Songülden duyduğu söz ile araladı gözlerini adam. Kendisine bakan elaları görünce tebessüm etti.
Sadi : Sende iyi ki varsın karıcığım. Hadi kahvaltımızı edelim simitler soğumasın.
Birlikte mutfağa geçerek kahvaltılarını ettiler . Sadi menengiç yapmak için ocağın başına geçtiğinde dalgındı. Bu işin sonunun nereye varacağını merak ediyordu . Düşüncelerinde Songülü bırakmak asla yoktu , ama Songülünde aynı şeyleri düşünüp düşünmediğinden emin olamıyordu. Daha yeni bir sürü sıkıntı yaşamışken korkuları mantıklı düşünmesine engel oluyordu .
Songül adamın dalgın bakışlarını kahvenin taşması ile fark etti . Ayağa kalkıp adamın yanına gelip ne olduğunu anlamaya çalıştı .
Songül : Sadi kahve taştı. Sadi
Sadi kadının sesi ile kendine geldiğinde bir ocakta taşan kahveye birde karısının onu izleyen meraklı haline baktı,
Sadi : Taşmış bu
Songül : Evet. Daldın gittin.
Sadi : Fark etmedim yenisini yaparım ben hemen sen merak etme .
Songül adamın aklını meşgul eden birşeyler olduğunun farkındaydı. Sadiye kalsa yine içine atacaktı Songülü üzmemek için, ama bu sefer buna müsaade etmeyecekti, Adamın ellerini tutarak salona doğru çekiştirmeye başladı .
Songül : Boşver şimdi kahveyi gel konuşalım biraz.
Sadi : Konuşalım mı? Ama Ocak battı
Songül : Hallederiz sonra . Gel otur şöyle .
Sadi kadının yönlendirmesi ile koltuğa oturduğunda ne konuşacaklarını anlamamıştı . Songülün genelde konuşmak istemesi pek hayırlı sebeplerle olmadığı için yaşadığı gerginlik vücuduna yayılmıştı çoktan.
Sadi : Songül ne konuşacağız. Ben senden habersiz hiçbir şey yapmadım bak. Savcının yanına gittim evet ama söylemem gerekiyordu içim rahat etmedi . Sabahta seni erken diye uyandırmadım. Eğer buna kızdıysan seni düşünmüştüm.
Songül adamın yaşadığı korkuyu dile getirmesi ile tebessüm etti önce. Ardından Sadinin yanına biraz daha sokularak sevdi yüzünü.
Songül : Sakin olur musun? Sana kızdığım birşey yok. Aksine benden hiçbir şey sağlamadığını saklamayacağını da biliyorum. Bunun için teşekkür ederim. Sadece biraz fazla dalgın görünüyordun. Kafanı meşgul eden şeyler var görüyorum . Anlat bana , tek başına çözüm arama. Birlikte arayalım.
Sadi kaydından duyduğu sözler ile rahatladı.
Sadi : Kokuttun beni. Aklımdan neler geçti ,
Songül : Neler geçti .
Sadi : Ne bileyim yine beni kendinden uzaklaştırmak isteyeceğini düşündüm, beni istemediğini düşündüm. Bunun gibi pek çok şey işte.
Songül adamın sözleri ile aslında adamın yüreğinde silinmeyecek bir yara oluşturduğunu fark etti. Çünkü Sadi içinde hep bu korkuyu taşıyacaktı.
Songül : Sadi artık korkma, endişelenme. Ben seni bırakmam. Bırakamam. Evet sana o sözleri söyledim çünkü seninde aile hasretini hissedebiliyordum. Anlatınca her ne kadar baban o adamda olsa aranızdaki engelin ben olduğumu düşündüm bir an.
Sadi : Aramızdaki engel sen değilsin Songül, aramıza telafi edemeyeceği çok engeller koydu o adam.
Songül : Haklısın. Öfkeni anlayabiliyorum. Ama bu öfkenin sana zarar vermesini de istemiyorum .
Sadi : Bana ne gibi bir zarar verebilir ki artık bu öfke. Yıllardır taşıyorum zaten içimde .
Songül : Öyle deme Sadi. Yıllardır taşımak ayrı, yıllar sonra karşılaşmak ayrı. Sende daha bunu kabullenemedin tam. Farkında değil miyim sanıyorsun.
Sadi : Yaşattığı onca şeye rağmen bu kadar iyi olması , hayatına hiçbir şey olmadan devam edebilmiş olması çok sinirime dokundu. Tamam bende çok hoş şeyler yapmadım. Ama ben onun gibi değilim .
Songül : Tabiki değilsin . Kendini sakın onunla aynı görme. Peki seni bu kadar düşündüren asıl şey ne ?
Sadi : Bizi neyin beklediğini bilmiyoruz. Bundan sonraki süreçte ne yapacağız. Bilmiyorum Songül korkuyorum . Seninle ayrılmaktan , seni kaybetmekten korkuyorum .
Songül : Benimle ayrılmayacaksın Sadi . Neden böyle bir düşünceye girdin anlamadım.
Sadi : Savcıya herşeyi anlattım. Görevden almak isterseniz karşı çıkmam dedim.
Songül : Tanık koruma programını diyorsun
Sadi : Evet.
Songül : Tanık koruma kalmadı Sadi .
Sadi : Olsun Songül . Ankaraya göre biz hala tanık korumadayız. Bu bozulursa seni başka yere tayin ederler, benide burada bırakırlar. O zaman ne yaparım ben.
Songül : Merak etme . Benim seni bırakmaya niyetim yok.
Sadi : Bırakmazsın değil mi Songül?
Songül : Bırakmam tabi. Neden bırakayım. Hem bak biz pek çok zor şey yaşadık. Ama her defasında birbirimize tutunduk. Buda geçecek. Atlayacağız.
Sadi : Atlatacağız.
