Syndari

Ruh Eşi

"..Onların kaderleri, kırmızı bir iplik ile birbirlerine bağlıydı. Yüzük parmaklarındaki bağ kalplerinde bir tur atmış, çözülmesi imkansız bir düğüme dönüşmüştü. Ne kadar zaman geçerse geçsin, ne yaşarlarsa yaşasınlar yine ait oldukları bedene dönecekler.."

Kyungsoo, belli bir yaşa kadar kendisine anlatılan hikayelerin sadece uyuması için söylenen ninniler olduğunu düşünmüştü. Omegasını sonsuza kadar koruyan alfalar, yüzyıllar boyu süren sevgiler, hangi yaşamda olursa olsun birbirini bulan "Ruh eşleri" ve daha nicesi... Fakat o da 17 yaşına girdiği günden beri bunların aslında bir hikaye olmadığını, bazı insanların cidden bunun için seçilmiş kişiler olduğunu fark etti. Kyungsoo gibi... Haftalardır gördüğü kabuslarına bir cevap bulamazken sanki tekrar eden bir film şeridine konulmuş bir sahneyi yaşayıp duruyordu. Geceler onun için artık eskisi gibi huzurlu değildi. Uykusundan nefes nefes uyandığında yatağının yanındaki komidinin üzerinde duran saate baktı. 4.42'idi. Artık, ağlamak kendisini duvardan duvara vurmak istiyordu.

Yaklaşık 4-5 aydır aynı rüyayı tekrar tekrar görüyor, sanki zihni ona işkence ediyordu. Ama özellikle dolunayın son günü ile yeni ayın ilk günü daha canlı daha korkutucu görünüyordu rüyalar. Ağaçların arasında, cılız bedenini izleyen kırmızı gözlü kurtlar -ya da Kyungsoo onlara kurt demek istiyordu çünkü ne olduklarını kestiremiyordu- onu deli gibi korkutuyordu. Artık, bir noktadan sonra delirdiğini hissetmeye başlamıştı. Şimdiye kadar hiç kızgınlığa girmemiş bir omegaydı, her an patlamaya hazır bir bomba gibiydi. Senelerce düzgün bir hayat yaşamıştı. İyi bir aile, mükemmel bir arkadaş grubu ve güçlü bir özgüveni vardı. Alfalar ise gözünde bir sinekten farksızdı. Fakat bu rüyaların anlamı neydi bilmiyordu. Eskiden umursamadığı alfaların ahını mı almıştı, kestiremiyordu.

Başlarda rüyalarını asıl sebebi küçüklüğünden beri dinlediği hikayelerden dolayı olduğunu düşünse de durum artık farklı hissettiriyordu.. Daha fazla düşünmek sabah sabah onu daha çok sinirlendireceğini bildiğinden hışımla yataktan kalktı. Ilık bir duş aldı ve formasını giyindi. Evdekilerden önce uyandığı için yapacak pek bir şeyi yoktu. Ufaktan kahvaltıyı hazırlamaya karar vermişti. Dünya daha yeni uyanıyordu, kuşlar günün en sessiz dakikalarından faydalanarak bölgelerini belli etmek için cıvıldıyor, sesleri bir sanat eseri gibi gökyüzünde yankı buluyordu. Kesinlikle sabah insanı değildi fakat birkaç haftadır erken kalkması için zorlanıyordu, rüyaları sayesinde... Mutfağa biraz temiz bahar havası girmesini istediğinden camı aralamıştı. Gece yağmur yağmış olmalı, toprak kokusu vardı fakat tüylerini diken diken eden yabancı bir koku toprağa eşlik ediyordu. Yabancı bir alfa kokusu. Evin önünde oyalandığı ve daha yeni gittiği bariz belli olan bir kokuydu. Kyungsoo, algıları kilitlenmiş bir şekilde camın önünde kalakaldı. Suyun fokurdama sesini duyunca hipnozdan çıkmış gibi sarsılarak kendine geldi. Bir saniye daha düşünmeden üst kata fırladı. İlk odaya daldığımda Minjun hyungunun huzurlu bir şekilde örtüsüne sarıldığını gördü.

"Hyung, hyung uyanman lazım lütfen." sesi korku dolu ama ağlamaya yakın çıkıyordu. Minjun'un yatak örtüsünü tutan elleri kontrolsüzce titriyordu. Bir anda gözleri açılan Minjun küçük kardeşinin korku dolu yüzünü görünce korktu. "Ne oldu Soo?!Sorun ne?" kollarını sıkı sıkı tuttuğu kardeşinin bedenini gözleriye süzdü. Kyungsoo sadece korkuyla titriyor, rengi sanki bir hayalet görmüş gibi bembeyaz olmuştu. Kendisini tutup çekiştiren kardeşine bir şey demeden takip etti. Mutfağa girer girmez yolunda gitmeyen bir şeylerin farkına vardı Minjun, refleks olarak Kyungsoo'yu ardına aldı. Omegaların koku hassasiyetleri alfalara nazaran daha düşüktü, Minjun bu kadar ağır bir yabancı alfa feromonunu hissedince sinirlerinin gerildiğini hissetti. Birkaç saniye etrafı dinleyip kokuları ayırt etmeye çalıştı. Hızlıca camı kapattı ve Kyungsoo'yu kendi odasına çıkardı. "Sen burada kal Soo. Her kimse fazla uzaklaşmamış ve sanırım bizim köyden biri değil."