Radyoda çalan şarkının sözlerine gözlerini kapatmış şekilde eşlik ediyordu adam hafif peltekleşen cümlelerle.
"Küçüğüm, daha çok küçüğüm
Bu yüzden bütün hatalarım
Öğünmem bu yüzden
Bu yüzden kendimi özel, önemli zannetmem"
Songül adamın kapalı gözleri ve hafif kızaran yüzüne baktığında içi acımıştı. Adamın acı çektiği her halinden belliydi. İşin kötüsü bir daha sorabilecek durumu yoktu nedenini. Sadi kendinden zaman istemiş, Songülde bunu anlayışla karşılamıştı . Ama doğru zaman gelene kadar adamın yaşadığı çıkmaza nasıl dayanabileceğini bilmiyordu .
Kabaklıda onu kurtarmaya geldiğinde ne olduğunu düşündü adamın yüzünü incelerken. Gözleri kapalıyken ailesinin katilinin bir an sesinin kesilmesinin ardından silah sesleri duyulmuş ortalık karışmıştı. Ardından gözlerinin açılması ile Sadiyi görmüştü karşısında. Ne olduysa o birkaç dakikalık kargaşada olduğu çok belliydi.
Kadının aklı bir an Deryaya kaydı. Acaba onunla alakalı bir konu olabilir miydi. Ama Sadi bu konuda çok net konuşmuştu . Deryaya karşı hiçbirşey hissetmediğini aklında da kalbininde kendisinin olduğunu defalarca dile getirmişti . Zaten adam kendisine inanmadığını düşünerek kendi canına kıyacak raddeye gelmemiş miydi. O gün biraz daha geç kalmış olsa az kalsın kaybediyordu kocasını. Hayır Derya değildi aklındaki. Derya olamazdı. Sadi bunu yapmazdı. Zaten Deryada kendisini affetmesi için Songülü milyon kez konuşmak için aramış, evine gelmişti. Kendisi kabul etmesede konuşmayı kadın kendince çabalamıştı.Aklındaki düşüncelerden kurtulmak ister gibi salladı başını iki yana. Yeniden adamın yüzüne odaklandığında ağzından çıkan şarkı sözlerine bu sefa gözyaşları eşlik ediyordu .
"Ne kadar az yol almışım, ne kadar az
Yolun başındaymışım meğer
Elimde yalandan, kocaman, rengârenk
Geçici oyuncak zaferler"
Songül anlık Yaver ile göz göze geldiğinde adamında olaylardan habersiz olduğunu bakışlarından anlayabiliyordu . Yaver ağasını pek çok körü durumda görmüştü bugüne kadar. Pek çok kez ölümle burun buruna gelmişlerdi sırt sırta. Canının yandığı, acı çektiği pek çok anında adamın yanında olmuştu . Ama bu sefer oda anlam verememişti . Hiçbiri bunun gibi değildi . Sadi acı çekiyordu. Ama verdiği tepkiler, hareketleri diğer olaylarda verdiği tepkilerden çok farklıydı . Busenaz olayında kendi ile kalmak isteyen adam, ailesinin konusu açıldığında Songüle kırılıp ondan uzaklaşan adam bu sefer sakin kalmayı tercih etmişti . Sadinin gözlerinde görebiliyordu yaşadığı çıkmazı.
Yaver : Ağam sen iyi olduğuna emin misin?
Sadi yerinde doğrulmaya çalışarak karşısındaki adamın yüzüne baktı.
Sadi : İyiyim Yaver sen nasılsın.
Yaver : İyiyim ağamda sen pek iyi değilsin gibi.
Sadi : Bana sarhoş muamelesi yapma. İlk defamı rakı sofrasına oturuyorsun benimle .
Yaver : Yok ağam ilk defa oturmuyorum da, ilk defa şarkı söylediğini görüyorum . Birde hafiften çakır olmaya başladın sanki. Daha 2 bardak olmadı.
Songül adamın ne cevap vereceğini beklerken Yaveri haklı bulduğunu başını sallayarak belli etti .
Sadi ikisinin yüzünede bir süre sessiz şekilde baktı.
Sadi : Lokmalarımı mı sayıyorsunuz be.
Songül : Sadi olur mu öyle şey. Sadece erken daha . Çarptı bu sefer seni .
Sadi : Çarpmaz. Sizi çarpmıştır. Ben sarhoş olmam. Yaver gördün mü beni hiç sarhoş anlat yengene. Olmam çünkü .
Yaver Songülün yüzüne imalı şekilde baktı. İkiside cevabı çok iyi biliyordu ama bunu Sadiye anlatabilmek çok zordu.
Yaver : Görmedim ağam. Hiç görür müyüm.
Sadi : Heh . Göremezsin olmam çünkü. Ben Yedi Eminim. Sarhoş olmam. Bana hiçbir şey olmaz . Neden
Songül : Neden ?
Sadi : Çünkü herkes benden korkar, ben acımasız, zalim bir mafyayım.
Songül : Sen?
Sadi : Evet ben.
Songül : Sadi sen iyi bir insansın. Geçmişte yaşadıkların senin suçun değil.
Sadi : Songül Yedi Emini yeraltı dünyasında herkes bilir. Elime silahı aldığımda karşımdaki umurumda olmaz benim. Babam bile olsa vururum.
