Sil Baştan

7. Bölüm

Kadere Şikayetim Var - Selami Şahin

İyi Okumalar...❤️

Biraz daha orada durduktan sonra, her ne kadar gitmek istemesem de, hemşirelerin yasak uyarılarını birkaç kez tekrar etmeleriyle mecbur eve doğru yola çıkmıştım. Bizim evimize...

Çok daha erken gitmem gereken evimize...

Eve varmamla hızla merdivenleri tırmanıp bizim kata ulaştım. Hiç yanımdan ayıramadığım anahtarımı çıkarıp, kilide soktum. İki kez çevirdim ve kapıyı açtım.

Ayakkabılarımı çıkarıp içeriye girdim. O an kendimi uzun zaman sonra gerçekten evimde hissettim. Onun kokusu vardı çünkü. Zeynep kokuyordu ev.

Salona girdim önce, her şey yerli yerindeydi pek de kullanılmış gibi değildi. Mutfağa gittim sonra orası da çok kullanılmış gibi durmuyordu. Aklıma gelen şeyle buzdolabının kapağını açtım.

Tam da tahmin ettiğim gibi, doğru düzgün bir sebze bir şey yoktu. Çok bir yemek yapıp da yediğini düşünmüyordum zaten. Yalnız olduğunda geçiştirirdi. Ve buna rağmen bünyesinin kuvvetli olduğunu, çok güçlü kaldığını söylemişti doktor.

Nasıl böyle güçlü kalabiliyordu aklım almıyordu. Sanırım biraz da geçmişinden kaynaklanıyordu. Ama artık hiçbir şeyin üstesinden tek başına gelmek zorunda değildi. Hele bir hastaneden çıksın, bebekler gibi bakacaktım ona evimizde.

Evliliğimizin geri kalanı için daha bilinçliydim artık. Tabi ortada bir evlilik kaldıysa...

Ama yok, istemese bile onun yanlış bir karar vermesine izin vermeyecektim. Kapıdan kovsa bacadan girecektim. Kendimi affettirecektim.

Zeynep sevdiklerine karşı asla kin tutmazdı aslında. Biliyordum, sevilme duygusunu bir aile ortamında karşılıksız şekilde alamadığı için, onu gerçekten seven birine kolay kolay sırt çeviremezdi. Kaybetmekten korkuyordu çünkü.

Benim onu sevdiğimden de şüphesi olduğunu düşünmüyordum. Bizim karşılıklı olarak o konuda hiçbir sıkıntımız yoktu.

Annemin yaptıklarını anlattığımda birkaç özürle bile gönlünü alabilirdim belki. Ama içten içe kırgınlığı bu kadar kolay geçmezdi. Bana da çok belli etmemeye çalışırdı. Yine kendi halletmeye çalışırdı.

Fakat ben onun içinden geçen bütün duyguları tek bir bakışında yakalardım, anlardım.

Ama bu sefer öyle olmayacaktı. Tek bir kırgınlık, tek bir soru işareti bırakmayacaktım kafasında.

Son olarak da yatak odamıza gittim. Işığı açıp içeriye girerek kapıyı da kapattım.

Burası diğer odalara göre kullanılmış gözüküyordu. Yatak toplu değildi, yüksek ihtimalle sabah hızlıca hazırlanıp çıkmıştı.

Yatağın üzerinde katlanmış şekilde duran pijamaları vardı.

Eve döndüğünde tekrar giyeceğini düşünerek öyle bırakmıştı. Ama biz izin vermemiştik.

Ev onsuz çok boştu...

Dolaptan bir eşofman altı alıp giydim. Tabi ki de hala bütün kıyafetlerim buradaydı.

Birde hızlıca bir tişört alıp giydim.

Bu gece uzun zaman sonra Zeynebimle olmasa da kokusuyla uyuyacaktım.

Pijamalarını yataktan alıp berjerin üzerine bıraktım.

Sonra tişörtünü elime aldım. Ama bu onun tişörtü değildi. Benimdi...