İyi Okumalar...
"N-nasıl ne zaman oldu bu". Gözyaşlarının arasından kurduğum
ilk cümle buydu.
"Bayıldığım gün..." Ona olanları anlatmak istemiyordum.
"Annemle tartıştığınız gün?" Dedi sorarcasına.
Başımla onaylayıp devam ettim. " O gün öğrendim aslında. Heyecanla seni bekliyordum. Kendi kendime nasıl sevineceğini düşünüyordum." Buraya kadar buruk bir tebessümle anlattım. Devamını ise gözyaşlarımla.
" Seni beklerken kapı çaldı. Annendi... Tartıştık. Bayıldım işte akşam da. Hastane de sinir krizi geçirdim. Ama sana söylemelerini istemedim. O zaman ki psikolojimle öyle düşünmüştüm. Bilmiyorum..."
"Annem ne dedi de bu kadar etkilendin? Sorduğumda her zamanki şeyler demiştin."
"Testi gördü. Bebekle ilgili konuştu işte."
Çöktüğü yerden kalkarak yanıma geldi. Benim gibi oturdu.
"Ne konuştuysanız baştan sona anlatıyorsun." Dedi. Gözlerime bakmıyordu.
Kafamı iki yana salladım. "Bunlar onu geri getirmeyecek." Dedim çaresizlikle.
Daha fazla dayanamadı bu halime. Kafamı göğsüne çekti. İkimizde minik iç çekişlerle ağlıyorduk.
"Bilmeye hakkım var" dedi fısıltıyla.
Bilmeye hakkı vardı...
**Geçmişten**
Fatih evde değildi. Ben bu haberle nasıl bekleyecektim ki onu.
İçim içime sığmıyordu. Sözde yakın süreçte istemiyordum böyle birşey. Gayette istiyormuşum.
Fatih'ten yana hiçbir şüphem yoktu zaten. Duyunca kesin havalara uçacaktı.
Ben daha haberin şokunu atlatamadan kapı çaldı. Birini beklemiyordum. Fatih'te bu saatte gelmezdi. Kargo falan gelmiş olmalıydı.
Elimdeki testi sehpanın üzerine bırakarak kapıyı açmaya gittim. Kapıda gördüğüm kişi ise sevincimi kursağımda bıraktı.
Hep çat kapı gelirdi zaten. Hazırlık yapamayayım o da kusur bulabilsin diye.
Samimiyetsiz bir gülümsemeyle girdi içeriye. Paltosunu fortmantoya astı.
"Hoşgeldin, Nejla Teyze."
"Hoşbuldum, hoşbuldum." arkasından da kısık sesle devam etti, "Daha anne bile diyemiyorsun.." diye ağıznda bir şeyler geveledi.
Umursamıyordum artık istediğini, desindi.
Şimdi geldiğine göre ancak yemekten sonra yatma vaktinde giderdi. Daha doğrusu Fatih bırakırdı.
Bu kadar yaptığı şeylere rağmen hiçbir zaman gece bizde kalmazdı. Sebebini bilmiyordum, bilmekte istemiyordum.
Salondan içeriye girdiğimizde, sehpanın üzerindeki testi buldu bakışlarım. Bunu söylemek için de beklemem gerekecekti. Başbaşayken vermek istiyordum çünkü bu haberi.
Aklıma gelen şeyle, Nejla Teyze ye baktım hemen. Şimdi görmesini istemiyordum.
Ama çok geçti çoktan görmüştü. Ne diye ortada bırakıyorsam ben de.
Bu haber onda bile şok etkisi yaratmış olmalıydı ki ağzını bıçak açmıyordu.
Tabi ki hamileyim diye yaptıklarına bir son vereceğini düşünmüyordum. Ama belki en azından torununu doğurana kadar eskisi gibi davranmazdı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sil Baştan
ChickLit"Yaşlar gözlerimden firar etmeye devam ederken konuşmaya çalıştım. Buna mecburdum. " H-h-hamileydim." Dedim en sonunda. Ben bile şaşırmıştım bu kadar çabuk söyleyebilmeme. O ise donuk bir ifadeyle bakıyordu yüzüme. Ben sevdiğim adama hamileyim diyem...
