Anlaşılma | Hyunlix

1

(Bu bölüm biraz kısa olucak çünkü uykudan geberiyorum ama sizide ficsiz bırakmak istemiyorum. Bi sonraki bölümü uzatmaya çalışacağım.)

"Burası toplam 197 lira bayım." elimdeki parayı kasiyere uzattım ve aldıklarımı poşetlere doldurmaya başladım. Şimdi aldıklarımla sevgilime harika bir akşam yemeği hazırlayacağım. Ondan çok mutluyum. Poşetleri aldım ve eve doğru yürümeye başladım bu seferde. Tek sorun şuan çok yorgun olduğumdan eve kadar yürüyemeyeceğim di. Gözlerim bir taksi bulmaya çalışırken cebimde duran telefonla irkildim. Sağ elimdeki poşeti de sol elime atıp cebimdeki telefonu açtım.

"Efendim Changbin Hyung."

"Müsait misin Felix. İşten dönüyorum da biraz konuşalım mı diyecektim."

"Şey bugün çok müsait değilim ama yarın boşum. Yarın iş çıkışı gelebilirsin."

"Tamam."

"Haa Hyung tam olarak nerdesin?"

"İlerdeki kırtasiyenin ordayım. Neden?"

"Yakınsın yani. O zaman benide eve bırakabilir misin?"

"Tamam şu yolu döneyim kapat sen telefonu."

Telefonumu cebime geri koyduğumda Hyung zaten dönmüş ve gelmişti bile. Hemen ön koltuğa bindim ve poşetleri kucağıma aldım. 5 dakikalık yolu bi ayaküstü sohbetle geçirince çoktan beni evime getimişti bile. Sevgilimle olan evime... Hyung'la birbirimize görüşürüz dedikten sonra hemen 3. kattaki dairemize çıktım ve kapıyı açıp elindekilerle birlikte mutfağa doğru koştum. Ona leziz bi ramyon (yanlış yazmış olabilirim) hazırlayacaktım.

Elimin tersiyle alnımdaki küçük teri silip yaptığım yemeği sofraya koymuş ve yandaki küçük koltuğa yığıldım. Gelmesine çok kalmamıştı zaten. Yemek soğumadan gelirdi. Değil mi?

Pozisyonumu düzeltip bide arkamı yaslayıp gözlerimi kapıya dikerek beklemeye başladım.

...