Ayrılık Senfonisi | Texting (+18) (Ara Verildi)

3.4

Selam!

Nasılsınız?

İyi okumalar💖

[9 Mayıs 2024]

-İpek Pınar

İlker'in en sonunda arabayı durdurmasıyla kaşlarım çatıldı. Bizim siteye gelmiştik ama farklı bir evin önünde durmuştuk. Hemen çaprazımızda Kaanların evinin olması da ayrı bir ironiydi ama bir şey demeden arabadan indim.

İlkay da benim gibi anlamsızca etrafa ve İlker'e bakıyordu. İlker ise yanımıza gelip sağ elini bana sol elini İlkay'a attı. "Bizimle yaşamanın size zor geldiğinin ve düzeninizin bozulduğunun farkındayım bu yüzden size bu evi aldım!"

Şaşkınca eve bakakaldığım sırada İlkay konuştu. "Abi ne gerek vardı?"

İlker omuz silkti. "Sizin mutsuz olmanızı istemiyorum. Aslında yaşadığınız evi alacaktım ama yeni bir başlangıç daha iyi olur diye düşündüm. Bir de ev sahibinizi sevmedim, evi almak istesem kırk saat konuşurdu başımda."

Son dediğine güldüm. Nazım amca gerçekten de öyle yapardı. İyi biriydi aslında ama annemi sevmiyordu. Bu sitede zaten annemi seven tek kişi Kaan'ın annesiydi.

Beraber eve ilerlediğimizde her şeyin düzenli olduğu gördüm. "Aslında kendiniz dizmek istersiniz diye düşünmüştüm ama Nil abla sınav senesi çocukları uğraştırma dediği için elimizden geldiğince yaptık bir şeyler."

Nil ablayla bir hafta içinde konuşup sorunlarımızı halletmiştik. Annem ve babam evliyken babamı tanımadığına dair yemin etmişti. Yetmemiş en eski fotoğraflarının tarihlerini bana göstererek inandırmaya çalışmıştı. Ayrıca bize olan samimi yaklaşımı ona olan tüm önyargılarımı sildiğinden buzlarımızı eritmiştik.

'Hiç bir zaman sizin anneniz olmaya çalışmadım, çalışmayacağım da. Siz beni anne olarak kabul ederseniz tabii ki anneniz olurum ama böyle bir şey istemediğinizi en azından şu anlık tahmin edebiliyorum. İlker'e de söylemiştim bunu yıllar önce. Beni bir abla olarak görün. Bir şey istediğinizde çekinmeyin. Bana iyi bir gözle bakmadığını biliyorum ama siz babanızın ailesisiniz. Onun ailesi benim de ailemdir.' demişti.

İlker'le beraber evi gezmeye başladığımızda yine aynı yerlerdeydi tüm odalar. Sadece annemin odasının yerinde başka bir oda vardı. "Bu odayı da aslında kendim için planlamıştım. Sizinle yaşamak benim için çok güzel bir düşünceydi ama sonra rahatsız olursunuz diye misafir odasına çevirdik."

Bir haftada ısındığım tek kişi Nil abla da değildi. İlker'e de ısınmıştım. Ona olan sinirim geçmiş, ufak bir kırgınlığım kalmıştı ama onu da bu hamlesiyle silip süpürmüştü. İlker gerçekten bizim iyiliğimizi ve mutluluğumuzu istiyordu bu yüzden özürlerini kabul etmeye karar vermiştim.

Hep beraber kalan yerleri de gezdiğimizde salona inmiştik. İlkay hava alacağını bahane ederek bizi yalnız bırakıp dışarı çıkmıştı. Muhtemelen Kaan'la buluşurdu sıkılmamak için.

Yanımda sessizce oturan İlker'e döndüm. "Teşekkür ederiz. Bu bizim için cidden çok özel bir davranış."

Gülümseyip başını salladı. "Siz benim kardeşimsiniz. Her ne kadar sizinle beraber olmak istesem de mesafeli olmanızı normal karşılıyorum. Sizi anlıyorum da. Eğer mutlu olmanız bizden bağımsız olmanızsa elimden geleni yine de yaparım."

Derin bir nefes aldım söyleyeceğim cümle için. "İstediğin zaman buraya kalmaya gelebilirsin." Şaşkınca bana döndüğünde tebessüm ettim. "Bizim mutluluğumuzu istediğin her halinden belli ve bu bizi mutlu ediyor. Yıllarca bir ailenin içinde olamadık ama bundan sonra geç de olsa aile olabiliriz bence. En azından deneyebiliriz."