Songül adamın yanına yanaşarak elinden tutup ayağa kaldırdığında Sadinin terleyen ellerini fark etti. Adamın ellerini daha sıkı tutup adamlarını odaya doğru çevirdiğinde arada Sadiye bakıyordu . Sadi ise konuşmanın buraya bağlanmasından oldukça memnun görünüyordu . Aklının bir köşesini kurcalayan Mert konusunu ise daha sakin halde çözmeliydi. Şuanki önceliği ise hayatındaki en önemli insan olan karısıydı.
Birlikte geçirdikleri güzel bir gecenin ardından ikiside oldukça yorgundu. Songül başını adama doğru çevirdiğinde Sadinin bakışlarını tavana doğrultmuş şekilde öylece uzandığını gördü.
Songül : Sadi
Sadi : Efendim karıcım
Songül : Neden uyumuyorsun?
Sadi bir süre sessiz kaldıktan sonra kendisine bakan elaları cevapsız bırakmak istemedi.
Sadi : Korkuyorum sanırım.
Songül adamın verdiği cevaba şaşırmıştı. Sadi kolay kolay korkmazdı ki hiçbir şeyden .
Songül : Korkuyor musun? Sen mi?
Sadi : Evet.
Songül: Neyden korkuyorsun
Sadi : Uyursam yine kabus görmekten .
Songül bedenini adama doğru çevirerek yaklaştı.
Songül : Korkmanı gerektirecek bir durum yok. Hem ben yanındayım.
Sadi : Biliyorum yanımdasın. İşte bu yüzden daha çok korkuyorum.
Adamın cümleleri ile Songül'ün iyice kafası karışmıştı.
Songül : Nasıl yani. Yanında olmam mı korkutuyor. Hiçbir şey anlamıyorum Sadi .
Sadi kadının karışan kafasını değişen bakışlarından bile anlayabiliyordu . Durumu toparlaması gerektiğini düşündü,
Sadi : Öyle değil Songül . Bu kabusları senin yanında görmek daha çok korkutuyor beni.
Songül : İyi de neden
Sadi : Çünkü senim gözünde öyle görünmek istemiyorum .
Songül : Nasıl görünmek Sadi . Neden üstü kapalı konuşuyorsun.
Sadi : Aciz Songül aciz anladın mı!
Songül adamın yükselen sesi ve kurduğu cümle ile gerilmişti . Sadinin böyle birşeyi sorun haline getirebilecek bir adam olduğunu hiç düşünmemişti . Oysa şimdi kurduğu cümleler sanki tanıdığı adama ait değildi .
Songül : Ne saçmalıyorsun Sadi. Sevgili miyiz biz. Evliyiz evli. Tabiki birbirimizin iyi kötü pek çok halini göreceğiz. Bu seni neden rahatsız etti onu anlamıyorum.
Sadi kendini sakinleştirmeye çalıştı. Farkındaydı sesi haddinden fazla yüksek çıkmıştı karısına karşı. Üstelik Songül bu yükselen sese rağmen ona aynı şekilde tepki vermemişti .
Sadi : Songül. Anlamıyorsun beni.
Songül : Anlat anlayayım o zaman.
Sadi : Bir erkek için sevdiği kadın karşısında aciz konuma düşmek çok ağır bir şey.
Songül : Yanılıyorsun Sadi. Bu sadece erkek için geçerli bir durum değil. Aynı durumu kadında yaşayabilir. Bunun cinsiyetçiliği olmaz. Ki ben aynı durumu kaç kez yaşadım senin yanında. Sen bana her seferinde destek olmadın mı?
Sadi : Oldum.
Songül : O zaman şimdi aynı durumda senin olmanın nesi garip, insanız başımıza herşey gelebilir.
Sadi : Bak senin demeye çalıştığını anlıyorum. Ama anlatmaya çalıştığım bunlar değil .
Songül sabrının tükenmeye başladığını hissediyordu. Karşısındaki adam sadece kendi düşüncelerini kabul eder hale gelmişti . Yaşadığı travmaların içerisine hapsetmişti Sadi kendini.
Songül : Tamam anlatmaya çalıştıkların neler. Onları söyle bana.
Sadi : Boşver Songül. Tartışmaya gerek yok.
Songül adamın son sözleri ile daha fazla tutamadı kendini . Yardımcı olmaya çalışırken birde karşı tarafın bu cümleyi kurması çıldırtmıştı onu.
