Ayrılık Senfonisi | Texting (+18) (Ara Verildi)

1.6

Selam!

Nasılsınız?

Bugünkü 4.bölüm bu yüzden 1.3ten beri okuduğunuza emin olun🫶🏻🫶🏻

Bölüm sonunda şoka giriyoruz hazır mıyızzzz

İpek'in bok gibi olan aile hayatına da giriyoruz arkadaşlar yasasin

İyi okumalar💖

[31 Aralık 2023]

Aynadaki aksime bakarken yüzüme yaptığım makyajın kapattığı göz altlarımı izledim. 22.gündeydik. Ayrıldığımızdan beri neredeyse kocaman bir ay geçmişti ama ben atlatamamıştım. Şimdi ise yılda bir kere gördüğüm, canımı yakan ama vazgeçemediğim öbür adama gidiyordum.

Ben İpek Pınar, 17 yaşında bir genç kızım. 8 ay sonra, 1 Ağustos'ta 18 olacağım. Birbirinden nefret eden bir anne babam, beni çok seven bir ikizim var. Yıllardır yüzünü görmediğim bir abim, babamın sonraki eşinden olan bir kardeşim var tabii.

17 yılı doldurduğum hayatımda babamla geçirdiğim sayılı anlarım vardı. Beş yaşına kadar kavga içinde büyümüş bir çocuk olarak o zamanlar 15 yaşında olan abime düşkün ve aşıktım. Ta ki babam onu da alıp gidene kadar. Annemin paranoyaklığı yüzünden 6 yaşımdan 10 yaşıma kadar ne babamı ne de abimi görebilme fırsatım olmuştu.

Ben onları göremedikçe, bağlarımız da kopmuştu. Babamın beni sevdiğini hissetsem de yanımda olmayışı her zaman canımı yakıyordu. Beni göremediği dört yılda evlenip çocuk yapmış olması kapanmayacak bir yaramdı. Abimin beni unutması ise tarif edemeyeceğim bir şeydi.

Kapımın tıklatıldığını duyduğumda son kez kendime bakıp elbisemi düzelttim. Kapıya ilerleyip açtığımda İlkay'ı gördüm. Üstüne giydiği siyah gömlek ve siyah pantolon ona çok yakışmıştı. Babam zengin biriydi, karısı da bunu kullanmaktan çekinmeyip sürekli lüks mekanlara gidiyordu. Bugün de öyle olduğunu düşündüğümüzden buna uygun giyinmiştik.

-

Yemeğe gelmemizin üstünden 2 saat geçmiş olsa da masadaki gerginlik bitmemişti. İlkay benim aksime daha samimi olmaya çalışarak babam ve karısıyla sohbet ediyordu. Bense onlarla muhatap olma gereği duymadan masum olarak gördüğüm tek kişiyle, kardeşimle, ilgileniyordum. Babamın 'İ' takıntısı olduğundan herhalde küçük kardeşimin adı İlge'ydi. 8 yaşında dünya güzeli bir kızdı ve oldukça iyi anlaşıyorduk. Şu anda da tabletinden bebek giydiriyorduk.

"Senin okulun nasıl gidiyor İpekciğim?" Babamın karısının -adını hatırlamıyorum- bana seslenmesiyle başımı hafifçe onlara döndürdüm.

Kısa bir an İlkay'a baktığımda ufak bir tebessüm etti. Geri kadına döndüm. "Güzel gidiyor." Başka bir şey deme gereği duymadım. Bana göre bu kadın yuvamızı bozan kişiydi. Babam annemi hep aldatan biriydi ve bence bu kadın da onlardandı.

Yeniden İlge'ye döndüğüm sırada karşımdaki sandalyenin çekildiğini duydum. Başka biri gelmeyecek diye bildiğimden merakla başımı kaldırdım. Mesafeli bir şekilde İlkay'a gülümseyen adam yüzümde İlge sayesinde oluşmuş tebessümün de silinmesini sağladı. Abim buradaydı. İlker Pınar.

Ben şaşkınca ona bakarken bana dönüp aynı şekilde tebessüm etti ama ben İlkay'ın aksine ona bir karşılık vermedim. Bu onu şaşırtırken babam girdi araya. "İpekçim, abin İlker."