Broken Heart

κεφάλαιο 42

<<Άρη>> ο Αλέξης κοιτάζει προς την πόρτα όπου στέκετε ο Άρης ο οποίος δεν έχει πάρει το βλέμμα του από πάνω μου <<Σας διέκοψα με συγχωρείτε>> λέει η ειρωνικά και πλησιάζει σαν το θηρίο έτοιμο να επιτεθεί στην λεία του. <<Άρη να σου εξηγήσω>> λέω και κάνω ένα βήμα προς το μέρος του αλλά, το άγριο βλέμμα του με κάνει να το μετανιώσω αμέσως <<Τι ότι δεν είναι αυτό που νομίζω>> συνεχίζει να μιλάει στο ίδιο ύφος <<Άρη τι κάνεις εσύ εδώ;>> τον ρωτάει ο Αλέξης και μπαίνει μπροστά μου <<Τι κάνω στο σπίτι μου>> λέει και ανοίγω τα μάτια μου διάπλατα. Ορίστε τι είπε μόλις τώρα το σπίτι δεν είναι του Αλέξη αλλά, δικό του. Ο Αλέξης γελάει ελαφρά και δεν καταλαβαίνω πως είναι τόσο χαλαρός μπροστά στον Άρη ενώ εμένα μου έχουν κοπεί τα πόδια και είμαι έτοιμη να καταρρεύσω. <<Εσύ ποτέ δεν έρχεσαι εδώ έχεις να πατήσεις το πόδι σου χρόνια από τότε>> λέει και αφήνει την τελευταία λέξη μετέωρη ενώ βλέπω και τους δύο να κοιτάζονται περίεργα <<ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΜΟΥ ΕΞΗΓΗΓΕΙ ΤΙ ΣΚΑΤΑ ΓΙΝΕΤΕ>> φωνάζω καθώς βγαίνω εκτός εαυτού <<Θέλω να μάθω όλη την αλήθεια τώρα Άρη αλλιώς...>> λέω και καταπίνω <<Χωρίζουμε>> συμπληρώνω και το βλέμμα του καρφώνει το δικό μου και παίρνει μια κοφτή ανάσα <<Απαιτώ να μάθω την πάσα αλήθεια με απήγαγε μια γυναίκα την ημέρα του γάμου μας και μου λέει πως είναι γυναίκα σου και ότι ανήκεις σε αυτήν, βρίσκομαι ξαφνικά ανάμεσα πυροβολισμούς και για να σωθώ πυροβολώ έναν άνθρωπο>> λέω δυνατά και δάκρυα αρχίζουν να κυλάνε από τα μάτια μου και νιώθω να χάνω την υπομονή μου. 

<<Στέλλα>> ο Άρης απλώνει το χέρι του για να με αγγίξει αλλά, κάνω ένα βήμα πίσω και απομακρύνομαι από κοντά του <<Όχι θέλω να μάθω την αλήθεια για όλα αυτά που συμβαίνουν και πρώτον ποιοι πραγματικά είστε δεν αντέχω άλλο τα ψέματα>> λέω με τρεμάμενη φωνή και νιώθω πως θα πάθω νευρικό κλονισμό. <<ΠΕΣ ΜΟΥ>> φωνάζω άγρια <<ΕΓΩ ΚΑΙ Ο ΑΡΗΣ ΗΜΑΣΤΕ ΑΔΕΛΦΙΑ>> λέει ο Αλέξης και τα μάτια μου ανοίγουν διάπλατα <<ΤΙ ΣΚΑΤΑ ΛΕΣ>> φωνάζει ο Άρης και τον πλησιάζει άγρια και τον σπρώχνει προς τον τοίχο αλλά, ο Αλέξης τον απωθεί <<Την αλήθεια, δικαιούται να μάθει την πάσα αλήθεια Άρη>> του λέει ο Αλέξης και εγώ τους κοιτάζω εκεί μαρμαρωμένη <<Μα πως;>> ρωτάω και προσπαθώ να σταθώ όρθια <<Η μαμάς μας είναι η Βικτώρια Μαρτινέλι>> λέει ο Αλέξης <<Αλέξη>> λέει ο Άρης και του κάνει νόημα να σταματήσει <<Θα της τα πεις εσύ ή εγώ διάλεξε Μαρτσέλο>> του λέει <<Αλεσσάντρο stai zitto>> του λέει άγρια ο Άρης αλλά, δεν φαίνεται να πτοείτε ο Αλέξης <<Όλα ξεκίνησαν πριν από πόσο τέσσερις μήνες>> λέει ο Αλέξης και πηγαίνει προς το μπαρ και βάζει σε ένα ποτήρι ουίσκι αλλά, ο Άρης του το αρπάζει και το πίνει μονορούφι.  Κοιτάζω τους δυο άντρες λες και βλέπω κάποια θεατρική παράσταση καθώς δεν μπορώ να πιστέψω πως όλα αυτά τα ζώ στην πραγματικότητα και δεν είναι της φαντασίας μου. Ο Αλέξης γεμίζει ξανά το ποτήρι του Άρη και βάζει και ένα δικό του.