Ayrılık Senfonisi | Texting (+18) (Ara Verildi)

4.0

Selam!

Nasılsınız?

İnsta bölümünde size sürpriz var🥳

Bölüm Şarkısı
Torna - Son Feci Bisiklet

İyi okumalar💖

[28 Haziran 2024]

-İpek Pınar

Saat gece ikiye geliyordu ve yaklaşık üç saattir koltukta oturmuş öylece duruyorduk. Ufak bir detay, sarılarak!

Kaan saçlarımı okşayıp arada ufak öpücükler bırakıyordu. Ben de göğsüne yaslanmış benimle ilgilenmesinin keyfini çıkarıyordum. Öpüşmemizden sonra salona geçip başta sadece yan yana oturmuştuk. Sonrasında Kaan'ın beni kendine çekmesiyle sarılmış ve bir daha ayrılmamıştık.

Bir ara İlkaylar arasalar da gelmeyeceğimizi söylemiştik. Onlar da bizi baş başa bırakmak için bir şey dememişlerdi. Kaan bundan sonra 18'di ve nerede kalacağını bilmiyordum. O eve gitmeyeceğine adım kadar emindim. Muhtemelen bir yer bulana kadar Demirlerde olacaktı. Gerçi barıştığımıza göre bizde de kalabilirdi.

Başımı hafifçe kaldırıp aşağıdan yüzüne baktım. Edildiği sırada burnu alnıma sürtündü. Biraz geri çekilip burnunun geldiği yeri öptü. "Bundan sonra nerede kalacaksın?"

Derin bir nefes aldı. "Alp abi aslında onda kalmamı istemişti." Bahsettiği savcıydı. "Babamı biliyorsun." Yutkundu. "Bana saldırmak isterse diye onunla olmam daha güvenliymiş."

Babası eksi boksör aynı zamanda şu an da antrenördü. Kendi kurduğu bir şirketi vardı spor üzerine. Merak etmediğim için detaylarını bilmiyordum ama iri ve güçlü bir adamdı. Sadece fiziksel gücü değil para gücü de vardı. Kaanı en çok bağlayan şey de buydu zaten. Parasını kullanarak oğluna engel olabiliyordu. Alp abi dediği kişi kimdi bilmiyorum ama böyle bir adamla karşı karşıya olmayı göze aldığına göre onun da kendince güçleri vardı.

"İstersen bizde kalabilirsin diyecektim ama Alp abin doğru demiş. Nerede güvende olacaksan orada kal." Derin bir iç çekip sustu. Konuyu değiştirmek ve artık konuşmak adına aklımda kalan soruyu sordum. "Benden sonra hiç başka biri oldu mu?"

Kafasını kesin bir şekilde iki yana salladı. "Olmadı. Senden kaçmaya çalıştığım anlarda bile yolum yine sana çıktı."

"Bir ara benden nefret ettiğini düşündüm."

Kaşları çatıldı. "Neden?"

Daha rahat konuşmak için doğruldum. Bir eli kendi karnına giderken diğer elini belimde bırakmıştı. Ben de koluna doğru yaslandım ve ellerimi kucağımda birleştirdim. "Beni istemiyordun. Özellikle bana mesaj attığın bir gece vardı. Onun sabahında yanında olmak istemiştim ama bahanelerle reddettin."

Bir süre durup en zaman olduğunu hatırlamaya çalıştı. Sonrasında hatırlamış gibi kaşlarını kaldırdı. "O gece seni ne kadar özlediğimden falan bahsetmiştim. Sonrasında silmem gerektiğini düşündüm çünkü kafanı karıştırıyordum. Sabahına da gece ağladığım için gözlerim şişti. Beni görseydin ağladığımı anlardın ve ben de sana dürüstçe açardım kendimi."