Broken Heart

κεφάλαιο 40

Ανοίγω τα μάτια μου διστακτικά καθώς όλο μου το κορμί πονάει βρίσκομαι πάνω σε ένα παλιό κρεβάτι, κοιτάζω γύρω μου ένα μικρό δωμάτιο με περιβάλει με ένα μικροσκοπικό παράθυρο από το οποίο μπαίνει λίγο οξυγόνο. Οι τοίχοι είναι παλιοί ενώ σε πολλά σημεία υπάρχει μούχλα, κοιτάζω το νυφικό μου το οποίο είναι πλέον βρόμικο και έχει σκιστεί σε ένα σημείο ενώ τα πόδια μου με πονάνε αφόρητα από τα πέδιλα που εξακολουθώ να φοράω. Δεν ξέρω καν ποιοι ήταν αυτοί οι άνθρωποι χθες το βράδυ ούτε τον λόγο για τον οποίο με απήγαγαν αλλά, φοβάμαι πως δεν θα αργήσω να μάθω και δεν προλαβαίνω το ολοκληρώσω την σκέψη μου όταν η πόρτα ανοίγει και μπαίνουν μέσα οι άντρες που με έπιασαν χθες το βράδυ. Σηκώνομαι απότομα από το κρεβάτι ευτυχώς για καλή μου τύχη δεν με έχουν δέσει οπότε μπορώ να κουνήσω τα πόδια και τα χέρια μου. <<ΤΙ ΘΕΛΕΤΕ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ ΠΟΙΟΙ ΕΊΣΤΕ>> τους λέω δυνατά αλλά, δεν μιλάνε μόνο με καρφώνουν με το βλέμμα τους <<ΤΙ ΣΚΑΤΑ ΘΕΛΕΤΕ>> λέω ξανά αλλά, καμία απάντηση <<Μπα μπα ξύπνησε το κορίτσι μας>> λέει μια γυναικεία φωνή πίσω τους και παραμερίζουν για να περάσει.

Βλέπω μια γυναίκα γύρω στα σαράντα να μπαίνει μέσα στο δωμάτιο με μαύρα ρούχα και κόκκινα μαλλιά μέχρι τον ώμο, την κοιτάζω εξεταστικά <<Ποια είσαι και τι θες από εμένα;>> την ρωτάω και προσπαθώ να κρατήσω κάποια απόσταση από τους άντρες και αυτήν. Γελάει ελάχιστα και με καρφώνει με τα γαλανά της μάτια <<Επέτρεψε μου να συστηθώ Άντζελα Ρόσσι>> λέει και την κοιτάζω καθώς δεν έχω ιδέα ποια σκατά είναι και τι θέλει από εμένα <<Και τι σκατά θες από εμένα>> της φωνάζω καθώς χάνω την ψυχραιμία μου και την βλέπω να με πλησιάζει <<Έχεις κάτι που μου ανήκει>> λέει ψυχρά <<Μάλλον κάποιο λάθος κάνεις δεν έχω τίποτα δικό σου>> της απαντάω στον ίδιο τόνο <<Κι όμως έχεις>> επιμένει και με πλησιάζει απειλητικά πιάνει μια τούφα από τα μαλλιά μου και την τραβάει. Την σπρώχνω μακριά μου και την βλέπω να γελάει <<Νόμιζα πως ποτέ καμία δεν θα με αντικαταστήσει με όλες τις άλλες έπαιζε αλλά, πως τόλμησε να παντρευτεί κάποια άλλη και μάλιστα κοκκινομάλλα>> λέει κοφτά και η καρδία μου σταματάει να χτυπάει καθώς ξέρω πλέον για ποιον ακριβώς μιλάει. <<Τι θες από εμένα;>> την ρωτάω άγρια <<Σου είπα έχεις κάτι που μου ανήκει>> μου λέει και πηγαινοέρχεται με αργό βήμα μέσα στον χώρο <<Και εγώ σου είπα πως δεν έχω ιδέα για τι πράγμα μιλάς>> της λέω κοφτά και τα νεύρα μου χτυπάνε κόκκινο. <

<Φυσικά και ξέρεις έχεις τον Άρη ή Μαρτσέλο Μαρτινέλι όπως γνωρίζω εγώ τον άντρα μου>> λέει άγρια και έρχεται κατά πάνω μου. <<Ορίστε δεν είναι αντικείμενο αλλά, άνθρωπος και δεν σου ανήκει>> της φωνάζω και γελάει δυνατά <<Φυσικά και μου ανήκει γιατί είναι ο άντρας μου>> μου λέει και η καρδία μου σταματάει να χτυπάει. Τι είπε μόλις ότι είναι ο άντρας της μα ο Άρης μόλις παντρεύτηκε εμένα πως είναι δυνατόν αυτό. ΤΙ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΓΙΝΕΤΕ. <<Και εσύ ηλίθια μου τον πήρες>> φωνάζει και πριν προλάβω να την σταματήσω η παλάμη της προσγειώνετε πάνω στο μάγουλό μου με δύναμη κάνοντας με να πέσω πάνω στο κρεβάτι. <<Τι κάνεις ηλίθια>> της φωνάζω καθώς πιάνω το πρόσωπο μου <<Ο Άρης παντρεύτηκε μαζί μου χθες>> της λέω άγρια <<Ναι και που είναι τώρα ο άντρας σου. Α ξέχασα έτσι κάνει παντρεύεται και μετά τις παρατάει>> λέει ειρωνικά και σφίγγω τις γροθιές μου για να μην της ορμίσω. <<Ο Άρης θα με βρει και μετά να δούμε πως θα γλυτώσεις>> της λέω και προσπαθώ να πάρω ανάσα. Πόσο πράγματα μου κρύβει, Χριστέ μου που έχω μπλέξει σκέφτομαι ενώ η καρδία μου χτυπάει σε τρελό ρυθμό <<Δεν νομίζω να μπορεί να σε βρει και για να μην έχεις αυταπάτες δεν ήμαστε πλέον στην Θεσσαλονίκη>> λέει κοφτά και χαμογελάει <<Αυτή την στιγμή είσαι στην Ιταλία>> συμπληρώνει και τα μάτια μου ανοίγουν διάπλατα. <<Πάρτε την>> φωνάζει στους άντρες και αυτοί έρχονται προς το μέρος μου.