Gece Songül gözlerini Sadinin sayıklayışları ile araladı. İlk önce ne olduğunu anlamaya çalışıp etrafına bakınsada, kısa sürede Sadinin yine kabus gördüğünü anlayıp adamı uyandırma çalıştı .
Songül : Sadi uyan kabus görüyorsun yine.
Sadi : Gitme beni bırakma ,
Songül : Buradayım canım.
Sadi : Bırakma beni
Songül : Sadi buradayım hadi aç gözlerini.
Sadi : Hayır , gitme hayır
Songül : Buradayım bak. Aç gözlerini bak buradayım.
Sadi : Gitme anne !
Sadi korkuyla yerinden sıçradığında Songül adamın ani hareketi ile ürksede belli etmemeye çalıştı. Asıl kitlendiği ise adamın kurduğu cümleydi.
Sadi gördüğü kabusun etkisinden çıkamamıştı. Bu zamana kadar pek çok kez kabus ile uyanmıştı. Ama annesini gördüğü kabuslar onu çok etkiliyordu .
Songül adamın kendine gelemediğini fark edince usulca yanaştı yanina .
Songül : Sadi iyi misin?
Adam kadının sorusu ile dolu dolu gözlerle baktı kadına.
Sadi : Yoruldum artık . Kabus görmekten çok yoruldum.
Songül adamın terlemiş yüzünü sildi eli ile. Yanağına minik bir buselik kondurdu.
Songül : Haklısın. Ama üzülme geçecek bu günlerde.
Sadi : Geçmiyor Songül geçmiyor . Ben yıllardır bu kabusları ara ara görüyorum.
Songül : Bu ara biraz arttı sanki .
Sadi : Evet. Önceden ayda bir bazen birkaç ayda bir görürdüm.
Songül : Yaşadığın yüzleştiğin şeyler kolay şeyler değil. Bunlarda muhtemelen bilinçaltını etkiliyor . Ama geçecek. Çok güzel günlerimiz olacak.
Sadi : Koskoca adamım. Öğretmen olarak bende küçük çocuklara eğitim veriyorum, yol gösteriyorum ama kendime gelince hiçbir şey yapamıyorum.
Songül : Terzi kendi söküğünü dikemezmiş.
Sadi : Gerçekten öyle .
Songül : İnsanların ara ara zor dönemleri olur. Sende şu an böyle bir dönemden geçiyorsun. Ama hepsi geçecek. Ben hep yanındayım. Merak etme. Hem sen çok iyi bir öğretmen , çok iyi bir eşsin. Bunların yanında birgün çok iyi bir babada olacaksın.
Sadi kadından duyduğu şeyin doğruluğunu algılamam i için durdu bir süre ardından başını ona doğru çevirdi .
Sadi : Nasıl yani hamile misin?
Songül adamın sorusu ile hafif gülümsedi.
Songül : İster miydin?
Sadi : Hemde çok. Sana benzeyen küçük bir kızım olsun çok isterdim.
Songül : Birgün inşallah bu hayaline kavuşacaksın. Cinsiyetini bilemem tabi ama çok iyi bir baba olacağından eminim.
Sadi : Gerçi erkekte olsa fark etmez. Evlat sonuçta. Sana benzesin, sağlıklı olsun bana yeter.
Songül : Gözlerini senden alsın.
Sadi : Senin gözlerin daha güzel ama.
Songül : Hayır Sadi . Senin gözlerin benden çok daha güzel . Rengi , bana bakarkenki anlam yüklü oluşu.
Sadi : Senin gözlerinde huzur var. Birde gülüşün ile buluşunca çok daha güzel oluyorlar.
Songül adamın iltifatı ile tebessüm ederek minik bir Buse kondurdu adamın dudaklarına .
Songül : Hadi uyuyalım gel.
Sadi karısının göğsüne yatarak kapattı gözlerini yeniden . Songül ise adamın saçlarını okşayarak uykuya dalmasına yardım etti.
Sabah Songül gözlerini açtığında yanında Sadiyi göremedi . Hemen kalkıp mutfağa ilerlediğinde orada olduğunu umsada adam evde yoktu . Telefonunu eline alarak aradı.
"Aradığınız kişiye şu anda ulaşılamıyor,Lütfen daha sonra tekrar deneyin."
Sadi haber vermeden nereye gidebilirdi.
Sadi ise gece gördüğü kabuslardan çok rahat bir uyku uyuyamamış sabah olması ile hemen çıkmıştı evden. Normalde Songüle haber vermeden çıkmazdı ama karısını erken olduğu için uyandırmak istemedi. O uyanana kadar gidip geleceğini düşünmüştü . Arabasını deniz kenarına park ettiğinde kendisini bekleyen Ahmet savcıyı gördü .
