Broken Heart

κεφάλαιο 20

Ξυπνάω καθώς νιώθω κάτι να με πιέζει και μόλις ανοίγω τα μάτια μου βλέπω τον Άρη να με κοιτάζει. Ανοιγοκλείνω λίγο τα βλέφαρά μου <<Καλημέρα>> μου λέει και βλέπω ένα μικρό χαμόγελο στην άκρη των χειλιών του. <<Καλημέρα Άρη>> του απαντάω και τεντώνομαι πάνω στο κρεβάτι αλλά, το μετανιώνω καθώς πονάει όλο μου το σώμα προφανώς μετά απ' ότι κάναμε χθες το βράδυ. <<Έλα μας περιμένουν κάτω για πρωινό>> λέει και σηκώνεται από το κρεβάτι φοράει μόνο το μποξεράκι του και ο στητός του κώλος διαγράφετε υπέροχα. Αναστενάζω και τον ακολουθώ μπαίνουμε και οι δυο στο μπάνιο και πλένουμε τα δόντια μας ενώ εγώ φτιάχνω λίγο τα ανακατεμένα μαλλιά μου. <<Πάνω στον καναπέ έχω τα ρούχα σου>> μου λέει και τον κοιτάζω ερωτηματικά. 

Μπαίνω στο σαλόνι και βλέπω ένα τζιν παντελόνι, ένα μπλουζάκι λευκό καθώς και ένα ζευγάρι αθλητικά το τριάντα οκτώ νούμερο. Μια μικρή τσάντα από Victoria Secret έχει μέσα ένα μπεζ μπραζίλ εσώρουχο και ένα σουτιέν στο ίδιο χρώμα στο νούμερο B 80. Τι σκατά που ξέρει ακόμα και τι νούμερο σουτιέν φοράω, τον βλέπω να έρχεται στο σαλόνι ενώ φοράει και αυτός τζιν και μια μαύρη μπλούζα. <<Που σκατά ξέρεις τι νούμερο σουτιέν φοράω;>> τον ρωτάω χαμογελάει πονηρά και με πλησιάζει <<Όποιος ενδιαφέρετε βρίσκει τα πάντα μικρό μου rabbit>> απαντάει και του ρίχνω μια αγκωνιά καθώς πηγαίνω προς το υπνοδωμάτιο για να ντυθώ. 

Μετά από δέκα λεπτά βγαίνω έξω και βλέπω πως έχει αφήσει εκεί που πριν λίγο ήταν τα ρούχα μου το φόρεμά μου από χθες τα παπούτσια μου καθώς και τα δικά του. <<Έλα θα στείλω μετά κάποιον να τα κατεβάσει κάτω>> μου λέει καθώς βγαίνει από το δωμάτιο. Μπαίνουμε στο ασανσέρ και κατεβαίνουμε προς την τραπεζαρία του ξενοδοχείου. Είναι σχεδόν γεμάτη από κόσμο και κάποιους από αυτούς τους αναγνωρίζω από την χθεσινή δεξίωση. Βλέπω τους γονείς μου και τους πλησιάζω με τον Άρη να περπατάει δίπλα μου <<Καλημέρα μαμά>> λέω και της δίνω ένα απαλό φιλί στο μάγουλο <<Μπαμπά>> συμπληρώνω και τον φιλάω απαλά. Δεν έχει πάρει το βλέμμα του από τον Άρη τον οποίο κοιτάζει άγρια, προσπαθώ να δείχνω ήρεμη αν και μέσα μου τρέμω μην τυχόν και γίνει κάτι μεταξύ τους. Ο Άρης τραβάει την καρέκλα μου για να κάτσω και παίρνει θέση δίπλα μου. Μου γεμίζει το φλυτζάνι με καφέ και στην συνέχεια το δικό του. 

Στο τραπέζι επικρατεί σιωπή όμως αν τα βλέμματα του Άρη και του πατέρα μου μπορούσαν να μιλήσουν θα γινόμασταν σίγουρα πρωτοσέλιδο στις αυριανές εφημερίδες. Πίνω λίγο από τον καφέ μου μπας για να χαλαρώσω <<Πως κοιμηθήκατε;>> ρωτάει η μαμά μου και τα μάτια μου ανοίγουν διάπλατα. Ήμαρτον δηλαδή απ' όλες τις ερωτήσεις που μπορούσε να κάνει διάλεξε αυτήν, ο πατέρας μου την κατακεραυνώνει με ένα του βλέμμα <<Τι θες Σταύρο να μην μιλάω>> διαμαρτύρεστε η μαμά μου <<Να μιλάς Σμαράγδα αλλά, το θέμα είναι αυτά που λες πως θες να κοιμήθηκαν χθες το βράδυ ή μήπως θες να μας πει ο Άρης ο καλύτερος μου φίλος τον οποίο και εμπιστευόμουν υποτίθεται>> λέει άγρια ο πατέρας μου και κοιτάζει τον Άρη. Η ατμόσφαιρα αρχίζει να μυρίζει μπαρούτι <<Σταύρο χαλάρωσε λίγο και μίλα καλύτερα στην Σμαράγδα>> του απαντάει και βλέπω τα μάτια του πατέρα μου να γυαλίζουν <<Δεν θα μου πεις εσύ πως να μιλάω στην γυναίκα μου κατάλαβες μαλάκα αρκετά κατάφερες να μου πάρεις την κόρη και να μου διαλύσεις την οικογένεια>> του λέει και τους κοιτάζω άναυδη καθώς και κάποιοι από τα διπλανά τραπέζια.