Broken Heart

κεφάλαιο 1

<<Έλα ρε Στέλλα>> λέει ο Πέτρος και με σπρώχνει πάνω στον τοίχο, ξεροκαταπίνω και κοιτάζω το σκοτεινό δρομάκι στο οποίο βρισκόμαστε και απ' όπου μπορείς να ακούσεις άνετα την μουσική που έρχεται μέσα από το Vogue. Βάζω τα χέρια μου πάνω στο στέρνο του και προσπαθώ να τον απομακρύνω από πάνω μου αλλά, μάταια ακουμπάει το χέρι του πάνω στο μπούτι μου και ανασηκώνει το ήδη κοντό φόρεμά μου πιο ψιλά καθώς το χέρι του ανεβαίνει προς την περιοχή μου. Νιώθω την ανάσα του στο λαιμό μου ενώ τα μαύρα μάτια του με κοιτάζουν πονηρά <<Σε παρακαλώ Πέτρο μπορεί να μας δει κανείς>>  λέω. Αν και πεθαίνω από τον ερεθισμό και θέλω όσο τίποτα άλλο να μπει μέσα μου όμως φοβάμαι μην μας δει κανένας και μας καρφώσει στον πατέρα μου. Φυσικά γνωρίζει πως διατηρώ σχέση μαζί του εδώ και δυο χρόνια αλλά, δεν θέλω να μάθει ότι έκαναν σεξ σε δημόσιο χώρο. Βλέπω τα γαλανά του μάτια να καίνε από πόθο καθώς φιλάει απαλά τον λαιμό μου και το στήθος μου βάζω τα χέρια μου μέσα στα ξανθά μαλλιά του και τα τραβάω ελαφρά και ανασηκώνει το κεφάλι του <<Πέτρο σου λέω δεν θέλω>> λέω κοφτά και τον κοιτάζω άγρια αλλά, μου κλείνει το στόμα μου με το δικό του ενώ η γλώσσα του χώνεται βαθιά μέσα <<ΝΟΜΙΖΩ ΣΟΥ ΕΙΠΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙΣ>> μια άγρια αλλά, αγέρωχη φωνή μας κάνει να γυρίσουμε απότομα τα κεφάλια μας.

Η καρδία μου σταματάει καθώς βλέπω μια σκιά από έναν άντρα μέσα στο σκοτάδι ενώ στο χέρι του κρατάει ένα περίστροφο και το τείνει προς το μέρος του Πέτρου <<Ποιος σκατά είσαι εσύ>> λέει άγρια ο Πέτρος και κάνει ένα βήμα πιο πίσω νιώθω το στόμα μου να έχει στεγνώσει <<Σου ζήτησε να σταματήσεις και δεν το έκανες>> λέει κοφτά ο άντρας και οπλίζεις το όπλο μου κόβετε το αίμα <<ΦΥΓΕ>> του λέει άγρια ο άντρας και βλέπω τον Πέτρο να σφίγγει τις γροθιές του <<Στέλλα έλα δίπλα μου>> μου λέει κοφτά αλλά ο άντρας στρέφει το όπλο πάνω μου <<Μην τολμήσεις να κουνηθείς>> μου λέει άγρια με βραχνή φωνή και μένω στην θέση μου <<Δεν πρόκειται να την αφήσω μόνη μαζί σου>> φωνάζει ο Πέτρος προς το μέρος του άντρα και ακούω ένα σιγανό γελάκι να βγαίνει από το στόμα του και κάνει για κάποιο λόγο τα σωθικά μου να πάρουν φωτιά <<Νομίζω πως μαζί μου είναι πιο ασφαλής απ'  ότι κοντά σου. ΦΥΓΕ>> του λέει ο άντρας, ο Πέτρος με κοιτάζει και του κουνάω καταφατικά το κεφάλι μου για να φύγει και ελπίζω να μην είναι ο τελευταίος άνθρωπος που θα δω. 

Κάνει ένα βήμα πίσω και μετά γυρίζει και μετά χάνετε στο σκοτάδι αφήνοντάς με εκεί με έναν άγνωστο και ένα περίστροφο ανάμεσά μας. Παίρνω μια  βαθιά ανάσα και κοιτάζω προς το μέρος του αλλά, δεν μπορώ να ξεχωρίσω και πολλά <<Το ξέρει ο Σταύρος ότι κυκλοφορείς με τέτοια φορέματα έξω>> λέει και ακούω την ειρωνεία στην φωνή του. ΠΟΥ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΞΕΡΕΙ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΑΝ ΤΟΥ ΠΕΙ ΓΙΑ ΟΤΙ ΕΓΙΝΕ ΑΠΟΨΕ. <<Τι σε νοιάζει εσένα πως κυκλοφορώ και που ξέρεις το πατέρα μου>> τον ρωτάω άγρια. <<Τα πάντα γνωρίζω για εσένα Στέλλα ακόμα και ότι αυτή την φωνή όσο φοβάσαι αλλά τόσο ερεθισμένη είσαι>> λέει και μένω με το στόμα ανοιχτώ. ΤΙ ΣΚΑΤΑ. Αφήνω ένα ειρωνικό γελάκι να βγει από το στόμα μου <<Θά 'θελες>> του λέω απότομα. <<Τότε σταμάτα να πιέζεις τους μηρούς σου>> μου λέει και παίρνω μια τρεμάμενη ανάσα και ξεκολλάω επιτέλους την πλάτη μου από τον τοίχο. ΣΚΑΤΑ. ΣΚΑΤΑ. Πως ξέρει ότι είμαι ερεθισμένη και ότι αυτή την στιγμή δεν με νοιάζει καν το όπλο που είναι ακόμα στραμμένο προς το μέρος μου.