Love over Gun

💰Money22💰

Hindi na ako nagulat ng pagkalapit ko palang kay papa ay isang malakas na sampal na ang natanggap ko.

I taste a rusty savior on my mouth as my tongue explored my lower lips.
Mahapdi iyon dahil sa pwersa na binigay ni papa sa sampal niyang iyon paniguradong pumutok ang gilid ng labi ko.

I sense a hot sensing anger not far away from our distance and when I took a glance from where it coming I saw Adue. He was fierce looking at me while his veins are clearly showing because of how he grit his jaw and even his palm.

He's wearing a bussiness attire kaya hindi kita ang mga veins nya sa kamay at tanging sa may leeg at sa may sentido lang ang kita.

Aside from here everyone inside this conference room isn't surprise with this scenario anymore. What to expect? Pettiness? For God sake I don't need that. Hindi ko kailangan ng awa nila kung sila rin naman. Kung tutuusin nga ay para pa silang nag eenjoy.

"Mabuti naman at nagpakita kana?" Malamig na turan niya sa akin.

Hindi ako sumagot at malamig lang din siyang binalingan ng tingin. This is what he wanted. For me to don't shoe any emotion. Cause he believe it will just make me weak. At pag naging mahina ako wala na akong pakinabang sa kanya.

Just like what he did to others if you don't have any use anymore you'll be dispose. Ayaw ko iyon mangyari. Not now, not now I want to take my revenge while I'm still under him. I want him to experience betrayal from his most useful tool.

"Dad—ow, gosh! That must be hurt. Are you okay lil sissy?" Bumungad sa may pintuan si Syto habang pakunwareng nagulat at may patakip pa ng bibig habang nakatingin sa amin. Hindi ko alam kong kaya ko pang magpasensya ngayon na dumating na ang taong nagpapakulo ng dugo ko. Syto walk towards us and extended his hands to take a hold on to my face na agad ko ring hinampas upang hindi dumapi ang marurumi niyang kamay sa mukha ko.

This petty play of them. Talagang plinano nilang sa harap ng maraming tao ako ganituhin. It's sure humiliating but who cares? I don't care what will other will say. Paniguradong sa paghampas ko palang ng kamay ni Syto ay iniisip na nilang isa akong bastos at walang konsesya dahil concern lang naman kuno ang sinasabi nilang kapatid ko.

Here it is again Syto as a nice, loving, caring towards her attitude sister. Eto nanaman tayo kung saan siya na naman ang bida habang ako ang kontrabida.

I know it on the first place kung mana lang naman ang usapan wala akong pakealam roon at mas lalong ayaw ipamana sa akin ni dad iyon. 'Yon din siguro ang isa sa mga rason kung bakit niya inampon ang gagong ito. But I don't care. Wala akong pakealam sa yaman na meron siya. He can give it to anyone even if it's Syto. When I was young I only wanted his attention and loved. That silly of me.

Just remembering those old times where I tried everything just to make him proud, just to please him and just so that he can give me even just a little attention. It makes me sick. That self of me is stupid.

Pero katangahan ba ang paghiling ng kaunting atensyon at pagmamahal galing sa isang magulang? My younger self will definitely deny that but right now it's just a plain stupidity.

"Ouch, it's hurt..." mahalumanay niyang inda. What the? Bakit ngayon lang mag react? This ass. Magaacting nangalang tatangatanga pa.

"You know what, sis? You should just start bending your knees infront if our father and beg for his forgiveness." Mahinahong Saad niya pero nakita ko ang bahagyang pagtaas ng labi niya.

When our eyes met he smirked while silently grinning.

My eyes started to get heat... hindi dahil naluluha ako kundi naiirita ako. 
Tumingin ako sa papa ko at seryoso rin itong nakatingin sa akin. He's waiting for me to do the thing that his beloved adopted son said. Like—I won't do it! Hell! I would just rather sell my soul to a demon than to beg and cry for their forgiveness.  Hindi ba dapat sila ang gumagawa non sa akin? They should be the one begging for my forgiveness.

"Come on, beg." He touched my head while giving force into it. Nakangiti ito habang ginagawa iyon.

"Let go." I warned. But he didn't stop. Ang akala niya siguro ay gaya pa rin ng dati. Wala ng dati. Lahat nagsasawa. Hindi lahat ng oras kailangan mag pasensya.

Pwersahan kong hinawakan ang palapulsuahan niya para matanggal iyon mula sa ulo ko. Nilingon ko siya habang hawak hawak pa rin ang palapulsuhan niya.

He was battling my glare with his manipulative smile. Hindi ko na pinalagpas ang pagkakataon at nginitian ko rin siya na ikinagulat niya.

His lips parted. It caught him off guard kaya agad ko siyang sinipa sa may tyan at sinipa ang mukha niya.

Napaatras siya sa may projector at nasagi iyon kaya nahulog.

Linapitan ko siya at marahas na kwinelyuhan.

"I told you to let go. You didn't listen."

For the second time tinuhod ko siya at tumalsik ang inubo niyang dugo sa makintab na tyles ng conference room.

Hindi ko na siya binigyan ng pagkakataong makapagsalita at buong pwersa ko siyang hinagis sa may lamesa ng mga ka-meeting ni dad.

Nagulat ang mga nakaupo roon kaya nagsitayo sila at umalis pumunta sa gilid.
Muli ko siyang nilapitan pero ngayon ay kumuha ako ng upuan at inangat iyon at ambang ihahampas sa kanya kong hindi lang kami nakarig ng dalawang putok ng baril.

Dahan dahan kong ibinaba ang upuan at lumingon sa likuran ko.

The disappointment I felt when I saw him holding a gun pointing at me. Napatawa ako ng mahina kasabay ng pag iling. What to expect.  Ofcourse kayamg kaya niya akong patayin. Ngayon pa na pinupuruhan ko ang ampon niya.

But what surprise me is the other guy pointing a gun towards my father.

It's Adue... he's mad. Seriously mad. Umiigting ang panga niya at mahigpit ang pagkakahawak sa gansilyo ng baril niya habang nakatutuk ito kay papa.

"Put your gun down."