Love over Gun

💰Special chapter💰

Hi, since you'll want to know how Yuna and Limuel got together. Here's a special chapter for them. Hope you enjoy it! It will be their POV😽

"Oyy! Diba kaibigan ka ni Shanaya?"

Napakunot ang noo ko nang may kumalabit sa akin mula sa likuran ko.

Ano ba 'to? Hindi ba tinuruan ng magulang na huwag basta basta nangangalabit?

Nilingon ko ang lalaking iyon habang nakakunot ang noo ko.

Agad namang nawala ang linya sa noo ko nang makita kong sino siya.

Oh? I remember him. He's Leonel's friend.
What's his name again? Limo? Something na may nuel—oh! I'ts Limuel.

Even i somehow recognise him i dint give him a smile nor a greet. Sounds rude but I'ts something to test out people. I and Shanaya do it. Ewan lang kay Angie bakit hindi niya nakuha.

"What do you need?" Nakataas ang kilay na tanong ko sa kanya.

Unlike his friend, Leonel. This guy is shameless.

Nasa may isang cafe ako at ako lang mag isa dahil may pinuntahan qng iba at si Shanaya nasa mansion ni Leonel.

This guy Limuel just sitted infront of me. How shameless. Ni hindi man lang nag-excuse na uupo siya. Like, hello? We're stranger. At bakit ba siya nakangiti? What's so up in the morning at hindi humupa hupa ang ngiti niya. Nakakairita na ah.

"Ang sungit mo. Ano bang nakain niyong magkaibigan at hilig niyong bumusangot?" Tanong niya.

Agad ko naman siyang inirapan. When was the first time I saw him? I don't remember it at all.

Teka nga, bakit ko ba inaalala. He's just a stranger. so, hindi ko na kailangang pwwersahin ang sarili ko para lang alalahanin siya. Duhh!

"Anong kailangan mo?" Deretsyang tanong ko sakanya.

"Wala naman. I just saw you, kaya lumapit ako." Simpleng sagot niya at kumuha sa iniinom ko.

"Hyah! Bumili ka ng sayo!"

Agad kong hinablot ang inumin ko mula sa kanya but i guess I'm too late! He drunk it all.

Masama ang loob ko dahil sa ginawa niya. Dali-dali akong tumayo at nilisan siya. Pero hindi pa man ako nakakalabas ng pintuan ng cafe ay hihigit na niya ang braso ko at walang anumang hinila niya ako.

But ofcourse... hindi lang ako babae lang. Im not weak. Hinigit ko ang braso niyang humawak sa kabilang braso ko at agad siyang sinipa.

Rinig na rinig ko ang pagdaing niya but i don't care kahit malumpo pa siya.

"Damn it, ang sakit non ah." Nakangusong reklamo niya at pinampag ang sarili.

Inirapan ko siya at ambang tatadyakan na naman.

"Chill, ang init naman ng ulo mo. Nakikipagkaibigan lang eh."

"Tanga ka ba? May nakiki pag kaibigan bang hinihigit ang braso ko!"

Nanlilisik ang mga matang saad ko sa kanya.

"Look, I didn't mean to do that. Sorry for drinking your coffee. Kaya lang naman kita hinigit dahil i-tretrreat kita."

Pambihira! Ibang klase!

Akala ko pag pumayag ako sa gusto niya iyon na ang huling makakausap ko siya.

Pero taena kahit saan ako magpunta andun siya. Hindi naman pwedeng coincidence lang ulit iyon. And for God sake he was casually calling me on my name. At nakakadiri! It has unison.