Broken Heart

κεφάλαιο 8

Το σταθερό τηλέφωνο το οποίο υπάρχει πάνω στο κομοδίνο αρχίζει να χτυπάει το πιάνω όπως - όπως με το χέρι μου <<Ναι>> λέω με αγουροξυπνημένη φωνή <<Δεσποινίς ο πατέρας σας μας ζήτησε να σας ενημερώσουμε πως σας περιμένει στην τραπεζαρία για να πάρετε όλοι μαζί το πρωινό σας>> λέει μια γλυκιά κοπέλα <<Σας ευχαριστώ>> απαντάω και το κλείνω. Κοιτάζω την ώρα που γράφει εννέα ακριβώς και αναστενάζω κατάφερα να κοιμηθώ έστω και για τρις ώρες αφού στριφογυρνούσα στο κρεβάτι μου σχεδόν όλο το βράδυ.

Ανασηκώνομαι και πηγαίνω στο μπάνιο για να φρεσκαριστώ, χτενίζω τα μαλλιά μου και βάφομαι ελαφρός. Παίρνω από την βαλίτσα μου ένα πράσινο κοντό φόρεμα το οποίο έχει στην κοιλιά μια διαφανείς δαντέλα και ένα ζευγάρι εσπαντρίγιες από Tommy Hilfiger και τα φοράω. Φτιάχνω τα πράγματά μου ώστε να είναι έτοιμα για όταν φύγουμε και πιάνω το κινητό μου στα χέρια μου. Η Άννα μου έχει στείλει μήνυμα και με ρωτάει τι είχε συμβεί χθες της απαντάω πως θα της πω από κοντά και κανονίζουμε να πάμε για καφέ αύριο.  Βγαίνω από το δωμάτιό μου και κλείνω την πόρτα πίσω μου ρίχνω μια φευγαλέα ματιά απέναντι και καταπίνω δεν υπάρχει κανένας στο διάδρομο και προχωράω προς το ασανσέρ μπαίνω μέσα και πατάω το κουμπί για να κατέβω κάτω.
Προχωράω προς την τραπεζαρία και βλέπω τον Άρη να κάθετε σε ένα τραπέζι μόνος του, φοράει ένα λευκό πουκάμισο και μαύρο παντελόνι, κοιτάζω γύρω αλλά, δεν βλέπω πουθενά τους γονείς μου ίσως να τελείωσαν ήδη το πρωινό τους. Τον πλησιάζω νωχελικά από πίσω και προσπαθώ να βρω τι να πω αλλά, δεν μου έρχεται τίποτα στο μυαλό. Η καρδία μου χτυπάει ξέφρενα καθώς φτάνω πίσω του και κοντοστέκομαι πίνει μια γουλιά από τον καφέ του και κοιτάζει το κινητό του <<Δεν είναι σωστό να κοιτάζεις το κινητό των άλλων>> λέει και καταπίνω ενώ τα μαγουλά μου γίνονται κατακόκκινα. Τον προσπερνάω και κάθομαι απέναντί του, με κοιτάζει εξεταστικά και γίνομαι σαν παντζάρι καθώς ξέρω πως δεν αναφέρεται στο κινητό του. Πιάνω την κανατά με τον γαλλικό καφέ και γεμίζω το φλυτζάνι μου ενώ πίνω μια γουλιά από τον χυμό μμμ ανανάς η αγαπημένη μου γεύση σκέφτομαι. <<Πως κοιμήθηκες;>> με ρωτάει με και βλέπω μια υπομειδιά χαμόγελου στην άκρη των χειλιών του ενώ με κοιτάζει. <<Μια χαρά>> του απαντάω κοφτά και ανασηκώνει το φρύδι του <<Τι θες Άρη;>> ρωτάω άγρια και αφήνω απότομα το φλυτζάνι πάνω στο τραπέζι.

Μερικά κεφάλια γυρίζουν προς το μέρος μας αλλά, δεν δίνω σημασία το χαμόγελο του γίνεται πιο πλατύ <<Πολλά>> απαντάει και σηκώνεται από το τραπέζι φοράει τα γυαλιά του και σκύβει πάνω από το τραπέζι προς την μεριά μου <<Αλλά δεν νομίζω να άντεχες ούτε τα μισά>> μου λέει και χαμογελάει πονηρά. Σφίγγω τις γροθιές μου για να μην τον χαστουκίσω <<Αι γαμήσου Άρη>> του λέω άγρια και περνάει την γλώσσα πάνω από τα χείλη του <<Αυτό έχω σκοπό να κάνω>> μου λέει και φτιάχνει λίγο τα ρούχα του <<Έλα δεν θέλω να είμαι στην Θεσσαλονίκη πριν νυχτώσει>> μου λέει και απομακρύνεται από το τραπέζι λίγο <<Και εμένα τι με νοιάζει;>> τον ρωτάω και σηκώνω το φρύδι μου ενώ πίνω μια γουλιά καφέ. <<Θα φύγουμε μαζί>> μου απαντάει και πνίγομαι <<Ορίστε δεν το νομίζω θα φύγω με τους γονείς μου>> του λέω απότομα <<Στέλλα σήκω εκτός και αν θες να μείνεις στην Αθήνα μόνη σου ο Σταύρος και η Σμαράγδα έχουν φύγει ήδη γιατί έπρεπε να πάει ο πατέρας σου σε μια σύσκεψη που προέκυψε οπότε θα φύγεις μαζί μου>> λέει και βρίζω μέσα από τα δόντια μου. Πως μπόρεσαν να φύγουν και να με αφήσουν μαζί του <<Σήκω>> λέει κοφτά και ανασηκώνομαι αναστενάζοντας <<Μην ανησυχείς όσο πιο γρήγορα φτάσουμε πάνω τόσο πιο γρήγορα θα με ξεφορτωθείς όπως και εγώ>> λέει και προχωράει προς την είσοδο του ξενοδοχείου. Βλέπω την βαλίτσα μου να είναι δίπλα από την ρεσεψιόν όπως και του Άρη.