Love over Gun

💰Money 52💰

"Tara na, dito tayo!" Agad kaming sumunod kay Esto nang tahakin niya ang kakaibang daan.

Bumungad sa amin ang bukas na libingan.

"Hey, how did you know this?" Tanong ko na ikinangisi niya.

"I've been working under moondrel too. Kaya alam ko kung saan nila posibleng dalhin si Shanaya." Pagkasabi niya non ay nauna na siyang bumaba.

It was a secret passage dahil noong nadaanan namin iyon pagkalabas namin nasa harapan na kami ng isang malaking mansion.

"This is Jason Liraco's mansion. Tha old perv bring his victims here. Nagkataon lang na nasa bakasyon sina Don Arki kaya iniwan niya ang mag ina niya sa kanya. Liliana—I mean Shanaya's mom was pregnant with her that time... nagtratrabaho ang pamilya namin sa kanila. Actually I was still young that time mas matanda ako sa inyo kaya may mga bagay akong nasaksihan. Tulad na lang kung paano patayin ng tito ni Shanaya ang mama niya.

"That time is like a nightmare.  Alam mo ba na habang nasa peligro ang buhay ng mama ni Liliana nagawa niya pang ipanganak si Shanaya? Shanaya does know about this too. Alam niya... yung video... That'sworser than worse. Imagine being molested by your own uncle while watching the video how he Raped your own mother while she was carrying you on her womb. "

Parang dinudurog ang puso ko habang nakikinig kami sa sinasabi niEsto habang papasok kami sa mansion nila.

I called for back up. I just hoped they arrive soon. Kapag may nangyari sa magiina ko hindi ko na sila mapapalagpas.

"Oh? Andito na pala ang well known itallian-Mafia." Napatigil kaming lahat ng may magsalita mula sa taas.

Napatingin kaming lahat doon at nakita namin ang preskong mga walanghiya na may hawak na baso ng alak.

Syto smirked while looking at us kumaway pa ito sa amin.

Limuel is right, nakatakas nga siya. Pero asan si Don Arki?

"Oh? Are you looking for your wife?" Nangiinsultong tanong niya.

"Kuya, bring her out!" Jason shouted and a door behind them opened.

Bumungad sa amin ang madilim na pasilyo ng kwarto pero kalaunan ay bumungad sa amin si Liliana.

I saw bruises on the side of her lips kaya napakuyom ako ng kamao.

Her father, Don Arki is behind her.

How dare him to do this to her own child...

"Akala ko hindi ka na dadating? Sobrang importante ba sayo ng mga nasa loob ng babaeng 'to?" Napatingin ako kay Jayson Liraco nang hawakan niya ang tiyan ng asawa ko.

I'm so eager to go upstairs Kung hindi lang ako pinigilan nila Esto.

"Hey, hey, calm down..." pagpipigil nila sa akin.

Agad kong tinanggal ang pagkakahawak nila sa balikat ko.

"Huwag mong hahawakan ang tyan ng asawa ko!" Sigaw ko pero tumawa lang sila.

"That's up on how you will act! May gusto lang akong ipaalala sayo." Napalunok ako nang lumapit siya kay Liliana at pwersahang hinila siya sa may buhok.

Liliana was being tied kaya hindi siya makalaban.

"Tangina mo, huwag mong sasaktan si Liliana!" Galit na sigaw ko.

"Kung hindi mo ba naman kasi sinira ang plantasyon na itinayo ko sa italya sa palagay mo ba aabot tayo rito?"

He own that plantation? Damn! How dare he! After all we are targeting each others back. He was after me just because I destroyed his plantation of illegal plants that can be use to make drugs. Magkapatid nga sila no Don Arki.

The one who provided the needed to create a drug. While the other one invent the drugs.

Why, bakit sila pa ang naging pamilya ni Liliana?

"Oh sanga pala, tutal nandito ka na. Bakit hindi natin pagusapan ang tungkol sa pamilya mo? You know, you're too young that time... 15? Great. May pasabog pagsabog para sayo."

I already know that he was the one who was behind the assassination.  Pero hindi ko alam kung bakit niya nagawa iyon sa pamilya ko.

"Why? Why? Anong ginawa sayo ng pamilya ko para patayin mo Sila?!"

Galit na galit ako. Not even words can describe how frustrated i am. Witnessing my parents and my twin brother bathed on their own blood make my blood boil. Its been almost seven years since that happened but its still fresh on my memory.   Hinding hindi ko iyon makakalimutan.

But seeing my wife on tmgis hand make me want to kill him.

I choose not to be blinded with anger after my family died because i had Celestina.  Pero sa oras na may mangyari sa mag-iina ko kahit saan banda pa kami ng impyerno hindi ko sila papatahimikin.

"You're not that surprised.  I guess you already know that im the one who was behind the assassination of your family." Nakangisi ito habang sinasabi iyon sa akin.

I sigh heavily as I throw him a deathly glare. "I already know." May diin na saad ko.

"Oh? That's good. Then, maybe you already known that Shanaya was one of the people who went on that assassination?"

Para akong binuhusan ng malamig na tubig nang sinabi niya iyon.

Did i hear it wrong? My liliana what?

Napatingin ako sa direction niya at para akong mawawalan ng hininga nang makita siyang umiiyak.

So, it's true? She was one of them...

Liliana

Hindi ko alam kung ano ang tumatakbo ngayon sa isip ni adue. Pero natatakot ako na sa sobrang pagkabigla at galit niya ay makalimutan niyang may anak kami...

I want to apologise for what I've done... pero sigurado akong wala akong napatay kahit isang miyembro ng pamilya niya...

Im scared... natatakot ako na magsara ang isip ni adue para sa mga paliwanag ko.

Yuna and Angie was so surprised ni hindi sila nakagalaw. Naramdaman ko ang pahigpitin ng pagkakahawak ni tito sa buhok ko kaya napadaing ako lalo.

"Ang lakas ng loob mong sirahan si Shanaya!" Napabaling ang atensyon naming lahat ng magkasa ng baril si Dylan.  Galit na galit ang mukha niya habang nakatingin sa direksyon namin.

"Oh? Ano namang laban ng iisang baril mo sa dami ng baril ko?" Saad ng tito ko at doon narinig namin ang sunod sunod na pagkasa ng baril.

Dahil sa sobrang takot para kay Adue sinubukan kong kumawala mula sa pagkakahawak ng tito ko.

Inapakan ko ang paa niya at agad siyang hinarap at sinipa sa maselang parte niya. But I'm doom.

The moment I heard everyone shouted my name i already know what happened.

Nakita ko sa gilid ng mata ko si Syto at papa na nagulat sa pangyayari. I dont know if I'm imagining... but i saw how my father reached for me despite of not making it on time.

Wala akong naramdaman na kahit ano mula sa sunod sunod na pag-ikot ko pababang hagdan. Pero noong tumigil ay kumirot ang buong katawan ko.

Nanlabo ang paningin ko at ang tanging naisip ko lang ay ang mga bata sa sinapupunan ko.

Unti-unting dumi dilim ang paningin ko kasabay ng paglapit sa akin ng kung sino.

"Liliana, please! Dont lose your consciousness.  Please, baby.."

Pinilit kong isulat ang mga mata ko para masilayan si Adue.

Hinawakan ko ang mukha niya noong maingat niya ako sa ere.

"I'm sorry..."