Broken Heart

κεφάλαιο 5

Μετά από λίγα λεπτά η πόρτα ανοίγει και ο Άρης βγαίνει φορώντας ένα μαύρο παντελόνι και λευκό πουκάμισο αφήνει στη καρέκλα το μαύρο σακάκι του και με πλησιάζει. <<Κάτσε>> λέει και υπακούω και πηγαίνω στον πιο μακρινό καναπέ και με κοιτάζει. Κάθετε απέναντι μου γεμίζει δυο κούπες με καφέ την μια την ακουμπάει μπροστά μου μαζί με ένα ποτήρι χυμό. Βγάζει από την τσέπη του ένα μικρό κουτάκι και βλέπω πως είναι παυσίπονα για τον πονοκέφαλο παίρνει δυο χαπάκια και μου τα δίνει <<Νομίζω πως μετά από τόσο ποτό τα έχεις ανάγκη>> λέει και τα παίρνω. Τα καταπίνω μαζί με μια γερή γουλιά νερό <<Και τώρα φάε>> συμπληρώνει και σηκώνω το φρύδι μου <<Δεν θα το ξανά πω Στέλλα φάε αλλιώς θα σε ταΐσω με το ζόρι>> μου λέει κοφτά. <<Με όσες γυναίκες κοιμάσαι τις ταΐζεις το πρωί>> του πετάω άγρια και χαμογελάει στραβά <<Καμιά δεν μένει μαζί μου μέχρι το πρωί και μαζί σου δεν έχω τέτοιου είδους σχέσεις>> απαντάει και τον κοιτάζω εξεταστικά <<ΦΑΕ>> λέει απότομα και πιάνω μια φρυγανιά και αρχίζω να την αλείφω με βούτυρο. Τον βλέπω να τρώει μια μπουκιά από την ομελέτα του και νιώθω το μάγουλα μου να κοκκινίζουν καθώς σκέφτομαι την αίσθηση των χειλιών του πάνω μου. ΣΚΑΤΑ. Την ώρα που πίνω μια γουλιά νερό και προσπαθώ να κοιτάξω οπουδήποτε αλλού χτυπάει το κινητό μου.

Σηκώνομαι και πηγαίνω προς το κρεβάτι όπου το είχα αφήσει πριν και βλέπω πως είναι από τον πατέρα μου. ΣΚΑΤΑ ΣΚΑΤΑ. <<Ναι>> λέω καθώς το σηκώνω <<Στέλλα που είσαι, είσαι καλά; δεν γύρισες το βράδυ>> φωνάζει από την άλλη πλευρά της γραμμής ο μπαμπάς μου. <<Καλά είμαι μια χαρά>> του λέω και προσπαθώ να τον ηρεμίσω <<Πες μου που είσαι;>> ρωτάει και ρίχνω μια ματιά στον Άρη ο οποίος με κοιτάζει άγρια και κουνάει προειδοποιητικά το κεφάλι του <<Με την Άννα κοιμήθηκα στην Άννα>> λέω γρήγορα και είναι η μόνη δικαιολογία που βρήκα <<Και μπορώ να μάθω το γιατί;>> ρωτάει πάλι και αναστενάζω <<Ε φύγαμε αργά χθες από το κλαμπ και μου είπε πως ήθελα να μείνω σπίτι της έτσι κι αλλιώς πολλές φορές μπαμπά κοιμάμαι εκεί δεν είναι και η πρώτη φορά>> του λέω και τον ακούω να προσπαθεί να ηρεμίσει <<Ναι αλλά, πάντα μας ειδοποιείς πριν Στέλλα να μην ξανά συμβεί αυτό>> μου λέει με άγριο τόνο <<Θα τα πούμε από κοντά>> συμπληρώνει και κλείνει το τηλέφωνο.

Πλησιάζω προς το σαλόνι και κάθομαι και πάλι στην θέση μου <<Μη τολμήσεις και πεις σε κανέναν ότι έμεινες μαζί μου το βράδυ>> μου λέει και σηκώνεται όρθιος. Τον κοιτάζω και αρχίζω να νευριάζω και ανασηκώνομαι και εγώ με μια κίνηση και τον πλησιάζω απειλητικά <<Ορίστε φοβάσαι μην μάθουν πως δεν έκανες σεξ ένα βράδι και χαλάσεις την υπόληψή σου>> του λέω άγρια και χαμογελάει προκλητικά <<Μην ανησυχείς δεν φοβάμαι για την δικιά μου υπόληψη Στέλλα>> μου λέει στο ίδιο ύφος με το δικό μου <<Μην φοβάσαι δεν θα έλεγα σε κανέναν έτσι κι αλλιώς για όλη αυτήν την παρωδία>> φωνάζω <<Αλήθεια παρωδία το λες εσύ εάν δεν ήμουν εγώ χθες και ήταν κάποιος άλλως που σε μάζευε θα σε πηδούσε και θα έφευγε το πρωί>> μου αντιγυρίζει.