AYAZ |Yeni Ailem| (ARA VERİLDİ)

35

Bu bölümü yaw_hehe88 'e ithafen yazıyorum. Geç oldu ama olsun jdjdjde

💖

-

Sabah gözlerimi yakan güneş ışığı ile küfür ederek uyandım.

Havalar fazla sıcaktı cidden

Siktir! Yanımda poyraz abim vardı!

Umarım ettiğim küfürü duymamıştır..

Ona baktığımda hala uyuyor olması içimi rahatlatmıştı.

Bugün okul vardı. Yemin ederim şu saatte kalkmak insanı cidden çileden çıkartıyordu!

Hayır yani sabahın altısında kalkmak ne yani?

Kargalar daha bokunu yemeden ben ders işleyecektim..

Hemen telefonu alıp onurun günaydın mesajına cevap verip  abimin yanağını öptüm.

"Abii!!"

Üstüne atladığımda anın şoku ile yerinde şıçramıştı.

"Lan! Noluyor amına koyayım?"

Bana döndüğünde yüzünde bariz rahatlama vardı.

"Günaydın abicim nasıl beğendinmi uyandırma şeklimi?"

Dediklerime göz devirdi
"Ya ne demezsin. Öpmek yok ama kemik kırmak var dimi güzelim?"

Dediklerine kıkırdadığımda yanağına kocaman bir öpücük kondurduktan sonra poyraz abim gülerek odadan çıktı. Hızlıca dolabına adımlayıp kendime kombin yaptım.

Aynadan kendime baktığımda kombinimin mükemmel olduğuna karar verdim. Allah'tan forma zorunlu değildi çünkü benim için işkenceden farkı yoktu.

İşlerimi tamamladıktan sonra aşağıya inip kahvaltımı yapmaya gittim.

Kahvaltı faslını ve annemin bol bol uyarılarını dinledikten sonra babamın arabasıyla okula doğru gidiyorduk. Onur kendi arabasıyla gidiyordu.

Şimdi gelelim hayatımızı sorgulama faslına

Onu bir gün bile ayrı kalsak özlüyordum. Onsuz nefes alamıyor gibi hissediyordum. O benim için karanlığın içindeki ışığımdı.

O benim çiçek kokan sevgilimdi

O benim gece karanlığımı aydınlatan ayımdı

O benim kurtarıcımdı

Düşüncelerim beni buruk bir tebessüm bıraktırmıştı.

Ona hep çiçek kokulu çocuk diyordum. Çok seviyordu ona böyle hitap etmemi.
Bana hep böyle derdi;