Sil Baştan

9. Bölüm

İyi Okumalar...💙💙

Zeynep Mavi

Bir süre sarılarak oturduktan sonra 'hadi artık uyu, gece güzelce dinlen. Ben artık seni hasta görmek istemiyorum' demişti. Sonra da koltuğa geçmişti.

Gitme demek istemiştim aslında. Gel sarılalım birlikte uyuyalım... Ama bir tarafı hala kırık olan kalbim bana engel olmuştu. Biraz daha zamanı var demişti.

Zaten ben buradan taburcu olduğumda da yeniden nasıl eskisi gibi olacağız, hiç bilmiyordum.

Bir süre ikimizde ay ışığının aydınlattığı oda da birbirimizin soluk seslerini dinledik.

Bir on beş dakika geçmiş olacak ki Fatih'in düzenli nefes alış verişi duyuldu oda da. Bana demişti ama kendi daha çok yorgundu, belliydi.

Ben ise iki haftadır uyuyormuşum. Haliyle uyku muyku yoktu artık bende. Tamam yani seviyordum uyumayı ama bu kadar da değildi.

İşin dalgası bir yanaydı ama, hayatımın en çalkantılı döneminde böyle bir şey iyice hayatımı ters düz etmişti. Önce Fatih'in annesiyle yaşadıklarımız, sonra tam ben ona olanları anlatacakken gelen boşanma davası şoku.

Annesinin yaptıklarına ise şaşıramamıştım bile. Bu kadından her şey beklenirdi.

Fatih'le aramızda saklı bir şey kalsın istemiyordum. Bu yüzden bir yanım olan biteni anlat, ne olursa olsun diyordu. Ama bir yanım da anlatma Fatih'e sen yeterince yıprandın, üzüldün bir de onun yaşamasına gerek yok diyordu. Kısacası elim kolum bağlanmıştı, ne yapacağımı şaşırmıştım.

Psikolağa da o yüzden gidiyordum. Psikoloğum olan Selma Hanım' ın da fikri, anlatmam yönündeydi.

Psikolojim berbattı. Bir de bunların üzerine iki haftalık ebedi uykum eklenince...

Yemin ederim halim neresinden tutsanız elinizde kalacak bir haldi. Ölmeyi bile düşünmüştüm o süreçte. Ruh gibi dolaşmıştım bir süre ortalıkta, tabi etrafımda kimse olmadığı için farkeden de olmamıştı.

Fatih'e çevirdim bu sefer de gözlerimi. Belli ki çok yorgundu bu çatılan kaşlarından belli oluyordu. O mahkeme günü gördüğüm kısa saçları, tekrar uzamıştı.

Yerimden kalkarak gidip elimi daldırmak istedim kahverengi tutamlara. Ama yerimde doğrulmaya çalışmamla kısık sesli bir inleme döküldü dudaklarımdan.

Dersimi alarak hemen geri yattım yatağa.

Boşanma işi de yoktu artık . Annesiyle de konuşmayacakmış nasıl olsa. Belki de olayları daha fazla deşmeden konuyu kapatıp eskisi gibi hayatımıza devam etmeliydim.

Ama bir yandan da Fatih'in öğrenmeye hakkı olduğunun farkındaydım.

Ama yok onu üzmenin bir anlamı yoktu. Söylemeyecektim.

                                             *

Sabah saçımda hissettiğim dokunuşlarla kendime gelmeye başladım.

Fatih ufak bir gülümsemeyle bakıyordu yüzüme. "Hayırdır? Normalde epey uğraşmam gerekiyordu uyanman için. Bugün hemen uyandın? "

Bilmediğimi belli eden bir şekilde dudaklarımı büktüm. "Bence ben artık uzun bir süre uyumayı sevemeyeceğim. İnsan öyle bir uykudan uyanınca bir daha uyumak istemiyor."

Anladığını belli eder bir şekilde salladı kafasını, "Doktorla konuştum öğleden sonra taburcu olabilirmişsin."

Duyduğum şeyle gerçekten mutlu olmuştum. Çıkmak istiyordum artık bu soğuk yerden. Evimin sıcaklığına kavuşmak istiyordum. Küçükken yeterince kalmıştım böyle ev sıcaklığından uzak yerlerde.