အသက္ရႉသံတို႔ ျပင္းထန္ က်ယ္ေလာင္လ်ွက္။သားရဲတစ္ေကာင္
အရိုင္းစိတ္ဝင္ေနသလိုမ်ိဳး ရိေပၚ၏ လက္တို႔
ေရွာင္းက်န႔္အသားကို လာထိကိုင္ရံုေလးႏွင့္
တစ္ဖက္လူမွာ နာက်င္ရသည္။
အသိစိတ္မဲ့ေနသၫ့္ ရိေပၚက ေရွာင္းက်န႔္ကို
ေမွာက္လ်ွက္ ဖိထား၏။ရိေပၚ ခြန္အားေလာက္
ကေတာ့ ရုန္းကန္လို႔ ရႏိုင္ေပမဲ့ အခု ဘာျဖစ္လဲ
မသိ။ေရွာင္းက်န႔္တစ္ကိုယ္လံုး အားတစ္စက္ေတာင္ မက်န္ေတာ့သေယာင္ ေပ်ာ့ေခြလ်ွက္။
ရိေပၚ၏ Pheromone အနံ႔သည္ ေနရခက္
ေနေသာ သူ႔ကိုပင္ သက္ေတာင့္သက္သာ
ျဖစ္ေစသလို၊ရီေဝေဝႏွင့္ အသိမဲ့ကာ ရိေပၚ
ေစရာေနာက္ လိုက္ပါခ်င္ေနသလိုပင္။
သူ႔ခါးရိုးတစ္ေလ်ွာက္လံုး ေပ်ာ့ေျပာင္းေနၿပီး
အေနာက္မွ မေျပာျပအပ္သၫ့္ တစ္ေနရာ
မွာလည္း ထူးဆန္းေန၏။ေရွာင္းက်န႔္ ခါးရိုး
တစ္ေလ်ွာက္ ပြတ္သပ္ေနေသာ ရိေပၚ
လက္ဖဝါးမ်ားႏွင့္ မကင္းကြာခ်င္သလို
သူ႔ခါးေတြကို ေကာ့ၫႊတ္ေပးထားမိသည္အထိ။
"အ!"
ရိေပၚက ေရွာင္းက်န႔္နားရြက္ကို ကိုက္ထားရာမွ
လႊတ္ေပးကာ သူ႔ညီငယ္ကို ထုတ္၏။ေရွာင္းက်န႔္
ေအာက္ပိုင္းမွာ ထိေတြ့ပြတ္သပ္ေနၿပီး ထိုသူ
ဘာလုပ္ေတာ့မယ္ဆိုတာ သိသၫ့္တိုင္ ေရွာင္းက်န႔္ မရုန္းကန္ႏိုင္။
"အား....အ..."
စိုစြတ္ေနေသာ လမ္းေၾကာင္းထဲ ခက္ခဲစြာ
တိုးဝင္သြားသၫ့္ ရိေပၚအငယ္ေလးေၾကာင့္
ေရွာင္းက်န႔္၏ နာက်င္စြာ ငိုသံမ်ားလည္း
ဟိုတစ္စ၊ဒီတစ္စ ထြက္ေပၚလာသည္။ပထမဆံုး
အႀကိမ္မွာ ႏူးညံ့မႈသည္ နတၴိ။
အသိတရားမဲ့ေနေသာ ရိေပၚက သူ႔ေအာက္မွ
ယုန္ျဖဴေလးကို တစ္စစီ စားသံုးရင္း...
_____________________
မနက္ မိုးလင္းေတာ့ ေရွာင္းက်န႔္၏ တစ္ကိုယ္လံုးမွာ ခရမ္းေရာင္ အကြက္မ်ား အျပၫ့္။
သူ႔နားရြက္တစ္ဖက္က နီရဲကာ ေရာင္ရမ္းေနၿပီး
ႏႈတ္ခမ္းသားတို႔လည္း ေပါက္ၿပဲေနသည္။
တစ္ကိုယ္လံုး ရိေပၚ၏ ကိုက္ရာတို႔ျဖင့္
ျပၫ့္ေနေပမဲ့ လည္ဂုတ္ရိွ Gland ကိုေတာ့
ေဝးေဝးေရွာင္သြားပံုပင္။
