Broken Heart

κεφάλαιο 23

<<Είσαι χαζή παιδί μου>> φωνάζω στη φίλη μου δίπλα μου την πλησιάζω και την κάνω μια βουτιά μέσα στην πισίνα. Γελάει καθώς βγαίνει στην επιφάνεια <<Τι σου είπα φιλενάδα χαλάρωσε και απόλαυσε το>> μου λέει καθώς πηγαίνει προς την σκάλα της πισίνας για να βγει έξω. Βλέπω τον  Άρη να της ρίχνει ένα άγριο βλέμμα καθώς περνάει δίπλα του αλλά, όπως πάντα της Άννας δεν της καίγεται καρφάκι πηγαίνει προς τον Αντώνη και αρχίζει να χορεύει ενώ αυτός της δίνει ένα ποτό. Αναστενάζω και πλησιάζω την σκάλα για να ανέβω, βάζω αρκετή δύναμη στα χέρια μου για να μην γλιστρήσω με τα πέδιλα τα οποία ακόμα φοράω και πιθανότατα θα έχουν καταστραφεί. Βγαίνω από την πισίνα και προχωράω προς το μέρος του αλλά για κακή μου τύχη νιώθω το φόρεμά μου λες και ζυγίζει εκατό κιλά οπότε δεν έχω άλλη επιλογή, φτάνω στον καναπέ και το βγάζω από πάνω. Ακούω κάποιον πίσω μου να παίρνει μια κοφτή ανάσα και ξέρω πολύ καλά ποιος είναι μέσα σε ένα δευτερόλεπτο ένας άκρος εξαγριωμένος Άρης στέκετε μπροστά μου με τα μάτια του να πετάνε φωτιές <<ΤΙ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΦΟΡΑΣ>> λέει φωνάζοντας και κάνει σχεδόν όλους να γυρίσουν προς το μέρος μας <<Μαγιό>> μου λέω τάχα μου αθώα και πεταρίζω τις βλεφαρίδες μου. 

Παίρνει μια κοφτή ανάσα και περνάει το χέρι του μέσα από τα μαλλιά του <<Αυτό το θεωρείς εσύ μαγιό;>> ρωτάει ειρωνικά <<Φυσικά έτσι τουλάχιστον μου είπε ο πωλητής που δούλευε στο μαγαζί που το αγόρασα και πίστεψε με όταν το είδε μου είπε ότι μου ταιριάζει τώρα εσένα γιατί δεν σου αρέσει δεν ξέρω>> του λέω και δεν τον έχω ξαναδεί ποτέ μου τόσο έξαλλο <<Ίσως να ρωτήσουμε τον Αντώνη>> λέω και τον πλησιάζω αλλά, προτού φτάσω μου αρπάζει το χέρι και με τραβάει πάνω του <<Τι σκατά κάνεις Στέλλα αν θες να με κάνεις να εκνευριστώ συγχαρητήρια το πέτυχες>> μου λέει άγρια και ανασαίνει βαριά, πλησιάζει το στόμα του στο αυτί μου και ανατριχιάζω καθώς νοιώθω την ανάσα του πάνω στο σώμα μου <<Ελπίζω να χάρηκες όσο το φόρεσες αυτό το μαγιό γιατί θα στο σκίσω καθώς θα σε πηδάω άγρια στο σπίτι μου απόψε>> μου λέει χαμογελαστά και μου κόβετε η ανάσα. Με προσπερνάει και πηγαίνει προς τον φίλο του και εγώ έχω μείνει εκεί να τον κοιτάζω άναυδη, βλέπω την Άννα να έρχεται προς το μέρος μου ενώ κρατάει δυο ποτήρια στα χέρια της πιάνω το ένα και πίνω μερικές γουλιές <<Νομίζω πως θα χρειαστώ πολλά απόψε>> της λέω και σηκώνει το φρύδι της <<Τι έγινε Στέλλα μη μου πεις πως ζήλεψε ο Αρούλης>> μου λέει και σκάμε και οι δυο στα γέλια τραβώντας τα βλέμματα του Άρη και του Αντώνη πάνω μας.