Çiçek

Albüm

Salonda hep birlikte oturup sohbet ederken, ki hep birlikteden kastım annem ve babam, bir anda aklıma gelen düşünceyle anneme döndüm.

"Neslihan hanım"

"Canım"

"Albümünüz varsa hep birlikte bakabilir miyiz?"

"HAYIRRR"

Ekinin bir anda ayağa kalkıp son derece dramatik bir şekilde bağırmasıyla irkildim. Anlaşılan birilerinin çocukluğu pek de hoş geçmemişti... işte şimdi keyiflendim.

"Ayyy çiçeğim ne iyi düşündün dur hemen getiriyorum."

Oturduğu koltuktan fırlayarak merdivenlere yöneldiğinde aklına bir şey gelmiş olacak ki bir anda arkasına dönerek bağırmaya başladı.

"Sen de kendini bu tipsizlere hazırla güzel kızım"

"ANNE!"

Üçü bir anda bağırırken kendimi tutamayıp gür bir kahkaha atmıştım. Ellerim ağzımda gülmeye devam ederken üçünün sert bakışıyla karşılaşınca bozuntuya vermeden yavaşça sustum.

Merdivenleri ikili ikili indiği belli olan annemin görünmesiyle babamın isyankar sesi duyulmuştu

"Nesli dikkatli olsana düşeceksin yine ya"

"Daha önce de mi düştü"

"Ahhh benim güzel kızım senin annen düz yolda bile yürüyemiyor ki"

Babamın uzatarak söylediği cümleye gülerken bir yandan da sakarlığımın kaynağını öğrenmiş bulunuyordum. Aklıma yaptığım sakarlıklar yüzünden yediğim tonla dayak gelince ne kadar istemesem de yüzüm düşmüştü. Bana dikkatlice bakan çağlarla kendime gelmeye çalışarak oturduğum yerden kalkıp orta sehpanın önüne oturdum.

Benim oturmamla annem de albümü alıp yanıma yere otururken bir diğer yanıma da babam oturmuş, Karşıma da biyolojikler oturmuştu.

"Eveeet hazır mıyız"

"Hayır"

"Evet

Ekin hariç herkes evet derken onun bu tavrına gülmeden edemiyordum.

Albüm kapağını açar açmaz karşıma çıkan annem ve babamın düğün fotoğraflarıyla resmen büyülenmiştim.

"Eskiden de çok güzelmişsin" istemsiz olarak ağzımdan çıkan cümlelerle annem gülerken babam homurdanıyordu.

"Ben de çok yakışıklıymışım değil mi"

Bir yandan ellerim fotoğrafın üstünde dolanırken bir yandan da cevap veriyordum.

"Tabi ki zaten sizin maşallahınız var selim bey"

Albümün sayfasını değiştirince karşıma çıkan aile fotoğrafıyla kalbime cam saplanmış gibi hissediyordum. İstemsiz olarak çağlara baktığımda onun da benim gibi bana baktığını görmüştüm. Ne kadar doğru bilemesem de ikizlerin birbirinin hissettiği duyguları anlayabilmesi mümkün olsa nasıl olurdu diye düşünmeden edemedim o anda.

"Bak sana abilerini de tanıtayım hem onlar gelmeden olur mu çiçeğim"

Onaylar bir biçimde kafamı salladığımda sırayla tanıtmaya başlamıştı.

"Bak bu Deniz abin 22 yaşında öğretmenlik yapıyor şu anda daha doğrusu staj yapıyor da diyebiliriz"

Annem anlatırken benimle her göz teması kurduğunda kafamı onaylar bir biçimde sallıyor bir yandan da yeni çekildiği belli olan aile resminde gösterdiği kişiyi inceliyordum.