AYAZ |Yeni Ailem| (ARA VERİLDİ)

33

Medya: Ayazın saçının kesilmeden önceki hali...

İyi okumalarr

-

Annemle biraz daha oturup sohbet ettikten sonra beraber salona geçtik.

Onur eve gitmişti Zeynep teyze yine perde asması bir için onu aramıştı ve beni bir ton azarlamışti selim amca ile...

Aslında kendime biraz kızgındım ne diye intahar ediyorum ki? Benim ailem vardı beni seven annem, babam , abilerim ve çiçek kokulu çocuğum ve ailesi vardı. Onları düşünmeden böyle bir şey yapmam eminim ki onları üzmüştü...

Salona geçtiğimizde babamın yanına oturup ona kocaman sarıldım. Büyük elleri ile saçlarımı okşamaya başlayınca mayışmaya başlamıştım bile. Hala tedirgin görünüyorlardı hepsi. Yerimde toparlanıp oturuşumu düzelttim çünkü adamın üstüne yatmıştım resmen!

Herkes bana bakarken dayanamayıp aklımdakileri dile getirdim.

"Ben özür dilerim"

""Ne?""

"Sizi üzdüğüm için , böyle bir şey yaptığım için özür dilerim. Aklım yerinde değildi sanki , sesler bir türlü gitmiyordu. Ancak öyle yaparsam kurtulacağımı söylüyordu"

"Kızım-"

"Ama yapmadım baba. Sizi düşünmem lazımdı. Beni seven annem, babam , abilerim ,onur ve ailesi var. Böyle bir şey yapmış olsaydım sizi de kaybetmiş olurdum"

Babam dolu gözlerine inat öyle güzel gülümsedi ki iyiki bu aileyi bırakmadım diye düşündüm.

"Sen benim kızımsın. Ben seni belki daha erken bulamadığım için kendime kızgınım ama bunu telafi edeceğim benim güzel kızım"

dediğinde gözünden akan yaşı hızlıca sildi. Ona gülümserken abilerime göz attım. Emir, Akay ve poyraz abim dolu gözlerle bakarken Berk abim duygusallığını durduramamış gözlerinden yaş geliyordu.

Onun bu halini görünce benimde gözlerim dolmuştu. Titreyen çenemi durdurmaya çalışarak

"Abi ağlama ama" diyip yanına tabiri caizse koştum ve sarıldım. Onun gözyaşları daha da artarken anladım ki aramızdaki en duygusalımız Berk abimdi.

"Senin kolunu sıktığım gün aklımdan çıkmıyor hala pişmanım güzelim. O canın acıdığı ana sebeb olduğum için, Sana ettiğim hakaretler için ..hepsi için o kadar pişmanım ki.."

"Bende s-sana o gün yaptığım şey için pişmanım. Kendimden nefret ediyorum öyle bir şey yaptığım için.."

Bu dediklerinden sonra Akay abime döndüm. Sessizce başını yere eğmişti. Elleri titriyordu.

"Bende sana söylediğim sözler için köpek gibi pişmanım. Hemde köpek gibi" diye in emir abiye şok içinde baktım.

Ama ben hepsini affetmiştim ki...

Poyraz abime döndüğümde dolu gözlerinde tebessümle bizi izliyordu.

"Ya saçmalamayın! Ben sizi çoktan affettim. Bir daha sakın böyle şeyler düşünmeyin. Siz benim ailemsiniz. Size hep küs kalacağımı , affetmeyeceğimi sandıysanız yuh size yani!"

Dediklerime güldüler hepsi.

Berk abimin gözyaşlarını silip yanaklarından sıkı sıkı öptüm.

Ardından Akay abimin ellerinden tutup onunda yanaklarını öptüm ve emir ve poyraz abimi de öptüm ve Berk abimin yanına geri gittim.

"Akmasın gözlerinden o güzel incilerin abicim. Ben sizi çoktan affetmiştim bile! Bir daha öyle şeyler düşünmeyin-" diğerlerine döndüm.