Broken Heart

κεφάλαιο 17

Το επόμενο πρωί κατεβαίνω τις σκάλες του σπιτιού μου και πηγαίνω προς την τραπεζαρία όπου πάντα παίρνουν οι γονείς μου το πρωινό τους. Προσπαθώ να βρω έναν τρόπο για να τους πω πως το βράδυ θα συνοδέψω τον Άρη στην δεξίωση <<Καλημέρα>> λέω καθώς κάθομαι σε μια καρέκλα απέναντι από τον πατέρα μου <<Καλημέρα αγάπη μου>> λέει η μητέρα μου χαμογελαστά και μου δίνει την κανατά για να βάλω καφέ στο φλυτζάνι μου. Η Μαρία μπαίνει μέσα στο δωμάτιο κρατώντας έναν δίσκο με πιάτα που περιέχουν ζεστά κρουασάν καθώς και ομελέτες. <<Καλημέρα Μαίρη>> της λέω και μου χαμογελάει ελαφρά <<Καλημέρα Στέλλα>> απαντάει. Αφήνει το ένα πιάτο με την ομελέτα μπροστά μου και τα υπόλοιπα στους γονείς μου. Πίνω λίγο από τον καφέ μου και ξεκινάω να τρώω την ομελέτα η οποία είναι όπως πάντα φανταστική. <<Στέλλα>> λέει η μητέρα μου ανάμεσα σε δυο γουλιές καφέ και γυρίζω προς το μέρος της <<Θέλω να σου πω, πως το βράδυ ήμαστε καλεσμένοι σε μια δεξίωση και καλό θα ήταν να έρθεις μαζί μας>> μου λέω και μένω κάγκελο. ΓΑΜΩΤΟ. Πόσο χαζή είμαι που δεν σκέφτηκα ότι πολύ πιθανόν να έχουν καλέσει και τους γονείς μου σε αυτήν την ριμάδα την δεξίωση.

Ξεροκαταπίνω <<Θα έρθω αλλά...>> λέω και προσπαθώ να βρω έναν τρόπο να το ξεστομίσω καθώς η μητέρα μου με κοιτάζει εξεταστικά περιμένοντας να ολοκληρώσω την πρότασή μου <<Όχι μαζί σας>> λέω με μια ανάσα και πίνω λίγο από το νερό μου. <<Τι εννοείς όχι μαζί μας Στέλλα αλλά, με ποιον;>> ρωτάει αυτή την φορά ο πατέρας και τον κοιτάζω. Παίρνω μια βαθιά ανάσα <<Με τον Άρη>> λέω σιγανά και τα μάτια της μητέρας μου ανοίγουν διάπλατα <<Τι εννοείς με τον Άρη, ποιον Άρη τον φίλο μου;>> ρωτάει ο πατέρας μου ενώ η φωνή του ανεβαίνει μερικές οκτάβες. Κοιτάζω μια την μαμά μου και μια τον πατέρας μου <<Ναι με αυτόν>> απαντάω και βλέπω τον μπαμπά μου να σφίγγει τις γροθιές του. <<Αυτό αποκλείεται>> λέει κοφτά . <<Μα δεν κατάλαβα Στέλλα ως τι θα συνοδεύσεις εσύ τον Άρη;>> με ρωτάει η μαμά μου απορημένη και ο πατέρας μου της ρίχνει ένα άγριο βλέμμα <<Τι δεν καταλαβαίνεις Σμαράγδα η κόρη σου προφανώς τα έχει με τον Άρη για να μην πω τίποτα άλλο, αφού ξέρουμε όλοι πολύ καλά πως λειτουργεί ο Άρης>> λέει και η μαμά μου μας κοιτάζει εμβρόντητη και ανήμπορη να μιλήσει προφανώς από το σοκ.

Παίρνω μερικές ανάσες <<Μπαμπά δεν είναι έτσι τα πράγματα εγώ και ο Άρης>> λέω και σταματάω καθώς το χέρι του πατέρα μου χτυπάει απότομα πάνω στο τραπέζι. <<ΑΡΚΕΤΑ>> φωνάζει σε έξαλλη κατάσταση η αλήθεια είναι πως πολύ σπάνια ο πατέρας μου βγαίνει εκτός εαυτού. <<Στέλλα δεν θα ανεχτώ κάτι τέτοιο πως τολμάς και μου λες πως έχεις σχέση ή ότι τέλος πάντων είναι αυτό με τον Άρη>> λέει άγρια και με κοιτάζει. Ξεροκαταπίνω <<Μα δεν έκανα κάτι κακό>> του λέω απολογητικά. Γελάει ελάχιστα <<Δεν έκανες κάτι κακό μου λες ότι κοιμάσαι μαζί του και δεν το θεωρείς κακό πρώτον είναι δεκαέξι χρόνια μεγαλύτερος σου>> φωνάζει και με κοιτάζει. <<Στέλλα ο πατέρας σου έχει δίκιο αυτός ο άντρας δεν κάνει για εσένα>> συμπληρώνει η μαμά μου. <<Δεν θα κάνετε εσείς κουμάντο με ποιον θα είμαι και με ποιον όχι δική μου είναι η ζωή και είμαι ενήλικη>> τους λέω και σηκώνομαι από την θέση μου. <<Αρκετά Στέλλα στην δεξίωση θα πας μόνο μαζί μας αλλιώς δεν θα πας καθόλου>> λέει άγρια ο μπαμπάς μου. <<ΘΑ ΠΑΩ>> του λέω στο ίδιο τόνο και κοιταζόμαστε άγρια <<Μα αγάπη μου τι θα πει ο κόσμος θα σας περάσει>> λέει η μαμά μου και κάνει μια παύση <<Για ζευγάρι>> συμπληρώνει και την κοιτάζω <<Δεν με νοιάζει>> της λέω και τους κοιτάζω έξαλλη.