Karanlık

ürkek bir adım

İpek elindeki sprey şişesinden yüzüne ve boynuna bir sıvı püskürttü. "Bu yeni geldi. Çok manyak bir şey. Oh şimdiden bütün suratımın neme doyduğunu hissediyorum." diyordu.

Hakan, "afedersin ben senin kaliteli zaman anlayışına sokayım baciko" dedi. Elindeki kartona ipler geçirmeye çalışıyordu. Hemen üç metre uzağındaki bir adam bunu duyunca hafifçe güldü. Hem Hakan la İpek hem de ne konuştuklarını anlamayan başka bir koruma gülen adama baktılar. Hakan ters, İpek sevimli diğer adam merakla bakıyordu. Hakan, "ne oldu birader çok mu komik? Gel sen de yap. Stres sıkıntı bırakmıyor. Gümbet te sahile tezgah atıp satarız." Dedi.

Adam hemen duruşunu değiştirip kendi tarafına yürümeye başlayınca, "offf şaka yaptım şaka." diye devam etti. "Sana zahmet az uzaklaşın. Şu Bulgar yakında nasıl olsa. Sen az alarga dur. Desturlu konulacağız" dedi.

Adam iki ayağını birbirine değdiren bir hareket yapıp uzaklaştı.

İpek kıkırdıyordu. "Ben bile alıştım sen alışamadın" diye güldü. "Baksana bu yeniler nereden geldi? Fabrikası mı var seninkinin? Vardiyalı işçi mi çalıştırıyor?"

"Bilmem sana sormalı. Benden daha yakınsın." Hakan biten bilekliği karmaşık bir düğümle kesti. Diğerlerinin arasına koydu.

"Offf. Ne laf koydun ama. Oğlum iş iş. Adam sanat sepet işlerine servet ödüyor. Ele ödeyeceğine bana ödesin. Sanki arkandan kuyunu kazıyorum panpa. Niye surat yapıyorsun ki?" Uzanıp yeni biten bilekliği aldı. "Güzel olmuş. Bunu sevgilime versem nasıl olur?"

"Öf içim şişti İpek. Sabahtan beri sar sar parmaklarım uyuştu. Yani Kemal abiyle dayak seansı yapsam daha iyiydi." Diyerek bileklikleri kıza attı.

"Ya da İskoçyalıyla?" İpek güldü.

"Anma şu şerefsizi. Bir gün ağzını burnunu eline vereceğim. Bak buraya yazıyorum. Şimdi değilse de bir gün yapacağım." Hakan hırsla çimleri yoluyordu.

İpek merakla yüzüne baktı. "Karana aşıksın değil mi?" Diye sordu. Pat diye. Beklemediği bir soruydu.

Hakan ın yanaklarına bir pembelik yayıldı. "Onun adını da anma. Duyabilirler." Dedi.

"Peki tamam. Ama bana söyle bari. Ona aşık mısın?"

"Biliyorsun."

"Ama senden duymadım."

"Aşk... Aşk bile yetmiyor İpek. Yerine geçecek her sözü denedim. Hepsi eksik kalıyor, yavan kalıyor. Bu herşeyin karıştığı bir kördüğüm sanki. Ben sanki ona mecburum. Başka yol yok." Başını önüne eğmişti. Söylemek iyi geliyordu. Parmaklarındaki çimlere baktı. "Ama iyi bir yerden gelmiyor " diyerek elini kalbine götürdü. "İçinde güven yok, inanmak yok. Ona aşığım belki ama bunlar eksik olunca sevemiyorum."

İpek kafasını salladı. "İnanmıyor musun? Yani aynı şekilde hissettiğine?"

"Hayır tabiki. Kim benim gibi yandığı birine bile isteye işkence eder? Bir şey var evet. Beni istemesine önemsemesine neden olan bir şey var onda da. Belki ilk kez biriyle fazla zaman geçirdi, ilk kez dostluk kurdu, korkmadan gözlerine bakabilen biriyle güldü eğlendi. Dünyaya bir satranç tahtası gibi bakmayan normal bir insanla sohbet etti yemek yedi. Yaşadı yani. Bence bunu özlüyor. Ona tapmayan biriyle olmayı."

İpek gözlerini devirdi. "Ay saçmalama. O zaman bana da tutulması lazımdı. Ya da Demir abiye. Kusura bakma da ikimiz de senden daha iyi seçenekleriz." Diyerek kıkırdadı. "Belki haklılık payın olabilir. Ama geldiği nokta oradan çok uzak bence. Hakan kaç erkek, ya da şöyle söyleyeyim onun gibi kaç erkek kullanılmış terli bir havluya sarılıp uyur? Ha? Ben gördüm mesela. Şöyle göz ucuyla Boybeyi harfleri işlenmiş çalıntı bir havlu gördüm. Ay güleyim mi oturup ağlayayım mı bilemedim. Ne kadar cringe aslında. Ne kadar arabesk. Ona da hiç uymuyor." Elindeki çimenleri Hakan a attı. "Dünyanın istediği yerinde istediği kadın ya da erkekle görüşür. Onu hiç tanımayan, ne olduğunu bilmeyen, senden daha güzel, daha akıllı daha komik eğlenceli birini bulabilir. Ne engelleyecek? Polonyalı bir kimya öğretmeni ya da Koreli bir gişe görevlisi olabilir. Hepsiyle konuşur anlaşır ve ikimiz de biliyoruz eğer nefes alıyorlarsa senden beter düşerler. Eeeee. Niye seninle uğraşıyor o zaman? Neden sana geliyor? Hatta gidemiyor?"