Wicked Billionaire Series 3: Reagan Salazar (SOON TO BE PUBLISHED)

Chapter 11

NANDITO AKO SA KOTSE ni sir Reagan habang papunta kami sa bahay ng tiyahin ko. Ayaw ko sanang makita ang anak ko ngunit gustong makilala ni Reagan si Isabelle.

Tahimik lang ako buong byahe habang si sir Reagan naman ay panay ang sulyap sa' kin. Until now, my mind still can't process what he told me. Gusto ko sanang sabihin na wag na niyang ituloy ang panliligaw sa' kin.

Huminto ang sasakyan namin kaya agad akong lumingon sa labas ng bintana. Bigla akong kinabahan habang pinagmamasdan ang bahay ng tiyahin ko.

Hindi ko pa talaga kaya. Ayaw ko pang makita si Isabelle.

Natigilan ako ng biglang hinawakan ni sir Reagan ang kamay ko. Lumingon ako sakanya at pilit na ngumiti.

"Pwede bang wag muna ngayon, sir Reagan. Ayaw ko pa talagang makita ang bata," malungkot kong sabi.

"Anak mo parin siya, Hope. Even if you don't like her, she still needs your love as a mother. Wag mo sanang ipagkait 'yon sa bata," saad sakin ni sir Reagan.

Hindi ako sumagot at nanatili lang nakatungo ang ulo ko. Hinawakan ni sir Reagan ang baba ko saka niya inangat ang mukha ko. "Natatakot ka bang palakihin siya?" tanong niya sakin na ikina-tango ko.

"Pwede naman tayong dalawa ang magpalaki sa anak mo, Hope. Sinabi ko na sa'yo.. handa akong maging ama ng anak mo," pursigido niyang sabi.

Napabuntong hininga nalang ako saka ako lumingon ulit sa bahay ng tiyahin ko. Huminga ako ng malalim saka ko binuksan ang pintuan, lumingon muna ako kay sir Reagan na naka ngiti sakin na para bang proud na proud sakin.

Binitiwan ni sir Reagan ang kamay ko saka siya bumaba ng kotse at umikot papuntang driver seat para pagbuksan ako ng pintuan. Bumaba ako ng kotse habang nanlalamig ang kamay ko.

Parang gusto ko tuloy umatras. Hinawakan ni sir Reagan ang kamay ko kaya kumalma ako. Ngayon ko lang napagtanto na sa t'wing hawak ni sir Reagan ang kamay ko o sa t'wing kasama ko siya ay lagi niya akong napapakalma. Nagdududa naman talaga ako sa kasarian niya dati ngunit ipinag walang bahala ko lang 'yon dahil sa komportable akong kasama siya. Kaya pilit kong sinasabi na bakla talaga si sir Reagan dahil hindi ako nakakaramdam ng takot sakanya. Feeling ko ay safe ako palagi kapag kasama ko siya.

Sabay kaming naglakad ni sir Reagan palapit sa gate na yari ng kawayan. Tumikhim muna ako para mawala ang bara sa lalamonan ko.

"Tita! Tao po!" tawag ko habang nasa labas parin kami ng gate ni sir Reagan.

Ipinalibot ko ang tingin ng mapansin ko ang mga kapitbahay namin na walang ginawa kundi pag chismisan ako dati. Kaladkarin daw akong babae, tahimik daw ako pero nasa loob daw ang kulo ko dahil nabuntis daw ako ng walang ama. Ang hindi nila alam ay na rape ako.

Ayaw ko kasing malaman nila kaya pinalabas nalang mg tiyahin ko na nabuntis ako. Pumayag nalang ako na yun ang malaman nila dahil hindi ko naman pwedeng sabihin na bigla lang akong nabuntis na walang gumagalaw sakin.

Kaya nga ng ipanganak ko si Isabelle ay binalak ko 'tong iwanan sa hospital. Ngunit ayaw pumayag ng tiyahin ko kaya inuwi parin niya sa bahay niya. Nag-stay lang ako ng two weeks sa bahay ng tiyahin ko saka ako nagpasundo sa ate ko na nasa Quezon Province. Kaya ako napadpad ng Manila at namuhay mag-isa habang ang tiyahin ko ang nag-aalaga kay Isabelle.

Nanlamig ang katawan ko ng makita kong bumukas ang pintuan nila tita at mula don, lumabas ang isang batang babae. Kahit hindi ko angkinin na anak ko siya ay hindi ko magagawa 'yon, lalo na't kamukhang kamukha niya ako.

Umaliwalas ang mukha ng bata habang nakatitig sakin. "Mama!!" tawag niya sakin kaya agad akong kinabahan.

Tumakbo papunta si Isabelle sa gate at pilit na inaabot ang lock n'on. Lumabas din ang tiyahin ko at hindi 'to makapaniwalang nakatingin sakin.