Milen | Taegi

▪ 17

Yb geç geliyor diye beni kesecek tayfa, sizi seviyorum.

Yaptığınız her bir yorumu önemseyip okuyorum umursadığım tek şey sizsiniz belirteyim.

-

Hastanede kan verip bir kaç teste sokulduktan sonra aradan nerdeyse iki gün geçmişti. Doktorun sonuçları bir an önce söyleyip üzerimdeki bu hastalığı öğrenmek istiyordum.

Önümdeki televizyonda oynayan komedi programı ilgimi çekmediği için kapattım. Bu aralar Taehyung'un eve geç saatlerde gelmesine takılmıştım. Onu dünden beri neredeyse bir saaten fazla görmemiştim.

İçimdeki özlem duygusuyla oflayıp uzandığım kanepeden kalkarak tuvalete gittim. Bu aralar sık sık tuvalet ihtiyacımı gideriyordum. İşimi hallettikten sonra ellerimi yıkayıp salona tekrar döndüğümde az önce oturduğum kanepede yayılan Taehyung'u görmemle kaşlarım havalandı.

Kendisi gelmemi görünce kısa süre bakışlarını gözlerimde tutup umursamazca çekerek elindeki telefona bakmıştı. Normalde pek fazla telefonla ilgilenen birisi değildi ama benimle birlikteyken her defasında telefona gömülüyordu.

Bu duruma alışsam da ona olan bu kırgınlığım artıyordu. Her zerresine bittiğim adamın gözünde bir hiç olmak canımı acıtıyordu.

Derin bir iç çekip önünden geçerek tekli koltuklardan birine oturdum. Onun yanındaki boşluğa uzanıp kollarının arasında olmayı çok istesemde şartlar buna mani oluyordu.

Çaktırmadan onu izlemeye başladım. Görmediğim her dakikanın intakımını alırcasına dikkatle yüzünü seyre dalmışken aniden çalan telefonumla irkilip odağımı hızla ondan çektim. Masanın üzerinde çalmakta olan telefonuma yöneltip alarak kimin aradığına baktım fakat kaydetmediğim bir numaraydı.

Aramayı yanıtlayıp telefonu kulağıma dayadığımda Taehyung'un bana baktığını gördüm. İfadesiz suratıyla birlikte yönelttiği bakışlarını görmezden gelmeye çalışıp aramadaki kişinin konuşmasına kulak kesildim.

"Kim yoongi'yle mi görüşüyorum?"

"Benim de siz kimsiniz?"

"Doktor Yeonjun."

Duyduğum isimle oturduğum koltukta dikleşirken gergince bakışlarımı yerde gezdirdim.

"Buyrun lütfen."

"Çokça hastam oldu fakat siz içlerinden bir ilksiniz. Dün gece incelediğim kan değerlerinizde rastladığım Hcg hormonu ve yaşadığınız rahatsızlıklarıda göz önünde bulundurduğumda inanmakta güç bir sonuçla karşılaştım."

İçimdeki merak gittikçe artarken bir yandan da endişelenmeden edemedim. Büyük bir hastalığın pençesinde olma durumum korkutuyordu. Bir şey demeyip sessizce karşı hattaki doktorumu dinlerken aniden duyduklarımla nefesim içime kaçtı.

"Hamilesiniz."

"N-ne?"

Ağzım aralanırken nefes alışlarım hızlandı. Duyduklarımın şaşkınlığıyla donmuş vaziyetteyken kulağımdan çekilen telefonun bilincinde dahi değildim.

Taehyung'un bağırtıları kulaklarımda yankı olup kaybolurken zaman benim için akışını durdurmuştu. Duyduklarımın etkisinden bir an olsun çıkamazken sertçe omuzlarımdan sarsılmamla bakışlarım sert çehresiyle bana bakan Taehyung'u buldu.

Elindeki telefonumu koltuğa fırlatıp seyiren çenesiyle gözlerini kısa süreliğine yumup alayla seslice güldü.

"Siktiğimin doktoru sadece saçmalıyor."

Bu sefer kendi kendine mırıldanırken dolan gözlerimle başımı olumsuzca iki yana sallamakla yetinmiştim.

"Son zamanlarda garip hissediyordum. Belkide söyledikleri doğrudur."

"Kes sesini."

Sertçe tıslayıp yüzüme içimi deşecek derece de nefretle bakarken o alaylı ifadesi yerine tamamen sinire bırakmıştı.

"Öyle bir şey yok, olamaz da."

Net bir şekilde konuşup bakışlarını dolan gözlerimde gezdirerek bir şey demeden odadan çıkıp gitmişti. Gösterdiği olumsuz tepkiye karşı yıkılırken telefonumu fırlattığı koltuktan alarak çaresizce Jimin'e mesaj attım.

Yoongi
Müsait misin? Seninle konuşmam gereken önemli bir konu var.

Mochim
Evet bebeğim de ne oldu?

Yoksa sonuçlar mı açıklandı??

Yönelttiği soruyla yutkunurken sakin kalmaya çalıştım. Ona tamamen dürüst olup her şeyi söyleyecektim.

Yoongi
Aslında bununla alakalı. Jimin nasıl söyleyeceğimi bilmiyorum.

Ellerim klavyenin üzerinde gezinirken cümlelerimi toparlamaya çalışıp daha fazla kendimi oyalamadan bir çırpıda yazıp yolladım.

Yoongi
Hamileyim.

Bu sefer parmaklarım titrerken Jimin bir süre mesaja görüldü atmıştı. Vereceği tepkinin Taehyung gibi olmasından korkuyordum. Bakışlarım ekrandayken yazıyor işaretini görmemle sabırla bekledim.

Mochim
Tanrım ben de hamile kalmak istiyorum.

Mesajın düşmesiyle gergin yüzüm gevşerken kendimi tutamayıp seslice güldüm.

Yoongi
Taehyung hamile olduğuma inanmıyor.. gerçi ben de tam inanıyorum sayılmaz.

Mochim
Yarın size geleceğim o dangalağın aklı yerinde değil. Hem şu doktoru da davet edip işin aslını tam öğreniriz.

Dediğini onaylayıp kısa süre onun motive veren sözlerini ve Taehyung'a çemkirişlerini okuyup gülerek telefonu kapattım. Hamile meselesini Jimin'e paylaşıp bir nebzede olsa rahatlamıştım ama az önceki yaşanan olaylar aklıma iliştikçe daralıyordum.

Daha fazla kendimi sıkıntı içerisine sokmamaya çalışıp odama çıkarak yatağıma uzandım. Göz kapaklarım yorgunlukla kapanırken derin bir iç çekerek aklımdaki bir ton düşünceyle uykuya dalma mücadelesi verdim.

-

Taehyung daha kaşınsın mı?

Yoksa biraz da yoongi mi kaşınsın.