Broken Heart

κεφάλαιο 37

Μμμ οι ακτίνες του ήλιου μπαίνουν από τις μπαλκονόπορτες του σπιτιού και με κάνουν να ανοίξω τα μάτια μου, ο Άρης είναι ξαπλωμένος δίπλα μου και με κοιτάζει καθώς πεταρίζω τις βλεφαρίδες μου. <<Καλημέρα>> του λέω με αγουροξυπνημένη φωνή και τον βλέπω να χαμογελάει καθώς σκύβει και μου δίνει ένα φιλί απαλά στο στόμα. <<Με παρακολουθείς που κοιμάμαι>> του λέω πονηρά <<Είσαι υπέροχο θέαμα όταν κοιμάσαι δεσποινίς μου και δεν μπορώ να πάρω τα μάτια μου από πάνω σου>> μου λέει και βάζω τα χέρια μου πάνω στο γυμνό στήθος του και σηκώνω το φρύδι μου <<Και εσείς Κύριε δεν πάτε πίσω>> του λέω πονηρά και κατηφορίζω το χέρι μου προς τα κάτω αλλά, το σταματάει <<Είστε ένας πραγματικός πειρασμός δεσποινίς αλλά, έχω πολλά πράγματα να κάνω καθώς αύριο παντρεύομαι>> μου λέει και με κοιτάζει <<Κρίμα, το ξέρει η μέλλουσα γυναίκα σας πως είστε εδώ μαζί μου>> λέω πονηρά και χαμογελάει <<Εάν το ήξερα θα ήμασταν και οι δυο μας νεκροί ξέρεις μπορεί και χειρίζεται καταπληκτικά ένα όπλο>>μου απαντάει και γελάω <<Τότε μάλλον πρέπει να βιαστούμε προτού μας βρει εδώ>> λέω και τον πιάνω από τον λαιμό ενώνοντας τα χείλη μας σε ένα παθιασμένο φιλί και αναστενάζει βαθιά. <<Τελικά δεν έπρεπε να υποκύψω στην Σμαράγδα και να μείνουμε ένα βράδυ πριν γάμο χωριστά>> μου λέει πάνω στο στόμα μου και γελάω <<Εσύ φταις>> απαντάω ενώ τα χείλη μας ακουμπάνε απαλά. <<Έλα θα σε αφήσω σπίτι και μετά θα περάσω λίγο από το γραφείο για να κανονίσω κάποιες λεπτομέρειες μιας και θα λείπουμε δυο εβδομάδες στις Μαλδίβες>> μου λέει και σηκώνεται από το κρεβάτι. 

Σωστά το ταξίδι του μέλιτος το οποίο δεν είχα ιδέα μέχρι χθες το βράδυ που μου το φύλαγε για έκπληξη. Ευτυχώς η Ζωή με βοήθησε και μάζεψα τα ρούχα μου γιατί μετά την δεξίωση στο κτήμα Noto θα φύγουμε κατευθείαν για το αεροδρόμιο, αφού πρώτα γίνει η τέλεση του γάμου μας στον Άγιο Δημήτριο. Ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω πως έφτασε η σχεδόν η μέρα του γάμου μας κάτι που ξεκίνησε σαν ψέμα κατέληξε να γίνει πραγματικότητα. Ο Άρης μπαίνει μέσα στο δωμάτιο φορώντας ένα γκρι κουστούμι και με κοιτάζει <<Άρη>> λέω σιγανά <<Τι είναι μωρό μου;>> με ρωτάει καθώς έρχεται προς το μέρος μου <<Είναι απαραίτητο να έρθουν οι άντρες σου μαζί μου στο σπίτι>> του λέω και ξεφυσάει <<Στέλλα το είπαμε και δεν σηκώνω άλλη κουβέντα θα είναι μαζί σου δεν πρόκειται να μείνεις μόνη σου στο σπίτι χωρίς αυτούς>> μου λέει και φοράει την ασορτί γραβάτα του <<Μα ήδη ο πατέρας μου έχει σεκιούριτι για τον γάμο μου αφού θα έρθουν πολλοί καλεσμένοι δεν θα κινδυνεύσω εκεί με τόσο κόσμο το σπίτι είναι σαν φρούριο σε παρακαλώ νομίζω πως αντιδράς λίγο υπερβολικά>> του λέω και με κοιτάζει άγρια <<Καθόλου και αυτό το θέμα κλείνει εδώ δεν ακούω τίποτα άλλο>> μου απαντάει και βγαίνει από το δωμάτιο.