IHPL 1: Kielandro Narcissuss Madrigal (Completed)

CHAPTER 20

Poisoned Trust

Kanina pa ako tinutulungan ni Ma'am Samantha sa pagkuha ng mga gamit at mga pangsahog sa pagluluto. Pagkagising na pagkagising ko kinabukasan, tawag kaagad ni Rhamcis ang bumungad sa'kin. After Kielandro left nag-usap kami ulit ni ma'am. Nagpapasalamat nalang talaga ako at hindi na siya nag-usisa pa tungkol saamin ni Kielandro. She made that topic off-limits. 'Yong tungkol lang sa kapatid niya 'yong lahat ng pinag-usapan namin. After everything was settled, bumalik kaagad ako sa hospital upang alalayan ang nakababata kong kapatid at si mama.

So Rhamcis said na maaga daw kaming pupunta sa super market dahil pag pasado alas diyes na daw ay dadami na ang mga tao. So, base sa napag-usapan namin ni ma'am at base sa mga nalaman ko, this is the closest and the most possible way and solution that we can use to heal their youngest brother.

As of now nasa mabuting kalagayan naman ang kapatid nila. The poison was successfully removed and eradicated in his body and he is currently and slowly healing from it. Ang tanging natitira nalang talaga ay ang trauma nito.

All I know is this was the solution that the psychiatrist proposed and offered, which in what he said that could fix everything. The best way of healing something is to look and face the roots of its cause. His trauma came from food poisoning and it is excessive. The only solution that the psychiatrist  thought is to make him trust his passion of culinary again.'Yon kasi 'yong sobrang naapektuhan sa nangyari sa kanya, sa utak niya. His talent and hobby.

Sinimulan ko kaagad kinabukasan ang plano at heto nga ako ngayon at bumibili ng mga gamit sa pagluluto.

Until now iniisip ko padin kong paano ko i-approach ang kapatid nila or how should I start a conversation. I never once saw their youngest brother in person, sa pictures lang. Sa pagkakaalam ko nasa 20+ na ito, medyo kaedaran lang din namin.

"May kulang pa ba?" tanong ni Ma'am Samantha habang patuloy sa pamimili at pagbubunot ng kahit anong sahog. Inilalagay lang niya sa dala naming push cart ang mga sahog. So

"Sa dairy section po," sagot ko.

"Let's go then," aniya.

Nauna siyang naglakad papunta sa direksyon ng dairy section habang ako ay nakasunod lang. May kasama naman kami na mga lalaking malalaki ang katawan kaya walang problems kong sino ang magtutulak ng mga binili namin. Medyo mabigat nadin kasi pero sigurado namang kaya nila, sila na ang bahala sa pagtulak ng push cart.

Nakita ko siyang kumuha ng gatas sa kinalalagyan nito. Naisip kong kumuha nalang din.

I also took cream, butter, cheese and more dairy products from the dairy shelves. Nagpaalam na din ako sa kanila na kukuha lang ng gulay at mga karne dahil 'yon 'yong napansin kong wala sa push cart.

"Kukuha lang po ako ng gulay at karne sa kabilang section," pagpapaalam ko.

"Sure, take this para hindi kana mahirapan." Ma'am Samatha gave me a small basket. Ito 'yong dala-dala niya kanina. She just threw all the items inside the basket to the other push cart to empty it.

"Thank you po," I blurted . Sa durasyon na nagkasama kami ni ma'am, I can say that she was one of a kind. Kahit may pagkasopidtikada, hindi maikakaila ang kabaitan niya. She never think highly of herself or she's higher from anyone. Sefless if I state.

Dumiretsyo kaagad ako sa parte kong saan nakalagay ang mga kailangan ko.

I took different-kinds of vegetables at inilatag ito sa lalagayan pagkadating ko. Kumuha ako ng karne pero aksidente ko itong nabitawan. I didn't prepared myself form the coldness it possess. Napatingin ako sa paligid ko. Good thing walang nakakita, baka mapahiya pa'ko. As I was about to pick it up from the floor, I was shocked when another hand suddenly grabbed it for there. Napatingin ako sa mukha nito and was shocked when I saw it face. Napa-uwang 'yong labi ko.