Love over Gun

💰Money 40💰

After the sudden confession of Adue isang linggo ko na siyang hindi nakikita.

I wonder if his confession is true.

I really thought he was just attracted to me cause I'm somehow giving him entertainment.

"Hayst." Napabuntong hininga ako at pinagmasdan ang kalendaryo na nasa lamesa ni Adue.

Oh, it's the worst day.

It's my birthday... what's so special about birthdays anyway? I don't get it at all. How can others celebrate theirs while i can't?

Hayst... minsan talaga may pagkatanga rin ako. I always say Adue is stupid when infact I'm also stupid.

Paano nga pala ako magcecelebrate kong sa araw rin na ito ay ninakaw ko ang buhay ng mama ko?

Stupid me. Wala akong karapatan na mag-celebrate dahil sa araw na ito ninakaw ko ang buhay niya.

If being born is in exchange of her life sana hindi na lang ako nabuhay. Para San pa? Magdudusa rin lang naman ako tulad ngayon. I was raised to an household where having emotions is a weakness.  I was trained to kill. Oh, kahit pa naman hindi pa ako nagkamuwang ay nakapatay na ako. I took my mother's life by just giving birth of me. So what should I expect?

Maybe I deserve the suffering I experience because I'm someone who stole her own mother's identity.

Napabuntong hininga ako ng malakas at napahilot ng sentido. Gosh, hindi ko napansin.
Hindi ko namalayan ay nasira ko ang maliit na kalendaryo ni Adue. I'll just buy him a new one if he will get mad because of it.

Napabuntong hininga ako ng malakas at napagdesisyunan na lang na lumabas ng mansion niya.

Walang katao-tao ngayon dito kaya tahimik talaga ang lugar.

"Ma'am, saan po kayo pupunta?" Napatalon ako sa gulat ng biglang sumulpot ang isang lalaki sa tabi ko.

What the fuck?! Hindi ko napansin ang presenya niya.

Napalunok ako kaya napakamot ako ng ulo bago hinarap ito.

"May pupuntahan lang ako." Sagot ko sa kanya. Wala talaga akong balak puntahan pero sumagi ulit sa isip ko ang araw na ito.

Tama! Death anniversary... my mother's death anniversary.

"Bilin po kasi sa amin na bantayan kayo. Pasensya na po sumusunod lang kami sa utos." Saad niya. Tinanguan ko siya bago nilabas ang cellphone ko. Tinawagan ko si Adue para magpaalam.

I don't know why I need to do it pero ginawa ko pa rin naman.

Wala pang tatlong ring ay sinagot na niya ito.

"Yes, baby?" He said.

Kinunutan ko siya ng noo kahit alam ko naman na hindi niya makikita.

"You're frowning again." Narinig ko ang pagtawa niya mula sa kabilang linya. Bumuntong hininga ako.

"I'm going somewhere,  Adue." Saad ko. Tumahik ang kabilang linya at tanging malakas na buntong hininga lang ang narinig ko.

"Where are you going?" Tanong niya.

"Just let me, Adue. Pinipigilan ako ng mga tauhan mo." Naiinis kong sabi sa kanya. Tumawa siya ng mahina kaya mas nainis ako lalo.

"Come on, baby. Don't be so mad. They're just doing their job." Natatawang Saad niya sa akin na mas ikinakunot pa ng noo ko, "can't you wait for me?"

"No. Kahit nandito ka hindi kita isasama." Sarkastikong Sagot ko sa kanya. "Sandali lang ako, Adue. I don't know why I'm letting you know about it. Teka nga ba't ba ako nagpapaalam sayo. Aalis na ko bahala ka na sa buhay mo."