Love over Gun

💰Money 50💰

This chapter is specially dedicated to MabeCaysido thank you for reading! (Sorry need to mention you for awhile I'll fix the dedication later.)

Hindi ako makapaniwala sa sinabi ni manang. Matagal ko ng napapansin ang mansion na iyon pero ngayon ko lang pinagkainteresan.

Tanghali na noong napatulog ni manang si Celestina.  Mabuti na lamang at may isang kasambahay ang pumasok ngayon at siyang pinagbantay namin sa tulog na Celestina.  Kwinentuhan niya pa ako tungkol sa ibang bagay tungkol kay Adue gaya na lang ng pagtira nila sa Italya ng ilang taon. Katunayan pala ay wala pa silang isang taon na nandito sa pilipinas.

Ang sabi pa niya ay baka raw hindi natuloy ang pagbalik nila sa italya ay baka raw dahil sa akin. Dahil simula raw noong iuwi niya ako rito sa mansion niya ay hindi na siya nagbyahe papuntang italya. Pati pagaaral ni Celestina ay trinasfer niya rito.

"Ma'am, sigurado ka bang gusto mo talaga pumunta roon sa kabilang mansion?" Tanong ni manng sa akin na ikinangiti ko.

"Bakit po? Napabayan na po ba yung bahay? Okay pa naman ang labas ah?" Pabalik na tanong ko sa kanya.

"Ah, hindi po, well maintained po ang mansion sa katunayan ay mas marami pang katulong ang nagtratrabaho roon. Laging pinapalinis ni Señorito ang mansion. Kahit ito pa ang nagbibigay sa kanya ng bangungot ng nakaraan ay hi di niya magawang sirain. Dahil maraming memorya ang mansion na ito sa kanya." Tumigil si manang at mapaklang ngumiti. "Kahit masalimuot ang huling nangyaru sa bahay na ito hindi maikakailang maraming masasayang memorya dito ang señorito at buong pamilya niya."

Naiikot ako ni manang sa buong mansion. Halos hapon na kami natapos dahil pati loob ng mansion ay pinasok namin. Pero, sa lahat ng ipinakita niya sa akin ay iisa lang ang nakakuha ng interes ko.

Ang malaking garden sa likuran ng mansion. Mula sa malaking fountain sa ginta. Hindi ko alam pero bigla na lang sumakit ang ulo ko.

Napahawak ako rito nang May biglang mga larawan ang nagpakita sa ulo ko.

"Who are you?" Rinig kong tanong ng kung sino sa isip ko.

Hindi ko namalayan ay lumalabo na ang pangin ko at unti unting dumilim ang buong paligid ko.

Hindi ko alam kung anong nangyari. I just find it familiar to me it's not just the garden itself even the feeling. Parang napunta na ako dati rito. Hindi ko lang matandaan.

"Ma'am!" Rinig kong sigaw ni manang.
Pero unti unti na akong linalamon ng dilim kaya hindi ko na alam kung anong nangyari.

Leonel Adue

Halos baliktarin ko na ang buong hideout ng tumawag sa akin ang mga kasambahay sa mansion. An sabi nila ay nahimatay si Liliana at nasa hospital sila ngayon.

Agad akong umalis sa meeting at pinalipad ang sasakyan ko papunta sa hospital kung saan nila dinala si Liliana.

Bumungad sa akin ang mga kaibigan niya na nasa loob ng kwarto. Mukhang nagulat sila sa biglaang pagpasok ko kaya napatayo rin si Esto na nasa may tabi ng kama.

Agad akong lumapit kay Liliana na hanggang ngayon ay wala paring malay.

Damn it! Nalingat lang ako saglit may nangyari ng masama sayo.

Hinawakan ko ang kamay niya at hinalikan sa noo. I caressed her tummy to check also if our babies are fine.

"Ayus lang ang mga anak niyo, Adue." Napalingon ako kay Dylan nang magsalita ito sa may gilid nakasandal sa may pader habang nakatingin sa amin.

Sa sinabi niya ay Kahit papaano ay nakahinga ako ng maluwag.

"Anong nangyari?" Tanong ko. Pero gaya nila ay mukhang wala rin silang alam.

Napahinga ako ng malalim at napahawak sa sentido.

"Ang sabi ng doctor; okay lang naman daw sila. Mabuti na lang daw at nasalo siya ni manang sa pagbagsak niya. Kahit papaano ay hindi napano ang mga bata." Napatingin ako kay Yuna dahil sa pagpapaliwanag niya. "The doctor also said according to the examination at sa interview na ginawa nila kay manang ay baka nagkaroon lang ng shockers sa utak ni Liliana. Na-triggered dahil sa nakita o kahit anong nagpapaalala sa bagay na hindi na ganon kalinaw sa kanya."

"Mabuti pa ay tanungin mo na lang siya o dikaya si manang kung ano talaga ang nangyari." Napatingin ako kay Esto nang sabihin iyon.

"Sanga pala..." napalingon ulit ako kay Angie nang basagin niya ang katahimikan sa pagitan naming lahat.

"Ilang buwan ng hindi nagparamdam si Shanaya sa underground. Yuna can't handle the tension underground.  They are also suspecting that she wasn't Shanaya at all dahil lagi na lang niyang tinatanggihan ang mga laban na inaalok sa kanya."

"Even the people who worship her starting to take rebel. Rumours underground, the teritory of gangster are starting to suspect that she's getting weak and they are using that to backlash her."

Walang lumabas na kahit anong salita sa mula sa bibig ko matapos marinig ang mga sinabi ng apat. I know time will come at this. Napagdesisyunan namin na si Yuna na muna ang pumalit sa kanya sa underground dahil delikado kay Liliana dahil buntis siya.

At first it doing well pero mukhang natututunan na kami. Yuna and Liliana had the same body features idagdag mo pang magkasingtangkad din sila. Pati buhok magkasinghaba.

Anong gagawin ko? I can't let Liliana go to that dangerous place. Noong nanuod ako isang beses sa gangfight kung saan nakita ko roon si liliana at nakatabi ko pa napansin ko na kung gaano ang katuso ang mga nandoon.

Sabihin  na nating tuso ang mga tao sa underground  ng mafias pero kumpara sa mga gangster mas maingat kami. Silent but dangerous.  Pero sa mga gangster isang maling  galaw mulang pwede ka ng mamatay. They are all cautious and Cunning mga tuso sila.

"

Napatingin ako kay Liliana nang humigpit ang pagkakahawak niya sa kamay ko. Wala pa siyang malay pero hindi na siya mapakali mula sa pagkakahiga.

Liliana

Agad kong minulat ang mga mata ko dahil sa sobrang gulat mula sa panaginip. Bumungad sa akin ang nagaalalang mukha ni Adue na tinutulan akong makaupo.

What was that place? Anong nangyari?

Tama... nahimatay ako. Just thinking about it kaya pala pamilyar ang garden na iyon...

That was my first mission that was assigned to me. To assassinate...

No, my uncle suggested it to my father...

It's still blurry the only thing I remember is a kid probably older than me... his pair of pale black eyes was looking directly on my soul. That time was the time I shutted my emotion. Kung hindi lang may tama ang braso ko noon ay paniguradong mapapatay ko rin siya.

And come to think of it... it hit me the realization when once again I take a glance on Adue's eyes. Similar... walang pinagbago... the only thing change is the emotion. That man I saw before on that garden is Adue.

I'm one of the people who assassinate his family...