8.BÖLÜM|RUHUMUN İKİZİ

172 24 15
                                    

Bölüme başlamadan önce bol bol yorum yapmayı unutmayınızzz!

Not-Bölümü medyada ki şarkıyla birlikte okumanızı öneririm.Eğer şarkı biterse şarkıyı başa sararak bölümü okumaya devam ederseniz sevinirim.

Keyifli okumalar!

ÖNCEKİ BÖLÜM;

"Anladım."diye fısıldadı.Kalbinde ki can kırıkları sesinden bile belli oluyordu.Kafasını eğdiği yerden kaldırıp,

"Zeyno,başka yerler ve başka insanlar seni bana asla geri veremeyecekler değil mi?"diye sordu küçük bir çocuk gibi.Bu cümle için sabaha kadar hüngür hüngür ağlayabilirdim.

O an orada diyemedim fakat bu cümleye verebileceğim tek bir cevap ve tek bir gerçek vardı.

Ben zaten ondan hiç gitmemiştim.

&

Dolu Kadehi Ters Tut-Yapma N'olursun

Denedin bizi,ruhumun ikizi

Sandım aynı parmaklarımızın izi,

Seni gördüğümde vurdu bi' kalp krizi

İnan ki,inan ki...

&

Akşam ağlamaktan dolayı kızarmış ve şişmiş gözlerle okulun bahçesine giriş yaptığımızda bir çok göz bana dönmüştü.Gözlerim o kadar kızarmış ve şişmişti ki gözlerimi görenlerin bazıları ağzı açık bakıyorlardı.

Ali ve Sinan'la birlikte sınıfa girdiğimiz de gördüğüm manzarayla duraksadım.Çağrı tanımadığım bir kızla dip dibe oturmuş gülüyordu.Bana değil o kıza gülümsüyordu.

Derin bir nefes alıp sırama geçerken gözüme Çağrı'nın sargılı eli takılmıştı.Benim yüzümden sargılı olan eli...

Canı çok yanıyor olmalıydı.

Sırtıma dokunan elle irkilerek arkama döndüm.Ali'ye ne oldu dercesine kafa salladığımda,"Artık gözlerinin neden şiştiğini anlatacak mısın Zeyno?"diye sordu.

Ali ve Sinan sabah gözlerimi gördüklerinden beri gözlerine ne oldu diye sora sora bunaltmışlardı beni.

"Uykusuz kaldığımdan dolayı oldu dedim ya Ali."dediğimde Ali bu söylediğime pek inanmamış gibi bakıyordu.

Ali elini elimin üzerine koyup elimi destek vermek istercesine sıkarak,"Zeyno'm biz buradayız.Ne olursa olsun her zaman arkandayız bunu biliyorsun değil mi?"dedi.

Eskiden olsa bu hareketine kalbim tekler heyecandan elim ayağım titrerdi fakat şimdi bu hareketi bende hiç bir his uyandırmıyordu.

Gözüm Çağrı'ya iliştiğinde gözlerinin Ali ve benim ellerimde olduğunu gördüm.Zaman kaybetmeden ellerimi Ali'nin ellinden çekerek,"Biliyorum ama gerçekten bir şey yok,lütfen daha fazla üstelemeyin"dedim ve bir şey söylemesine izin vermeden önüme döndüm.

Çağrı'nın yükselen kahkahasıyla gözlerim yeniden ona döndüğünde görmek istemediğim bir manzarayla karşılaştım.

KARANLIKLA DANS EDEN IŞIK||ZEYÇAĞHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin