Love over Gun

💰Money 46💰

Kasama ang mga kaibigan ni Liliana sa labas ng emergency room tahimik kaming naghihintay. Dalawang oras na at wala pa rin lumalabas. Balak ko na ngang pasukin kung hindi lang ako pinipigilan ni Limuel.

"Bakit ka ba nandito? I told you na ikaw muna ang mag handle underground. " May inis na saad ko kay Limuel. At ang gago ay nginisian lang ako.

"Tapos na nga. Ang kulit mo." Naririnding sagot niya sa akin.

Pare-parehas kaming nakaupo sa sahig sa harapan mismo ng Emergency room. Dahil ito ang pinakamalapit dito ko na dinala si Liliana.

"Gago ka ba?" May halong pangungutyang saad ni Limuel sa akin. Kung hindi ko ito kaibigan ay binaril ko na sa ulo.

Dahil sa sinabi niya ay nakuha namin ang atensyon ng mga kaibigan ni Liliana. May malay na rin si Angie at nandito rin siya. Katulad ko she refused to get a treatment.

"Mauubusan ka na ng dugo, gago." Seryosong saad niya at diniinan ang nakatapal na damit sa may balikat ko.

"Leonel, I think your friend is right. Huwag mong sabihin ganyan kang haharap kay Liliana." Malamig na turan ni Esto sa akin.

Saktong sasagot na sana ako nang bumukas ang pintuan ng ER kaya agad kaming tumayo. Hinarangan ko ang may katandaan doctora para magtanong.

"How's my wife, doc?" Kinakabahang Tanong ko at napadaing noong kumirot ang may balikat ko.

"Your wife is fine so do as the babies."

Halos manlaki ang mga mata ko sa gulat dahil sa sinabi ng doctora. Nagliparan ang mga paroparo sa puso ko dahil sa sinabi niya.

"Babies?!" Sabay-sabay naming tanong kaya nagkatinginan kaming lahat.

The excitement we have for my wife. Halos maluha kami sa tuwa dahil sa sinabi ng doctora.

"Yes, hindi lang isa ang nasa sinapupunan ng asawa mo. Pero," tumikhim muna ito kaya nawala ang mga galak sa mukha namin at napalitan ng pangamba. Halos huminto ang tibok ng puso ko dahil sa susunod na sinabi niya. " Maselan ang pagbubuntis niya. Kung hindi siya maiingatan malaki ang tiyansang malaglag ang mga bata."

"You're kidding right?" Hindi maiwasang tanong ko. Napaawang ang mga labi ko nang umiling ang doctora.

"Nainvolve na ba siya sa physical abuse? Kung saan pinagtatadyak ang may bandang tyan niya?" Tanong ng doctora.

Agad sumagi sa akin ang mga ginawa ni Syto sa kanya.

Nagiwas ako ng tingin at napakuyom ang mga kamao ko.

"That might be one of the cause kaya naging maselan ang pagbubutis niya. Saka,   the cause of the bleeding just now is because of stress. Please do your best not to stress her out. Malaki ang tyansa na malaglag ang mga bata dahil sa sobrang stress."

The doctor excuse herself to us kaya nagpasalamat kami. Pero bago niya kami malagpasan ay lumingon ulit siya sa amin.

"And Mr." Itinuro niya ako.

"Duncande," sagot ko.

Ngumiti siya sa akin, "Mr. Duncande please don't see your wife with that posture. You might make her worry it may cause stress. So, you should get yourself treated mukhang malala ang sugat mo."

Pagkasabi niya non ay iniwan na niya kami.

Agad kong sinunod ang sinabi ng doctor. I ordered Limuel to treat my wound at nanghiram siya ng mga gamit pang gamot. He show his ID licence of being a doctor kaya hindi nag dalawang isip ang mga staff dito na ibigay ang mga kailangan niya.

We are all gathered inside the room where Liliana is peacefully resting. Medyo matatagalan pa raw hago siya magising dahil sa pampatulog na in inject nila sa kanya.

"Are you not going home, Leonel?" Tanong sa akin ni Dylan.

Agad akong umiling. Agad kong naalala si Celestina kaya kahit nakakahiya na ay humihingi na naman ako ng pabor sa kanila.

"Yuna, can you take care of Celestina for a while? I'm worried about her. Baka mag-isa nanaman siya sa bahay. Gabi na at siguradong umuwi na ang nanny niya."

Agad silang pumayag kaya tinawagan ko ang mga tauhan ko na papasukin sila.

I dialed Celestina's phone and gladly Agad niyang sinagot.

"Hello, kuya?"

"Hi, baby... I'm sorry I can't come home for awhile."

"Pero, kuya, ill be alone here. Mag tetake na rin si manang ng off niya." Malungkot na sabi niya mula sa kabilang linya.

"Don't worry,  pupunta diyan sina ate Yuna at Angie mo." Sabi ko.

"Talaga?!" Masayang sabi niya. Na ikinangiti ko.

"Yes. So behave okay? Pagod ang mga ate at kuya mo ngayon kaya huwag ka masyadong makulit ha?" Pagbibilin ko.

Paniguradong nakanguso na naman siya kaya naisipan kong asarin siya. "Don't do that, baby. Magmumukha kang pato."

"Kuya!" Sigaw niya.

"Just kidding. I'm with your ate Liliana. Nasa hospital kami."

"What? Ano na naman nangyari kuya? Are you both okay?" Napangiti ako at umupo sa tabi ni Liliana.

Hinawakan ko ang kamay niya at hinalikan ito.

"Yes, we are okay, baby. We have a good news for you soon, so be a good girl okay?"

"Okay!"

Liliana

What's with this familiar environment? Dahan-dahan kong iminulat ang mga mata ko para makita kong nasaan ako.

No need to guess, I guess? Nasa hospital na naman ako.

Naramdaman kong may humihimas sa tyan ko kaya napatingin ako roon.

Dahan dahan akong umupo mula sa pagkakahiga at agad naalerto si Adue.

"Baby!" Sigaw niya dahil sa gulat.

Inalalayan niya ako at umupo siya sa kama at isinandal ang katawan ko sa dibdib niya.

"I'm sorry for being late." He started and kissed my forehead.  Agad ko naman siyang hinampas ata Agad naalala ang bata sa sinapupunan ko.

"Adue, ang anak natin—"

"Shh... they are fine."

Agad akong nakahinga ng maayos dahil sa sinabi niya.

"Baby, can you promise me not to move recklessly?" Napaangat ang tingin ko sa kanya ng sabihin niya iyon.

"Hmm?"

"Maselan daw ang pagbubutis mo. So please, don't stress out too much."

Agad lumungkot ang mukha ko dahil sa sinabi ni Adue.

"I'm sorry..." yan nalang ang nasabi ko.

"Why are you apologising, baby?"

"For having a weak body to carry our child."

"Don't say that. That's not your fault okay? It's no one's fault.  And I'm not blaming you. I won't blame you for anything. " adue reassured.

"Really?" Parang batang tanong ko. Mahina siyang tumawa at muling hinalikan ang tuktok ko.

"Yes, so rest well, okay?"

Agad akong tumango.

"Can you sleep beside me?" Tanong ko at inilagay sa may kanang balikatt niya niya kamay ko. Agad siyang napadaing kaya medyo nagulat ako.

"I'm sorry —" he didn't give me the chance to apologise and he immidiately claimed my lips.

"Hmm..." ungol ko nang ipasok niya ang dila sa loob.

"I'm okay, baby. Wala 'to." Bulong niya.

Inihiga niya ako ng dahan dahan sa kama at agad akong niyakap habang patuloy parin sa paghaplos sa tyan ko.

For some reasons I don't want him to stop doing that.