Ceylan hayalini kurduğu geleceğe doğru yol alırken,
hayatın onun için çok daha başka planları vardır.
Hiçbir şey istediğimiz gibi gitmez her zaman.
Bazen iyiki de olmadı deriz ya da tam tersi kadere suç atarız.
Unuttuğumuz birşey var ki:
Mevla g...
Ceylan hayata hep olumlu yönde bakan, insanlara positif energi veren, hayat dolu bir kızdı. Mia adında çok katlı bir mağaza da tezgahtarlık yapmaya başlamıştı. Hayalinde birgün bu mağazanın yöneticisi olmak vardı. Çünkü burası onun için sadece bir ekmek kapısı değil aynı zamanda umut kapısı, bir mucizenin parçasıydı. Küçükken anne ve babasını bir trafik kazasında kaybettiğinde ona kucak açan yerdi.
Anne ve babasının öldüğünü duyduğu o gece pijamasıyla sokağa fırlamış nereye gideceğini bilememişti. Kendini Mianın önünde bulmuştu. Bu elit mağazanın ihtişamı hep gözlerini kamaştırmıştı. Burası annesi için her doğum gününde elbise seçmek için gittikleri yerdi. Ne yapacağını bilmeden vitrinden içeri baktı. Sanki başka bir dünyaya bakar gibi gözleri hayretten kocaman oldu. Ona bakan bir çam ağacı ve ışıl ışıl parlayan süslemeleri. Mia Ceylanın içindeki karanlığı aydınlatan bir ışık yumağı gibiydi. "Bu gerçek mi?", diye sordu kendine. Başını cama dayadı. Neden gerçek olmasın? Babasınından tekrar tekrar dinlemekten bıkmadığı o en güzel hikayenin başladığı yer...
- Mia bizim için çok özel bir yer, biz annenle burda tanıştık. Bu mağazaya ilk gelişimdi. İlk maaşımla anneme güzel bir hediye almak istiyordum. Anneni orada çalışanlardan biri sanıp yardım istemiştim. - Hiç bozmadan yardım etti değil mi? - Evet, annem için birşeyler bakıyorum diyince. Bu işlerde acemi olduğumu anladı galiba. Hediyeyi birlikte seçtikten sonra benimle tezgahtarın yanına kadar geldi. Ödemiyi yaparken ona teşekkür etmeme fırsat vermeden bana tebessüm ederek yanımdan ayrıldı. Hayretle Mianın kapısından dışarı çıktığını gördüm. - Arkasından gidip onu yakaladın. - Anlamıştım tabi mağaza çalışanı olmadığını. Özür diledim ve yardımı için teşekkür ettim. O sırada hiçbir şey demeden bana sadece tatlı tatlı gülümsedi. O anda birşey oldu, hep orda öyle duralım o da bana öylece gülümsesin istedim. Hiç düşünmeden pastaneye davet ettim. - Oda senden hoşlandığı için kabul etti. - O günden sonra sık sık Miada buluştuk. Annene onu sevdiğimi Mianın kafesinde söyledim. Evlenme teklifimide orda yaptım. Düşün, izin verseler düğünü bile orda yapardık. O kadar özel Mia bizim için.
Ceylan yüzü cama yapışık bir halde dalmıştı. Duyduğu bir tıkırtıyla babasının kocaman gülümsemesi yavaş yavaş kayboldu. Camdan yüzünü kaldırdığında karşısındaki kızı gördü. Onun yaşlarında esmer çekik gözlü birşeydi. Ona eliyle içeri gelmesi için işaret ediyordu. Ceylan çekinerek içeri baktı. İçerde büyük insanlar vardı. Az önce fark etmemişti bunu. Küçük kız dışarı gelip onu kolundan tutup içeri çekti. Adının Aylin olduğunu öğrendiği kız ona çok kısa bir sürede olsa acısını unutturdu. Mianın çam süslemelerinden birini verdiğinde dünyalar onun oldu. Baba annesi ve dedesi perişan bir şekilde onu bulduklarında o Mianın bir çalışanı tarafından teslim edildiği emniyet müdürünün koltuğunda herşeyden habersiz uyuyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Okumanıza sağlık:) Her türlü yorumlarınızı bekliyorum.
