15.BÖLÜM|SEVİLMEMİŞİM

147 18 27
                                    

Bölüme başlamadan önce bol bol yorum yapmayı unutmayınızzz!

Not-Bölümü medyada ki şarkıyla birlikte okumanızı öneririm.Eğer şarkı biterse şarkıyı başa sararak bölümü okumaya devam ederseniz sevinirim.

Keyifli okumalar!

ÖNCEKİ BÖLÜM;

Giden ben değildim, oydu ama buna rağmen arkasından gidebilecek hâle getirmişti beni, bunu biliyor muydu?

Ağlayacak mıydım? Ağlardım, hep ağlamıştım, yine ağlayabilirdim, hiç sorun değildi.

Hiç düşünmezdim,bu gece en büyük kabusum olacağını düşündüğüm küçük kızın, hayatımın özeti olacağını.

Bu gece iki kez terk edilmiştim.Biri küçük kız çocuğu tarafından,diğeri ise sevdiği adam tarafından.

Ben Çağrı'nın hiç bir şeyi.

Tüm hayatımı ona adayacak kadar çok sevdiğim adam tarafından yalnızlığa mahkum edilen o kızım.

&

Nasıl Derler Bilirsin-Sevilmemişim

Kalktım baktım gecenin üçündeymişim

Ben nasıl bir adamım hiç Sevilmemişim

İstanbul'dan gitmeyi hep denemişim de

Sen aklıma gelince geri gelmişim...

&

Terk edilme korkusu bir travma olarak ruhuma yerleştirildiğinde henüz on üç yaşındaydım.

Babam yeni aile kurmak için bizi terk ettiğinde henüz on üç yaşındaydım.

Şimdi 19 yaşındaydım ve sevdiğim adam tarafından terk ediliyordum.

Çağrı ilk kez sırtını bana dönmüştü.

İlk kez yanımda değil karşımdaydı.

Bir süre gözlerim banyonun mermerinde asılı kaldı.Saç tutamlarım banyo tezgahının üzerindelerdi.Kolumu kaldıracak gücü kendimde bulamadığımdan adımlarımı banyo kapısına doğru yönelterek saç tutamlarımı orada öylece bıraktım ve o banyodan çıktım.

Yıllarımı ardımda,banyo tezgahında öylece bırakmıştım.

Müzik sesinden anladığım kadarıyla parti hala devam ediyordu.

Yüzümün nasıl gözüktüğünü umursamadan adımlarımı bahçeye doğru yönelttim.En son banyodayken göz çanaklarım kıpkırmızıydı.Fakat tek sorun bu değildi.

Saçlarım omuzlarımın üstündeydi.Ve hala uçları yamuktu.

Bahçeye giriş yaptığımda bir çok göz bana döndü.İnsanlar yanındakileri dürterek beni işaret ediyorlardı.

Belime kadar uzanan saçlarım şimdi omuzlarımın üstündeydi,insanların şaşkınlıklarını anlayabiliyordum.

Gözlerim etrafta gezinirken onu görememiştim.Şu an ona fazlasıyla ihtiyacım vardı fakat o yoktu.

KARANLIKLA DANS EDEN IŞIK||ZEYÇAĞHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin