κεφάλαιο 11

652 34 6
                                    

Μετά από λίγη ώρα σηκώνετε από το κρεβάτι <<Πρέπει να φύγουμε ο Σταύρος θα αρχίσει να αναρωτιέται που ήμαστε τόσες ώρες και δεν θέλω να του μπουν ιδέες στο μυαλό του>> μου λέει και αρχίζει να ντύνετε. Φυσικά τι περίμενα από τον Άρη αγκαλίτσες και φιλάκια. ΣΤΕΛΛΑ ΣΥΝΕΛΘΕ. Φωνάζω στον εαυτό μου στο κάτω - κάτω ήξερα πολύ καλά ποιος ήταν και τι έκανε με όλες τις γυναίκες αυτό άλλωστε με τράβηξε κοντά του οπότε δεν μπορώ να έχω την απαίτηση να μου φερθεί διαφορετικά από τις υπόλοιπες. Σηκώνομαι και πιάνω το σουτιέν μου το φοράω και μετά το φόρεμά μου κοιτάζω τριγύρω και μετά συνειδητοποιώ ότι το εσώρουχό μου είναι μέσα στο γραφείο του. <<Εμμμμ πάω να πάρω το...>> λέω και βγαίνω από το δωμάτιο πριν γίνω κατακόκκινη από ντροπή.

Μπαίνω στο γραφείο του και πιάνω το εσώρουχό μου από το πάτωμα το φοράω γρήγορα και ισιώνω το φόρεμά μου. Κοιτάζω γύρω το δωμάτιο πάνω στο γραφείο βλέπω το εννιάρι όπλο που κρατούσε πριν και το πιάνω στα χέρια μου <<Στέλλα>> ακούω την φωνή του πίσω μου και γυρίζω προς το μέρος του <<Άστο κάτω αυτό δεν είναι για μικρά κοριτσάκια>> λέει και και μπορώ να διακρίνω την ειρωνεία στην φωνή του. Το σηκώνω και τον σημαδεύω <<ΤΙ ΣΚΑΤΑ ΚΑΝΕΙΣ;>> ρωτάει άγρια και με πλησιάζει αργά <<Άστο κάτω Στέλλα σε παρακαλώ μην έχουμε κανένα ατύχημα>> λέει πιο ήρεμά αλλά, χαμογελάω σαρδόνια και το σηκώνω στο ύψος του προσώπου του και οπλίζω. Τα μάτια του ανοίγουν διάπλατα όμως, αυτό που δεν γνωρίζει ο Άρης είναι ότι ξέρω πολύ καλά να χειριστώ ένα όπλο καθώς ο πατέρας μου με είχε βάλει να μάθω με το ζόρι να μάθω σκοποβολή καθώς και πολεμικές τέχνες απ' όταν ήμουν δώδεκα χρονών. <<Στέλλα σε παρακαλώ>> λέει βραχνά και τα μάτια του αστράφτουν <<Γιατί τι θα κάνεις νομίζω ότι μόλις άλλαξαν οι θέσεις μας>> του λέω και χαμογελάω πονηρά με δυο βήματα στέκεται ακριβώς μπροστά μου ενώ η κάνη του όλου ακουμπάει στο στέρνο του.

Με κοιτάζει με τα σκοτεινά του μάτια <<Θα μπορούσα να σε πήδαγα εδώ και τώρα ξανά πάνω στο γραφείο μου τόσο δυνατά που δεν θα μπορούσες να φτάσεις μέχρι το σπίτι σου>> λέει με βραχνή φωνή και αυτό είμαι μόλις ερεθίστηκα ξανά. Με μια κίνηση πιάνει το χέρι μου και τραβάει το όπλο με αρπάζει από τον σβέρκο μου και με φιλάει δυνατά ενώ τραβάει το κάτω χείλος μου. <<ΑΧΧ>> αφήνω κάποια βογκητά να ξεφύγουν από το στόμα μου. Απομακρύνεται απότομα από κοντά μου και με κοιτάζει ενώ το στήθος του ανεβοκατεβαίνει γοργά <<Πάμε>> λέει και τον ακολουθώ ενώ χαζεύω τον υπέροχο γυμνασμένο κώλο του που διαγράφεται υπέροχα από το μαύρο παντελόνι που φοράει. Πηγαίνουμε και πάλι προς το γκαράζ όπου είναι το αμάξι του και μπαίνει στην θέση του οδηγού, ανοίγω την πόρτα και κάθομαι δίπλα ενώ βάζει μπροστά την μηχανή.

Broken HeartWhere stories live. Discover now