÖNCEKİ BÖLÜM;
Bilincim birdenbire yerle bir oldu.Gözlerim kapanmadan önce son hatırladığım korkuyla bilincimi açık tutmam için yalvaran Çağrıydı.
"Zeyno,Zeyno'm.kardeşim."diye fısıldadı yumuşak ses.Zihnimde kaybolan Vefa'nın sesi geri gelmişti."Henüz zamanı değil geri dön."
Ruhum bedenimden ayrılmıştı.Zihnimde görünüp kaybolan Vefa'nın silik bedenine doğru koşmaya başladım.
"Seni çok özledim kardeşim.Kavuştuk sonunda."dedim artık zihnimde tamamen görünen Vefa'nın bedenine daha sıkı sarılarak.
&
Leyla The Band-Yokluğunda
Şimdi vazgeçersen geriye
döneceksin.
Gitme,kaybedince daha çok
seveceksin.
Biliyorum hiçbir anlamı yok,
yokluğunda...
&
22.36-Hastane
Çağrı Koçak'tan
Çaresizlik.
Hissettiğim tek şey çaresizlik.
2 saat olmuştu.Tam 2 saattir ondan bir haber alamıyorduk ve ben kafayı yemek üzereydim.Belki de çoktan yemiştim.
Ellerimde ona ait kanlar vardı.Kurumuş kanlar.
Hastane koridorunun köşesinde yere çökmüş bir halde onu bekliyordum.Ondan gelecek haberi.
Şimdiden kokusuna hasrettim.Belki de kokusunu bir kaç saniyeliğine solusam biraz olsun rahatlayabilirdim.Şuan beni sakinleştirebilecek tek şey onun kokusuydu.
Gözlerimi kapattım.Kötü ihtimaller beynimin bir köşesindeydi.Fakat olabildiğince düşünmemeye çalışıyordum.
Zeynep şu siktiğimin hastanesinden çıktıktan sonra bunu yapan kişiyi bulup onu öldürecektim.Buna kararlıydım.Ve böyle giderse onun hastaneden çıkmasını beklemeden bu işi halledecektim.
Sevdiğim kadın kollarımda vurulmuştu.Ellerimde sevdiğim kızın kanları vardı.
Bu gerçekler beni öyle bir yaralamıştı ki,bu yara hiç bir zaman kapanmayacaktı.
Zeynep ilk kez yaramı saramayacaktı.
Gözlerimden akan yaşlarla birlikte derin bir nefes aldım.Herkes buradaydı.
O siktiğimin Asır'ı bile.
İlk Zeynep'i vuran kişinin o olabileceği aklıma gelmişti.Fakat sonra bunu yapamayacak kadar korkak olduğunu anlayıp bu düşünceden vazgeçmiştim.
Normalde olsa o şerefsizi buradan döve döve çıkartırdım.Fakat bunu yapabilecek gücü kendimde bulamıyordum.
Ali ve Sinan ikinci kez arkadaşını kaybetme korkusu yaşıyorlardı.Birbirlerine destek oluyorlar,ve bir yandan da keşke bu kadar abartmayıp onunla barışsaydık diye kendilerini suçlayıp duruyorlardı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KARANLIKLA DANS EDEN IŞIK||ZEYÇAĞ
Mystery / ThrillerOnu görene dek, ne birinin yara izim olmasını istemiştim ne de birinin yara izi olmak istemiştim. Onu gördükten sonra ilerleyecek olan zamanın beni bir yaraya dönüştüreceğini bilmiyordum; o zamanın içimde onu bir yara gibi taşımama neden olacağını b...
