Broken Heart

κεφάλαιο 21

Το επόμενο πρωί κάθομαι μπροστά στο καθρέφτη και προσπαθώ να δω πως σκατά θα καταφέρω να κρύψω τους μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια μου. Προσπάθησα να κοιμηθώ το βράδυ και τα κατάφερα αλλά, είχε ήδη πάει τρις όταν επιτέλους με πήρε ο ύπνος. Είχαμε πει με την Άννα να πάμε για καφέ σήμερα και θα έπρεπε να της πω όλα όσα συνέβησαν χθες, στέλνω μήνυμα στον Άρη και του λέω πως θα βρεθώ με την φίλη μου στις δώδεκα για καφέ κάτω στο λιμάνι. Φοράω γρήγορα ένα σορτσάκι τζιν και μια μπλούζα σε λευκό χρώμα και βάφομαι ελαφρά. Βάζω τα άσπρα σανδάλια μου και κατεβαίνω προς την τραπεζαρία όπου η μητέρα μου πίνει τον καφέ της <<Καλημέρα μαμά>> της λέω και της δίνω ένα απαλό φιλί στο μάγουλο <<Ο μπαμπάς;>> την ρωτάω και αναστενάζει <<Έφυγε νωρίς το πρωί είχε πολύ δουλειά>> μου απαντάει και πίνει από το φλυτζάνι της <<Είχε δουλειά ή δεν ήθελε να με συναντήσει και να μιλήσει για τα χθεσινά;>> την ρωτάω και ανασηκώνει τους ώμους της <<Τι συμβαίνει μεταξύ τους ξέρω καλά πως κάτι μου κρύβει ο Άρης>> της λέω και σμίγει τα φρύδια της <<Δεν ξέρω Στέλλα ειλικρινά και ο πατέρας σου μισόλογα μου λέει όμως εγώ άλλο θέλω να σε ρωτήσω είσαι σίγουρη πως θες να παντρευτείς αυτόν τον άντρα όλοι μας γνωρίζουμε την φήμη που έχει με τις γυναίκες και δεν ξέρεις σχεδόν τίποτα για την ζωή αν έχει οικογένεια γονείς αδέλφια τίποτα>> μου λέει και με κοιτάζει στα μάτια. 

Αναστενάζω και κάθομαι απέναντί της βάζω καφέ στο φλυτζάνι μου και πίνω μια - δυο γουλιές. Πως έμπλεξα έτσι δεν μπορώ να της πω ότι όλα ήταν ένα ψέμα που δημιούργησα εγώ <<Λογικά για να αποφασίσαμε να κάνουμε αυτό το βήμα άρα το έχουμε σκεφτεί και οι δυο μας καλά>> απαντάω <<Και δεν σε νοιάζει να μάθεις για το παρελθόν του και την οικογένειά του δηλαδή Στέλλα;>> με ρωτάει <<Προφανώς για να μην θέλει να μιλήσει για το παρελθόν του κάποιο λόγο θα έχει ίσως να έχουν μαλώσει και να μην έχουν επαφές>> της λέω αν και η περιέργεια αρχίζει να τρώει τα σωθικά μου όντως ο Άρης δεν μας έχει πει ποτέ τίποτα για την ζωή του και εγώ ετοιμάζομαι να τον παντρευτώ. <<Τι να σου πω Στέλλα ελπίζω να μην το μετανιώσεις γιατί μετά θα είναι αργά>> μου λέει η μαμά μου και με κοιτάζει κάπως στεναχωρημένα. <<Και εγώ το εύχομαι μαμά>> της λέω αρχίζω να τρώω από το πρωινό για να μην λυγίσω  και της αποκαλύψω τα πάντα. 

Στις δώδεκα ακριβώς φτάνω στα Starbucks όπου βλέπω την Άννα να με περιμένει καθισμένη σε ένα τραπεζάκι έξω από το μαγαζί και να κοιτάζει προς την θάλασσα. <<Καλημέρα φιλενάδα>> της λέω και γυρίζει το κεφάλι της προς το μέρος μου μόλις οι ματιές μας συναντιούνται χαμογελάει πλατιά και σηκώνεται με αγκαλιάζει σφιχτά και με φιλάει. Της ανταποδίδω το φιλί <<Λοιπόν ξεκίνα να μου λες με όλες τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες τι έγινε μεταξύ σας στην Χαλκιδική>> λέει και χαμογελάει σκανταλιάρικα. <<Να πάρουμε πρώτα καφέ>> της απαντάω και κάνω νόημα στον σερβιτόρο να πλησιάσει και του λέμε τι καφέδες θέλουμε. <<Άντε πες μου με έχει φάει η αγωνία και δεν θέλω να μας πάρει το βράδυ μέχρι να τελειώσεις έχουμε άλλα πράγματα να κάνουμε μετά>> μου λέει και την κοιτάζω ερωτηματικά <<Όπως;>> ρωτάω <<Μας έχουν καλέσει σε ένα πάρτι>> λέει και το χαμόγελο της γίνεται πιο πλατύ <<Σε πιο πάρτι και εγώ γιατί δεν το γνωρίζω;>> ρωτάω χωρίς να καταλαβαίνω τίποτα <<Να ρε παιδί μου έμενα κάλεσαν αλλά, τους είπα πως θα έρθει και η φίλη μου>> μου απαντάει και την κοιτάζω άγρια. Ώρες ώρες θέλω να την σκοτώσω την Άννα <<Άννα πως θα έρθω χωρίς να τους γνωρίζω>> της απαντάω με έντονο ύφος <<Μα τον γνωρίζεις>> λέει και συνοφρυώνομαι <<Τον>> λέω και καταλαβαίνω πως πρόκειται για άντρα και κουνάω αποδοκιμαστικά το κεφάλι μου <<Και ποιος είναι;>> την ρωτάω με όση υπομονή μου έχει μείνει και χαμογελάει πλατιά <<Ο Αντώνης Καλογήρου>> μου λέει και τα μάτια μου ανοίγουν διάπλατα από το σοκ.