Broken Heart

κεφάλαιο 41

Ανοίγω τα μάτια μου και κοιτάζω γύρω μου είμαι ξαπλωμένη πάνω σε ένα μεγάλο κρεβάτι ενώ φοράω ακόμα το νυφικό μου όχι όμως και τα πέδιλά μου τα οποία είναι ακουμπισμένα στο πάτωμα. Το τελευταίο πράγμα που θυμάμαι είναι να χάνω τις αισθήσεις μου και να βρίσκομαι στην αγκαλιά του Αλέξη. Ξαφνικά θυμάμαι όλα τα γεγονότα που έχουν συμβεί και η νοιώθω την καρδία μου να πονάει καθώς απ' ότι φαίνεται τίποτα απ' όλα όσα έζησα με τον Άρη δεν ήταν πραγματικά εάν όντως είναι παντρεμένος με αυτήν την γυναίκα. Η πόρτα του δωματίου χτυπάει απαλά και μαζεύω τα πόδια μου πιο κοντά στο σώμα μου, μια γυναίκα γύρω στα σαράντα μπαίνει μέσα στο δωμάτιο <<Ξυπνήσατε δεσποινίς>> μου λέει και κουνάω το κεφάλι μου καταφατικά <<Αυτά εδώ είναι για εσάς μπορείτε να κάνετε μπάνιο και να αλλάξετε>>συμπληρώνει  και αφήνει κάποια ρούχα πάνω στην πολυθρόνα απέναντι μου και βγαίνει από το δωμάτιο. Σηκώνομαι από το κρεβάτι και προχωράω προς τις μεγάλες μπαλκονόπορτες από τις οποίες διακρίνω στον ορίζοντα τον ήλιο να δύει. Από κάτω μπορώ να διακρίνω την μεγάλη πισίνα η οποία φωτίζετε ενώ η θέα από εδώ πάνω σου κόβει την ανάσα με την θάλασσα στον ορίζοντα. Προχωράω προς το μέρος του δωματίου στο οποίο πρέπει να βρίσκεται προφανώς το μπάνιο.

Είσαι σε μπεζ αποχρώσεις ενώ υπάρχουν αρκετές λεπτομέρειες με ξύλο, έχει δυο μεγάλους νιπτήρες με έναν καθρέπτη κατά μήκος τους ενώ ακριβώς απέναντι είναι το ντουζ σε ίδιες αποχρώσεις. Ξεκινάω να βγάζω το νυφικό μου και τα σκουλαρίκια μου, σκέφτομαι πόσο ωραία θα ήταν η πρώτη νύχτα του γάμου μου με τον Άρη αυτή την στιγμή θα ήμασταν στις Μαλδίβες και θα κοιμόμουν στην αγκαλιά του αλλά, τώρα όλα καταστράφηκαν. Παίρνω μερικές ανάσες και προσπαθώ να ηρεμίσω καταφέρνω να βγάλω επιτέλους του νυφικό το οποίο νιώθω πλέον να με πνίγει και μπαίνω κάτω από το ντουζ και αφήνω το ζεστό νερό από την μεγάλη κεφαλή στο ταβάνι να τρέξει πάνω στο κορμί μου. Νιώθω τα πάντα να με πνίγουν, θέλω να φωνάξω τόσο δυνατά που να ακουστώ μέχρι τον Άρη, κοπανάω τα χέρια μου πάνω στον τοίχο του ντουζ και αφήνω τα καυτά δάκρυά μου να κυλήσουν από τα μάτια μου. Γιατί Άρη. Γιατί δεν μου μίλησες τόσο καιρό, φωνάζω προσπαθώντας να ακουστώ μέχρι αυτόν αλλά, μάταια. Είχα αφήσει τον Άρη να παλεύει με τους άντρες της Αντζέλικα και είχα φύγει με τον Αλέξη, δεν είχα ιδέα εάν ήταν καλά, εάν θα τον έβλεπα ξανά. Το ήλπιζα δηλαδή να τον ξανά δω και αυτή την φορά θα του πω στα μούτρα όλα όσα κρατάω μέσα μου τόσο καιρό αυτή την φορά ή μου λέει την αλήθεια ή τέλος χωρίζουμε.