AYAZ |Yeni Ailem| (ARA VERİLDİ)

21

Arkadaşlar hepimizin kadınlar günü kutlu olsun bu arada. Biz kadınlar, kızlar olarak hepimiz çok güçlüyüz ve önümüzde büyük bir gelecek var lütfen asla umudunuzu kaybetmeyin güçlü olun:)

İyi okumalar elmalı kurabiyelerimm

-

Birisi saçımı okşuyordu.
Kim olduğuna baktığımda berkti gülümseyerek ona baktım.
"Günaydın uyuyan güzel"

"Günaydınn" dedim esneyerek oda bu halime güldü.

Babam o kadar heyecanlıydı ki balo işlerini bir gün erkenden bitirmişti ve bundan dolayı balo bu akşam olacaktı. İçimde sebebsiz yere bir korku vardı bir sürü insanların arasında olmaktan korkuyordum.

Berk yanağımı öpüp gittiğinde bende hemen işlerimi hallettim ve odadan çıkıp salona doğru adımladım.

"Gü nay dınn benim güzeller güzeli ailemm"

Hepsi gülerek karşılık verdi bende hemen annemin yanaklarından öpüp yanına sokuldum annemde saçlarımı koklayıp öpmeye başladı.

Sessizdim, sessizdik.

Onlarda stresli olduğumu biliyorlardı belki anlamıyorlardı ama anlamaya çalışıyorlardı.

Çiçek abla sofranın hazır olduğunu söylediğinde yemek odasına doğru adımladık.

Babam bana döndü sanki bir şeyler diyecek ama benim nasıl bir cevap vereceğime göre endişeleniyordu.

En son dayanamayıp "babacım ne söyleyeceksen söyle lütfen"

"kızım" elimi tuttu.

"Ayazım, birtanem ben bir gün erken yaptırdım baloyu ama hazırsın dimi?"

Ellerim titremeye başlamıştı oda farkettiğinde ellerimi yavaşça okşadı.

İyi gelmişti.

"Hazırım babacım ne de olsa bir gün herkes öğrenecekti lütfen endişelenme" diyip tebessüm ettim.

Rahatlamış gibiydi. Annemde sofradaki sessiz havayı mutlu enerjisiyle bozarak "hadi bakalım herkes güzelce kahvaltısını yapsın bakayım!" Onun bu haline güldük.

Akay hala sessizdi bazen bir şey diyecek gibi oluyordu ama çekiniyordu. Onu anlıyordum herşey zamanla olacaktı onu sıkmak istemiyordum. Ah yufka yüreğim!

Kahvaltıdan sonra annemlere dışarı çıkacağımı söyleyip onurların evine adımladım ona haber vermemiştim,onu çok özlüyordum ben onsuz yapamazdım çiçek kokulu çocuğun papatyası onsuz yapamazdı.

Evin önüne geldiğim zaman zile bastım açan Zeynep teyze oldu.

"Hoşgeldin güzel gelinim benim" diyip sarıldı. Biraz utanmıştım ondan yanaklarım çoktan kızarmaya başlamıştı Zeynep teyzede bu halime güldü.

"Hoş geldin Zeynep Sultan nasılsınız özleniyorsunuz vallahi"

"Bizde seni özlüyoruz kızım bizde aynıyız her zamanki gibi"

Babamla annemin aşkı aynı Zeynep teyze ve selim amcanın ki gibiydi. Birbirlerine o kadar güzel bakıyorlardı ki hayran oluyordum.

Bazen keşke diyorum 'keşke böyle bir ailede büyüseydim ailem beni erken bulsalardı' ama dediğim gibi hep keşkelerde kaldı.

"Sultanım kim geldi?"

"Ben geldimm"

Selim amcanın sesiyle ona doğru koşarak sarıldım o benim manevi babam sayılırdı onların üzerimde çok emekleri vardı.