"ခင္ဗ်ား ျပန္မလိုက္ဘူးလား"
ရိေပၚ၏ အသံက အနည္းငယ္ ၿခိမ္းေျခာက္ေန
သလိုပင္။အထက္စီးလည္း ဆန္လြန္းေနတာမို႔
ေရွာင္းက်န႔္ ႏွာမႈတ္လိုက္သည္။
"မလိုက္ေတာ့ပါဘူး။အဲ့မွာ ငါမလံုၿခံဳဘူး"
"ကြၽန္ေတာ္ အဲ့တာကို စစ္ေဆးေနတယ္။
ခင္ဗ်ားကို တစ္ေယာက္တည္း ထားခဲ့ၿပီး
အျပင္လည္း မသြားေတာ့ဘူး။ခင္ဗ်ား ျပန္လိုက္
ခဲ့စမ္းပါ။ဒီမွာဆို လူသိသြားလိမ့္မယ္"
(ျပန္လိုက္ခဲ့ စမ္းပါ?စမ္းပါ?)
ေရွာင္းက်န႔္ ရိေပၚကို ၾကည့္ရင္း ၾကၫ့္ရင္းနဲ႔
ေဒါသထြက္လာသည္။အခန္းထဲမွာ ဘယ္သူမွ
မရိွတာမို႔ ေအာ္ခ်င္စိတ္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ထားမေနေတာ့ဘဲ
"မလိုက္ဘူးကြာ၊မလိုက္ဘူး။မင္း ျပန္ေတာ့!!"
"ေရွာင္းက်န႔္!ခင္ဗ်ား ဘာျဖစ္ေနတာလဲ။
ကြၽန္ေတာ္ ဒီေလာက္ ခယေနၿပီး ေခၚေနတာ
ခင္ဗ်ားအတြက္ေတြပဲေနာ္။နည္းနည္း ရင့္က်က္စမ္းပါ။အက်င့္ယုတ္ ဖို႔ေလာက္ပဲ ေခါင္းမသံုးနဲ႔!"
"ငါ့အတြက္ ဆိုပဲ။မင္း ဒီကေလးနဲ႔ ငါ့ကို
ေသေလာက္ေအာင္ ဖြက္ထားခ်င္ေနတာ
လူတိုင္းသိတယ္ ရိေပၚ။မင္းရဲ့ ေတာက္ပေနတဲ့
အနာဂတ္ႀကီး ပ်က္ဆီးမွာစိုးလို႔၊မင္းမွာ ကေလး
ရိွတယ္ဆိုတာကိုေတာင္ ေမ့ၿပီး အျပင္မွာ
လမ္းသလားေနႏိုင္တာေလ။ငါအလန႔္တၾကား
ဖုန္းဆက္ေတာ့လည္း မင္း ဘာေျပာလဲ?
"မအားေသးဘူး"ဆိုတာပဲ ေျပာႏိုင္တာ မဟုတ္လား။အဲ့ေတာ့ အၿမဲ မအားတဲ့ မင္းနားမွာ
မေနႏိုင္ဘူး"
"က်စ္!မအားဘူးဆိုတာ တကယ္မအားလို႔ေလ။
ခင္ဗ်ားကို ေနာက္တစ္ခါ အဲ့လို မျဖစ္ေစရဘူးလို႔ကတိေပးၿပီးၿပီပဲ၊ဘာျဖစ္ေနတာလဲ။ၿပီးေတာ့
ကြၽန္ေတာ္က ကေလးကို ဖြက္ထားခ်င္တယ္
ဆိုၿပီး မစြပ္စြဲနဲ႔။ခင္ဗ်ားက ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ထား
ရတယ္ဆိုၿပီး ခ်ျပရဲၿပီ မလို႔လား။ခ်ျပရဲ
ရင္ေတာင္ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ႏိုင္တဲ့ Alpha ဆိုၿပီး
နာမည္ႀကီးခ်င္လို႔လား။ျပႆနာ မရွာခ်င္စမ္း
ပါနဲ႔"
ရိေပၚ ေျပာတာ အမွန္တရားေတြခ်ည္းပင္။
ဒါေပမဲ့ ရိေပၚေျပာတာ မို႔လို႔ လက္မခံပါ။
